Neupogen®

Lek wskazany jest w celu skrócenia czasu trwania neutropenii i zmniejszenia częstości występowania gorączki neutropenicznej u pacjentów poddawanych chemioterapii cytotoksycznej z powodu nowotworów (z wyjątkiem przewlekłej białaczki szpikowej i zespołów mielodysplastycznych) oraz w celu skrócenia czasu trwania neutropenii u pacjentów poddawanych chemioterapii mieloablacyjnej, po której wykonuje się przeszczepienie szpiku kostnego, narażonych na wystąpienie przedłużonej ciężkiej neutropenii.

Bezpieczeństwo i skuteczność leczenia produktem są podobne u dorosłych i u dzieci poddanych chemioterapii cytotoksycznej.

Lek jest wskazany w celu mobilizacji komórek progenitorowych do krwi obwodowej (ang. PBPC).

U pacjentów, zarówno dzieci, jak i dorosłych z ciężką wrodzoną, cykliczną lub idiopatyczną neutropenią przebiegającą z bezwzględną liczbą granulocytów obojętnochłonnych (ang. ANC) ≤0,5 x 10⁹/l, u których w wywiadzie stwierdza się ciężkie lub nawracające zakażenia, długotrwałe podawanie produktu wskazane jest w celu zwiększenia liczby granulocytów obojętnochłonnych oraz zmniejszenia częstości występowania i czasu trwania powikłań infekcyjnych.

Lek wskazany jest do leczenia uporczywej neutropenii (ANC ≤1,0 x 10⁹/l) u pacjentów w zaawansowanym stadium zakażenia wirusem HIV, w celu zmniejszenia ryzyka zakażeń bakteryjnych, jeśli inne metody leczenia neutropenii nie mogą być zastosowane.

Chemioterapia cytotoksyczna.

Dawka: 5 μg (0,5 mln j.m.)/kg mc. na dobę. Pierwsza dawka produktu powinna być podawana co najmniej 24 h po zakończeniu chemioterapii cytotoksycznej. W randomizowanych badaniach klinicznych stosowano podskórnie dawkę wynoszącą 230 μg/m2 pc. na dobę (4,0 do 8,4 μg/kg mc. na dobę). Codzienne podawanie produktu należy kontynuować aż do przeminięcia spodziewanego nadiru granulocytów obojętnochłonnych i powrotu ich liczby do wartości prawidłowych. Po zastosowaniu chemioterapii w przypadku

• guzów litych,
• chłoniaków
• oraz białaczki limfatycznej,

Pacjenci poddawani leczeniu mieloablacyjnemu, a następnie zabiegowi przeszczepienia szpiku kostnego.

Zalecana dawka początkowa wynosi 10 μg (1,0 mln j.m.)/kg mc. na dobę. Pierwszą dawkę produktu należy podać co najmniej 24 h po zakończeniu chemioterapii cytotoksycznej i co najmniej 24 h po przeszczepieniu szpiku kostnego. Po przekroczeniu nadiru granulocytów obojętnochłonnych dobową dawkę produktu należy dostosować do liczby granulocytów obojętnochłonnych, zgodnie z poniższym schematem: Liczba granulocytów obojętnochłonnych > 1,0 x 10⁹/l przez 3 kolejne dni - zmniejszyć dawkę do 5 μg (0,5 mln j.m.)/kg mc. na dobę. Następnie, jeżeli ANC >1,0 x 10⁹/l przez kolejne 3 dni odstawić produkt leczniczy. Jeżeli podczas leczenia ANC (bezwzględna liczba granulocytów obojętnochłonnych) ulegnie obniżeniu do <1,0 x 10⁹/l, należy ponownie dostosować dawkę produktu zgodnie z powyższym schematem.

W celu mobilizacji PBPC u pacjentów poddanych leczeniu mielosupresyjnemu lub mieloablacyjnemu, a następnie przeszczepieniu autologicznych obwodowych komórek progenitorowych.

Zalecana dawka produktu stosowanego w monoterapii w celu mobilizacji PBPC wynosi 10 μg (1,0 mln j.m.)/kg mc. na dobę przez 5-7 kolejnych dni. Czas przeprowadzenia leukaferezy: często wystarczające jest przeprowadzenie jednej lub dwóch zabiegów leukaferezy w 5 i 6 dniu podawania produktu. W pozostałych przypadkach może być konieczne przeprowadzenie dodatkowych zabiegów leukaferezy. Produkt należy podawać aż do czasu ostatniej leukaferezy. Zalecana dawka produktu stosowanego w celu mobilizacji PBPC po chemioterapii mielosupresyjnej wynosi 5 μg (0,5 mln j.m.)/kg mc. na dobę od pierwszego dnia po zakończeniu chemioterapii do przeminięcia spodziewanego nadiru granulocytów obojętnochłonnych i powrotu ich liczby do wartości prawidłowych. Leukaferezę powinno się przeprowadzać w okresie wzrostu ANC od < 0,5 x 10⁹/l do > 5,0 x 10⁹/l. U pacjentów, którzy nie byli w przeszłości poddani intensywnej chemioterapii, często wystarcza przeprowadzenie jednej leukaferezy. W pozostałych przypadkach zaleca się przeprowadzenie dodatkowych zabiegów leukaferezy.

W celu mobilizacji PBPC u zdrowych dawców przed przeszczepieniem allogenicznych komórek progenitorowych krwi obwodowej. W celu mobilizacji PBPC u zdrowych dawców produkt należy podawać w dawce 10 μg (1,0 mln j.m.)/kg mc. na dobę przez 4-5 kolejnych dni. Przeprowadzanie leukaferezy należy rozpocząć 5 dnia i kontynuować, jeśli to konieczne, do 6 dnia tak, aby zebrać 4x10⁶ komórek CD34+/kg mc. biorcy.

Pacjenci z ciężką, przewlekłą neutropenią.

• Neutropenia wrodzona: zalecana dawka początkowa wynosi 12 μg (1,2 mln j.m.)/kg mc. na dobę w dawce pojedynczej lub w dawkach podzielonych.
• Neutropenia idiopatyczna lub cykliczna: zalecana dawka początkowa wynosi 5 μg (0,5 mln j.m.)/kg mc. na dobę w dawce pojedynczej lub w dawkach podzielonych.

Pacjenci z zakażeniem HIV.

• W celu cofnięcia neutropenii: zalecaną dawką początkową produktu jest 1 μg (0,1 mln j.m.)/kg mc. na dobę. Dawka początkowa może być stopniowo zwiększana do wartości maksymalnej 4 μg (0,4 mln j.m.)/kg mc. na dobę do momentu uzyskania i utrzymania prawidłowej liczby neutrofilów (ANC >2,0 x 10⁹/l). W badaniach klinicznych uzyskano odpowiedź na leczenie takimi dawkami u ponad 90% pacjentów. Liczba neutrofilów powróciła do wartości prawidłowych w okresie, którego mediana wynosiła 2 dni. U niewielkiego odsetka pacjentów (<10%) do przywrócenia prawidłowej liczby neutrofilów konieczne było zastosowanie dawki nieprzekraczającej 10 μg (1,0 mln j.m.)/kg mc. na dobę.
• W celu utrzymania prawidłowej liczby neutrofilów: po uzyskaniu prawidłowej liczby neutrofilów należy ustalić minimalną skuteczną dawkę, aby utrzymać efekt leczenia. Zaleca się modyfikację dawki początkowej produktu do 300 μg (30 mln j.m.) na dobę podawanej co drugi dzień. W celu utrzymania liczby neutrofilów na poziomie >2,0 x 10⁹/l może być konieczne dalsze dostosowanie dawki w zależności od ANC u pacjenta. W badaniach klinicznych do utrzymania wartości ANC >2,0 x 10⁹/l konieczne było stosowanie dawki 300 μg (30 mln j.m.) na dobę z częstotliwością od 1-7x/tydz.; mediana wynosiła 3x/tydz. Aby utrzymać wartość ANC >2,0 x 10⁹/l może być konieczne długotrwałe podawanie produktu.

Osoby w podeszłym wieku. W badaniach klinicznych dotyczących produktu brała udział niewielka liczba pacjentów w podeszłym wieku, lecz nie przeprowadzano specjalnych badań dla tej grupy chorych, dlatego też nie można dla nich ustalić specjalnych zaleceń dotyczących dawkowania.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. W badaniach dotyczących produktu u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek lub wątroby wykazano profil farmakokinetyczny i farmakodynamiczny podobny do tego, jaki obserwowany jest u osób zdrowych. W tych przypadkach nie jest konieczne modyfikowanie dawki.

Zastosowanie u dzieci z ciężką przewlekłą neutropenią i chorobą nowotworową. W programie badawczym dotyczącym ciężkiej przewlekłej neutropenii 65% badanych pacjentów było w wieku poniżej 18 lat. Leczenie było skuteczne w tej grupie wiekowej, gdzie u większości pacjentów występowała wrodzona postać neutropenii. Nie obserwowano różnic w profilu działań niepożądanych u dzieci leczonych z powodu ciężkiej przewlekłej neutropenii. Dane z badań klinicznych przeprowadzanych u dzieci wskazują, że bezpieczeństwo i skuteczność produktu są podobne w leczeniu zarówno dorosłych, jak i dzieci, poddawanych chemioterapii cytotoksycznej. Zalecenia dotyczące dawkowania u dzieci są takie same jak u dorosłych otrzymujących chemioterapię mielosupresyjną.

• 1 amp.-strzyk. zawiera 300 µg (30 mln jednostek) lub 480 µg (48 mln jednostek) filgrastymu.
• 1 fiolka zawiera 300 µg (30 mln jednostek) filgrastymu.
• 5 amp.-strzyk. zawiera 600 µg (60 mln jednostek) lub 960 µg (96 mln jednostek) filgrastymu.

• Nadwrażliwość na substancję czynną lub którakolwiek substancję pomocniczą.
• Nie należy podawać preparatu w celu podwyższania dawek cytostatyków powyżej ustalonego schematu dawkowania.
• Leku nie należy stosować u pacjentów z ciężką wrodzoną neutropenią (z zespołem Kostmana) w razie obecności zmian cytogenetycznych.

Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania preparatu u pacjentów z zespołem mielodysplastycznym lub przewlekłą białaczką szpikową nie zostały dotychczas ustalone. Stosowanie preparatu w tych chorobach nie jest wskazane. Preparat należy z ostrożnością stosować u pacjentów z wtórną ostrą białaczką szpikową. U mniej niż 5% pacjentów otrzymujących preparat w dawkach większych niż 0,3 mln j.m./kg mc./dobę obserwowano hiperleukocytozę.

Podczas leczenia należy regularnie kontrolować liczbę białych krwinek, płytek krwi i wartości hematokrytu.

Gdy leukocytoza przekracza 50 x 10⁹/l, należy natychmiast przerwać stosowanie leku. Gdy liczba płytek utrzymuje się poniżej 100 x 10⁹/l, należy rozważyć okresowe odstawienie lub zmniejszenie dawki leku.

U niektórych pacjentów z ciężka wrodzoną neutropenią (z zespołem Kostmana) zaobserwowano występowanie zespołów mielodysplastycznych (MDS) lub białaczek. W tych przypadkach leczenie preparatem należy przerwać.

U pacjentów z osteoporozą leczonych produktem Neupogen przez okres dłuższy niż 6 miesięcy może być wskazane kontrolowanie gęstości kości.

Wystąpienie objawów ze strony układu oddechowego, takich jak kaszel, gorączka i duszność oraz nacieki w płucach widoczne w obrazie radiologicznym i pogorszenie czynności oddechowej, mogą być wstępnym objawem zespołu niewydolności oddechowej typu dorosłych. Należy zaprzestać podawania produktu Neupogen i zastosować odpowiednie leczenie.

Osłonka na igłę w ampułkostrzykawce zawiera suchą, naturalną gumę (pochodną lateksu), która może powodować reakcje alergiczne. U osób z wrodzoną nietolerancją fruktozy zaleca się zachowanie ostrożności.

Bóle kostno-mięśniowe, objawy z układu moczowego (zwiększenie diurezy), sporadycznie przejściowy spadek ciśnienia tętniczego krwi i zaburzenia naczyniowe, niedokrwistość, zmniejszenie stężenia glukozy, zwiększenie aktywności dehydrogenazy mleczanowej, fosfatazy alkalicznej i gamma-glutamylotranspeptydazy oraz stężenia kwasu moczowego w surowicy, hiperleukocytoza 100 x 10⁹/l lub wyższa.

W rzadkich przypadkach obserwowano objawy reakcji typu nadwrażliwości, powiększenie śledziony, trombocytopenię, powiększenie wątroby, bóle stawów, osteoporozę, wysypkę, białkomocz lub krwiomocz.

Bardzo rzadko zapalenie naczyń skórnych, zaostrzenie przebiegu reumatoidalnego zapalenia stawów, nacieki w płucach powodujące niewydolność oddechową lub zespół niewydolności oddechowej typu dorosłych, przypadki pęknięcia śledziony.