DHC Continus®

Wskazania

Lek jest wskazany do zwalczania silnych bólów nowotworowych oraz przewlekłych o innej etiologii.

Dawkowanie

Dzieci poniżej 12 lat. Nie stosować u dzieci poniżej 12 lat. Podawanie dihydrokodeiny dzieciom w wieku powyżej 12 lat jest zależne od decyzji lekarza i produkt leczniczy może być stosowany, jeśli korzyść przewyższa ryzyko. Dorośli i młodzież powyżej 12 lat. Zazwyczaj stosowana dawka początkowa to 60 mg co 12 h. Lekarz może zwiększyć dawkę do dawki maks. 120 mg co 12 h. Produkt leczniczy 60 mg: 1 lub 2 tabl. co 12 h. Produkt leczniczy 90 mg: 1 tabl. co 12 h. Produkt leczniczy 120 mg: 1 tabl. co 12 h. Pacjenci w podeszłym wieku oraz pacjenci z niewydolnością wątroby i nerek i pacjenci z niedoczynnością tarczycy. Dawkę należy zmniejszyć u osób w podeszłym wieku oraz u pacjentów z niewydolnością wątroby i nerek oraz niedoczynnością tarczycy.

Uwagi

Tabl. należy połykać w całości, nie dzielić, nie żuć ani nie rozgryzać. Tabl. o zmodyfikowanym uwalnianiu należy przyjmować co 12 h. Ostrzeżenia dotyczące podawania produktu leczniczego pacjentom z dużym potencjałem uzależnień od alkoholu i leków - patrz ChPL.

Działanie

Półsyntetyczny opioidowy lek przeciwbólowy, o działaniu słabszym niż morfina. Lek działa na receptory opioidowe w mózgu zmniejszając wrażliwość pacjenta na ból oraz wzmacnia odporność psychiczną na ból poprzez zmniejszenie związanego z nim lęku.

Skład

1 tabl. o zmodyfikowanym uwalnianiu zawiera 60 mg, 90 mg lub 120 mg winianu dihydrokodeiny.

Interakcje

W czasie leczenia dihydrokodeiną nie należy spożywać alkoholu. Lek należy ostrożnie stosować u pacjentów przyjmujących inhibitory MAO.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na składniki preparatu; niewydolność oddechowa; niedrożność dróg oddechowych; nie stosować w ostrym napadzie astmy oskrzelowej; nie stosować u dzieci poniżej 12 lat

Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności

Ponieważ dihydrokodeina może powodować uwalnianie histaminy, nie należy jej stosować w ostrym napadzie astmy i należy ją ostrożnie stosować u pacjentów z astmą. Zaleca się zmniejszać dawki leku o osób z niedoczynnością tarczycy, u pacjentów z niewydolnością wątroby i nerek oraz u osób w podeszłym wieku. Podczas stosowania leku nie należy spożywać alkoholu. Lek należy ostrożnie stosować u pacjentów przyjmujących inhibitory MAO. Należy unikać stosowania opioidowych środków przeciwbólowych u pacjentów ze stwierdzonym wysokim ciśnieniem śródczaszkowym lub z urazami głowy.

Działania niepożądane

Bardzo często: zaparcia, senność (lekkie zmęczenie do otępienia w zależności od dawki). Często: ból głowy, nudności, mdłości, wymioty. Niezbyt często: zawroty głowy, halucynacje, reakcje skórne np. świąd, wysypka; pokrzywka, zatrzymanie moczu, kolka żółciowa, wzrost ciśnienia w woreczku żółciowym. Rzadko: stan dezorientacji, zaburzenia w odbiorze rzeczywistości, niedociśnienie, spadek ciśnienia krwi. Bardzo rzadko: niewydolność oddechowa, niedrożność porażenna jelita.

Ciąża i laktacja

U kobiet w ciąży dihydrokodeina powinna być stosowana tylko w razie bezwzględnej konieczności. Nie stwierdzono czy lek przenika do mleka matki, dlatego u karmiących piersią lek należy podawać jedynie w przypadkach bezwzględnej konieczności.

Przedawkowanie

W razie przedawkowania należy zastosować płukanie żołądka. W ostrej niewydolności oddechowej należy podać dożylnie nalokson w dawce 0,4 mg i dawkę powtórzyć w razie potrzeby po 2-3 min.

ICD-10