Paracetamol Aflofarm

Krótkotrwałe leczenie bólu o małym i umiarkowanym nasileniu np.:

• bóle głowy;
• bóle mięśniowe, bóle kostno-stawowe;
• bóle miesiączkowe;
• bóle zębów;
• bóle po zabiegach stomatologicznych i chirurgicznych.

Gorączka np. w przebiegu przeziębienia lub grypy.

Dorośli i młodzież >12 lat:

• jednorazowo 1-2 tabl.
• W razie potrzeby dawkę można powtarzać co 4-6 h, nie częściej niż 4x/dobę.
• Zwykle stosuje się 1 tabl. 4x/dobę, co 4-6 h.
• Nie stosować więcej niż 8 tabl./dobę (4 g paracetamolu).

Dzieci 6-12 lat:

• jednorazowo pół tabl.
• Dawkę można powtarzać co 4-6 h, nie częściej niż 4x/dobę.
• Nie stosować więcej niż 4 tabl./dobę (2 g paracetamolu).

Produktu leczniczego nie należy stosować u dzieci <6 lat.

Produktu leczniczego nie należy stosować bez porozumienia z lekarzem dłużej niż przez 10 dni w przypadku dolegliwości bólowych, 3 dni w przypadku utrzymującej się gorączki i 2 dni w przypadku objawów przeziębienia (ból gardła, katar, kaszel).

Paracetamol wykazuje działanie przeciwbólowe i przeciwgorączkowe oraz niewielką aktywność przeciwzapalną.

1 tabl. zawiera 500 mg paracetamolu.

Metokroplamid przyspiesza wchłanianie paracetamolu z przewodu pokarmowego.

Leki opóźniające opróżnianie żołądka (np. propentelina) mogą opóźniać wchłanianie paracetamolu.

Równoczesne stosowanie paracetamolu i leków zwiększających metabolizm wątrobowy, tj. niektóre leki nasenne lub leki przeciwpadaczkowe np. fenobarbital, fenytoina, karbamazepina, jak również rifampicyna może prowadzić do uszkodzenia wątroby, nawet podczas stosowania zalecanych dawek paracetamolu.

Paracetamol może nasilać toksyczne działanie zydowudyny (AZT) na szpik kostny.

Paracetamol nasila działanie leków przeciwzakrzepowych z grupy kumaryny i indandionu.

Długotrwałe stosowanie paracetamolu jednocześnie z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi zwiększa ryzyko uszkodzenia nerek, raka nerki lub pęcherza moczowego.

Stosowanie paracetamolu jednocześnie z inhibitorami MAO oraz w okresie 2 tyg. po zakończeniu leczenia tymi lekami, może wywołać stan pobudzenia i wysoką gorączkę.

Spożywanie alkoholu podczas leczenia paracetamolem prowadzi do powstania toksycznego metabolitu, wywołującego martwicę komórek wątrobowych, co w następstwie może doprowadzić do niewydolności wątroby.

• Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
• Ciężka niewydolność wątroby lub nerek.
• Wirusowe zapalenie wątroby.
• Choroba alkoholowa.
• Dzieci poniżej 6 lat.

Produkt leczniczy zawiera paracetamol. Ze względu na ryzyko przedawkowania przed zastosowaniem należy sprawdzić czy inne przyjmowane leki nie zawierają paracetamolu.

W trakcie stosowania produktu leczniczego nie należy pić alkoholu z powodu ryzyka wystąpienia toksycznego uszkodzenia wątroby. Szczególne ryzyko uszkodzenia wątroby istnieje u osób głodzonych i regularnie spożywających alkohol.

Paracetamol należy stosować ostrożnie u pacjentów uczulonych na kwas acetylosalicylowy (mniej niż 5% pacjentów uczulonych na kwas acetylosalicylowy wykazuje również objawy nadwrażliwości na paracetamol), u pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby.

Paracetamol może powodować hemolizę u osób z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej.

Paracetamol może wpływać na wyniki niektórych badań laboratoryjnych tj.

• oznaczenie glukozy w surowicy krwi metodą oksydaza/peroksydaza,
• oznaczanie kwasu 5-hydroksyindoilooctowego (5-HIAA) z odczynnikiem nitrozonaftołowym,
• wyniki testu z benitromidem oraz oznaczanie stężenia kwasu moczowego w surowicy - reakcja z kwasem fosforowolframowym.

Produkt leczniczy nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwanie maszyn.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (rzadko) świąd, pokrzywka, wysypka i rumień, obrzęk naczynioruchowy, duszność, pocenie się. Zaburzenia naczyniowe: (rzadko) obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, aż do objawów wstrząsu. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (rzadko) napad astmy oskrzelowej. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo rzadko) granułocytopenia, agranulocytoza, małopłytkowość, methemoglobinemia. Zaburzenia żołądka i jelit: (rzadko) nudności, wymioty. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) objawy uszkodzenia wątroby. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (bardzo rzadko) kolka nerkowa, martwica brodawek nerkowych, ostra niewydolność nerek.

Paracetamol przenika przez łożysko. W przeprowadzonych dotychczas badaniach u kobiet ciężarnych nie stwierdzono niekorzystnego wpływu paracetamolu na płód, stosowanego w zalecanych dawkach.

Paracetamol przenika do mleka w małych ilościach. Z dostępnych danych wynika, że karmienie piersią nie jest przeciwwskazaniem do zastosowania paracetamolu.

Paracetamol może być stosowany w okresie ciąży i karmienia piersią w razie zdecydowanej konieczności.

Przypadkowe lub zamierzone przedawkowanie paracetamolu może spowodować w ciągu kilku, kilkunastu godzin objawy takie jak:

• nudności,
• wymioty,
• nadmierne pocenie się,
• senność i ogólne osłabienie.

Objawy te mogą ustąpić następnego dnia, pomimo że zaczyna się rozwijać uszkodzenie wątroby, które daje o sobie znać rozpieraniem w nadbrzuszu, powrotem nudności i żółtaczką.

W każdym przypadku przyjęcia jednorazowo paracetamolu w dawce 5 g lub większej należy sprowokować wymioty, jeśli od zażycia nie upłynęło więcej niż godzina.

Należy podać doustnie 60-100 g węgla aktywowanego, najlepiej rozmieszanego z wodą.

Wiarygodnej oceny ciężkości zatrucia dostarcza oznaczenie stężenia paracetamolu we krwi.

Wartość tego stężenia w stosunku do czasu, jaki upłynął od zażycia paracetamolu jest wartościową wskazówką czy i jak intensywne leczenie odtrutkami będzie konieczne.

Jeżeli oznaczenie stężenia paracetamolu we krwi nie jest możliwe, a prawdopodobna przyjęta dawka paracetamolu była duża, należy wdrożyć bardziej intensywne leczenie odtrutkami: należy podać 2,5 g metioniny i kontynuować leczenie acetylocysteiną lub/i mietioniną, które są bardzo skuteczne w pierwszych 10-12 h od zatrucia, ale prawdopodobnie są także skuteczne po 24 h.

Leczenie zatrucia paracetamolem powinno odbywać się w szpitalu, w warunkach oddziału intensywnej terapii.