Paracetamol Aflofarm

Bóle różnego pochodzenia o małym i umiarkowanym nasileniu:

• bóle głowy
• bóle zębów
• bóle związane z ząbkowaniem
• bóle po zabiegach stomatologicznych i chirurgicznych
• bóle mięśniowe
• bóle kostno-stawowe

Dawkę ustala się wg mc. dziecka (przeciętnie jednorazowo 10-15 mg/kg mc.) lub wg poniższego schematu.

• Dzieci 3 m-ce ż.-12 m-cy ż.: 2,5-5 ml (60-120 mg), czyli 0,5-1 miarki o pojemności 5 ml;
• 1-6 lat: 5-10 ml (120-240 mg) czyli 1-2 miarki o pojemności 5 ml;
• 6-12 lat: 10-20 ml (240-480 mg) czyli 2-4 miarki o pojemności 5 ml.

W razie potrzeby dawkę można powtarzać co 4 h, maks. do 4 dawek/dobę. Nie podawać dzieciom dłużej niż 3 dni bez konsultacji z lekarzem. Stosowanie u dzieci <2 lat powinno być zalecone przez lekarza.

Paracetamol wykazuje działanie przeciwbólowe i przeciwgorączkowe oraz niewielką aktywność przeciwzapalną. Jest aktywnym metabolitem fenacetyny o znacznie mniejszej toksyczności. Paracetamol poprzez hamowanie cyklooksygenazy kwasu arachidonowego, hamuje syntezę prostagiandyn w OUN. Skutkiem tego działania jest zmniejszenie wrażliwości na działanie takich mediatorów jak kininy i serotonina, co powoduje podwyższenie progu bólowego. Zmniejszenie stężenia prostagiandyn w podwzgórzu odpowiedzialne jest za działanie przeciwgorączkowe paracetamolu, Paracetamol nie wpływa na agregację płytek krwi.

5 ml zaw. doust. zawiera 120 mg paracetamolu.

Metoklopramid przyspiesza wchłanianie paracetamolu z przewodu pokarmowego. Leki opóźniające opróżnianie żołądka (np. propantelina) mogą opóźniać wchłanianie paracetamolu.

Równoczesne stosowanie paracetamolu i leków zwiększających metabolizm wątrobowy, tj. niektóre leki nasenne lub leki przeciwpadaczkowe np.

• fenobarbital,
• fenytoina,
• karbamazepina,
• jak również ryfampicyna

może prowadzić do uszkodzenia wątroby, nawet podczas stosowania zalecanych dawek paracetamolu.

Paracetamol może nasilać toksyczne działanie zydowudyny (AZT) na szpik kostny. Paracetamol nasila działanie leków przeciwzakrzepowych z grupy kumaryny i indandionu.

Długotrwałe stosowanie paracetamolu jednocześnie z NLPZ zwiększa ryzyko uszkodzenia nerek, raka nerki lub pęcherza moczowego. Stosowanie paracetamolu jednocześnie z inhibitorami MAO oraz w okresie 2 tyg. po zakończeniu leczenia tymi lekami, może wywołać stan pobudzenia i wysoką gorączkę.

Spożywanie alkoholu podczas leczenia paracetamolem prowadzi do powstania toksycznego metabolitu, wywołującego martwicę komórek wątrobowych, co w następstwie może doprowadzić do niewydolności wątroby.

• Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
• Ciężka niewydolność wątroby lub nerek.
• WZW.
• Choroba alkoholowa.

Lek zawiera paracetamol. Ze względu na ryzyko przedawkowania przed zastosowaniem należy sprawdzić czy inne przyjmowane leki nie zawierają paracetamolu. W trakcie stosowania preparatu nie należy spożywać alkoholu z powodu ryzyka wystąpienia toksycznego uszkodzenia wątroby. Szczególne ryzyko uszkodzenia wątroby istnieje u osób głodzonych i regularnie spożywających alkohol. Preparat nie powinien być stosowany bez konsultacji lekarskiej dłużej niż 10 dni w przypadku dolegliwości bólowych, 3 dni w przypadku utrzymującej się gorączki i 2 dni w przypadku objawów przeziębienia. Paracetamol należy stosować ostrożnie u pacjentów uczulonych na ASA (mniej niż 5 % pacjentów uczulonych na ASA wykazuje również objawy nadwrażliwości na paracetamol), u pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby. Paracetamol może powodować hemolizę u osób z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej. Paracetamol może wpływać na wyniki niektórych badań laboratoryjnych, tj. oznaczenie glukozy w surowicy krwi metodą oksydaza/peroksydaza, oznaczanie kwasu 5-hydroksyindoilooctowego (5-HIAA) z odczynnikiem nitrozonaftolowym, wyniki testu z benitromidem oraz oznaczanie stężenia kwasu moczowego w surowicy - reakcja z kwasem fosforowolframowym. Paracetamol nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.

Reakcje nadwrażliwości:

• świąd,
• pokrzywka,
• wysypka i rumień,
• obrzęk naczyńioruchowy,
• duszność,
• pocenie się,
• obniżenie ciśnienia tętniczego krwi,
• aż do objawów wstrząsu,
• napad astmy oskrzelowej.

Krew i układ krwiotwórczy:

• granulocytopenia,
• agranulocytoza,
• trombocytopenia,
• methemoglobinemia.

Przewód pokarmowy:

• nudności,
• wymioty,
• objawy uszkodzenia wątroby.

Układ moczowy:

• kolka nerkowa,
• martwica brodawek nerkowych,
• ostra niewydolność nerek.

Paracetamol przenika przez łożysko. W przeprowadzonych dotychczas badaniach u kobiet ciężarnych nie stwierdzono niekorzystnego wpływu paracetamolu na płód, stosowanego w zalecanych dawkach. Paracetamol jest wydzielany do mleka kobiet karmiących piersią w małych ilościach. Z dostępnych danych wynika, że karmienie piersią nie jest przeciwwskazaniem do zastosowania paracetamolu. Paracetamol może być stosowany w okresie ciąży i karmienia piersią w razie zdecydowanej konieczności.

Przypadkowe lub zamierzone przedawkowanie paracetamolu może spowodować w ciągu kilku, kilkunastu godzin objawy takie jak:

• nudności,
• wymioty,
• nadmierne pocenie się,
• senność i ogólne osłabienie.

Objawy te mogą ustąpić następnego dnia, pomimo że zaczyna się rozwijać uszkodzenie wątroby, które daje o sobie znać rozpieraniem w nadbrzuszu, powrotem nudności i żółtaczką.

W każdym przypadku przyjęcia jednorazowo paracetamolu w dawce 5 g lub większej należy sprowokować wymioty, jeśli od zażycia nie upłynęło więcej niż godzina.

Należy podać doustnie 60-100 g węgla aktywowanego, najlepiej rozmieszanego z wodą.

Wiarygodnej oceny ciężkości zatrucia dostarcza oznaczenie stężenia paracetamolu we krwi.

Wartość tego stężenia w stosunku do czasu, jaki upłynął od zażycia paracetamolu jest wartościową wskazówką, czy i jak intensywne leczenie odtrutkami będzie konieczne.

Jeżeli oznaczenie stężenia paracetamolu we krwi nie jest możliwe, a prawdopodobna przyjęta dawka paracetamolu była duża, należy wdrożyć bardziej intensywne leczenie odtrutkami: należy podać 2,5 g metioniny i kontynuować leczenie acetylocysteiną lub/i mietioniną które są bardzo skuteczne w pierwszych 10-12 h od zatrucia, ale prawdopodobnie są także skuteczne po 24 h.

Leczenie zatrucia paracetamolem powinno odbywać się w szpitalu, w warunkach oddziału intensywnej terapii.