Paracetamol Aflofarm

• Bóle różnego pochodzenia (bóle głowy, związane z ząbkowaniem u dzieci, mięśniowe, stawowe i kostne, bolesne miesiączkowanie, po zabiegu chirurgicznym lub stomatologicznym);
• gorączka (np. w przeziębieniach i stanach grypowych).

Czopki 125 mg.

• Dzieci 3 m-ce ż.-1 r.ż.: 10 mg/kg/mc. w odstępach nie mniejszych niż co 6 h.
• Dzieci 1-6 r.ż: 1-2 czopki. Maks. dawka dobowa paracetamolu dla dzieci wynosi 65 mg/kg/mc.

Czopki 250 mg. Dzieci 7-12 r.ż.: 1 czopek do 4x/dobę, nie częściej niż co 4 h. Nie podawać dzieciom dłużej niż 3 dni bez porozumienia z lekarzem. Stosowanie u dzieci <2 lat powinno być zalecone przez lekarza. Paracetamolu nie należy stosować u dzieci dłużej niż 3 dni bez zalecenia lekarza.

Czopki 500 mg. Dorośli i dzieci od 12 r.ż.: 4-6x/dobę, nie częściej niż co 4 h. Maks. dawka dobowa paracetamolu wynosi 4 g. Paracetamolu nie należy stosować bez porozumienia z lekarzem dłużej niż przez 10 dni w przypadku dolegliwości bólowych, 3 dni w przypadku utrzymującej się gorączki i 2 dni w przypadku objawów przeziębienia.

Paracetamol wykazuje działanie przeciwbólowe i przeciwgorączkowe oraz niewielką aktywność przeciwzapalną.

1 czopek zawiera 125 mg, 250 mg lub 500 mg paracetamolu.

Metoklopramid przyspiesza wchłanianie paracetamolu z przewodu pokarmowego.

Leki opóźniające opróżnianie żołądka (np. propantelina) mogą opóźniać wchłanianie paracetamolu.

Równoczesne stosowanie paracetamolu i leków zwiększających metabolizm wątrobowy, tj. niektóre leki nasenne lub leki przeciwpadaczkowe np. fenobarbital, fenytoina, karbamazepina, jak również ryfampicyna mogą prowadzić do uszkodzenia wątroby, nawet podczas stosowania zalecanych dawek paracetamolu.

Paracetamol może nasilać toksyczne działanie zydowudyny (AZT) na szpik kostny.

Paracetamol nasila działanie leków przeciwzakrzepowych z grupy kumaryny i indandionu.

Długotrwałe stosowanie paracetamolu jednocześnie z NLPZ zwiększa ryzyko uszkodzenia nerek, raka nerki lub pęcherza moczowego.

Stosowanie paracetamolu jednocześnie z inhibitorami MAO oraz w okresie 2 tyg. po zakończeniu leczenia tymi lekami, może wywołać stan pobudzenia i wysoką gorączkę.

Picie alkoholu podczas leczenia paracetamolem prowadzi do powstania toksycznego metabolitu, wywołującego martwicę komórek wątrobowych, co w następstwie może doprowadzić do niewydolności wątroby.

Kofeina nasila przeciwbólowe działanie paracetamolu.

• Nadwrażliwość na którykolwiek ze składników leku
• ciężka niewydolność nerek i/lub wątroby
• choroba alkoholowa
• wirusowe zapalenie wątroby.

Produkt leczniczy zawiera paracetamol. Ze względu na ryzyko przedawkowania przed zastosowaniem należy sprawdzić czy inne przyjmowane leki nie zawierają paracetamolu. W trakcie stosowania produktu leczniczego nie wolno pić alkoholu z powodu ryzyka wystąpienia toksycznego uszkodzenia wątroby. Szczególne ryzyko uszkodzenia wątroby istnieje u osób głodzonych i regularnie pijących alkohol.

Paracetamol należy stosować ostrożnie u pacjentów uczulonych ASA (mniej niż 5% pacjentów uczulonych na ASA wykazuje również objawy nadwrażliwości na paracetamol), u pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby. Paracetamol może powodować hemolizę u osób z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej.

Paracetamol może zmieniać wartości następujących oznaczeń laboratoryjnych:

• badania krwi - wydłuża czas protrombinowy (u pacjentów otrzymujących dawki podtrzymujące warfaryny, chociaż bez znaczenia klinicznego);
• oznaczenia kwasu 5-hydroksyindolooctowego (5-HIAA) w moczu: w diagnostycznych badaniach jakościowych, które wykorzystują jako odczynnik nitrozonaftol, paracetamol może dawać wyniki fałszywie dodatnie. Wyniki oznaczeń ilościowych pozostają poprawne.
• Paracetamol może wpływać na wyniki badań stężenia glukozy we krwi z wykorzystaniem oksydazy glukozowej i peroksydazy.
• W trakcie stosowania terapeutycznych dawek paracetamolu, może nastąpić podwyższenie stężenia aminotransferazy alaninowej w surowicy.

Produkt leczniczy nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (rzadko) świąd, pokrzywka, wysypka i rumień, obrzęk naczynioruchowy, pocenie się. Zaburzenia naczyniowe: (rzadko) obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, aż do objawów wstrząsu. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (rzadko) napad astmy oskrzelowej, duszność. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo rzadko) granulocytopenia, agranulocytoza, małopłytkowość, methemoglobinemia. Zaburzenia żołądka i jelit: (rzadko) nudności, wymioty. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) objawy uszkodzenia wątroby. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (bardzo rzadko) kolka nerkowa, martwica brodawek nerkowych, ostra niewydolność nerek. Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo rzadko): reakcje nadwrażliwości.

Paracetamol przenika przez łożysko.

W przeprowadzonych dotychczas badaniach u kobiet ciężarnych nie stwierdzono niekorzystnego wpływu paracetamolu na płód, stosowanego w zalecanych dawkach.

Paracetamol przenika do mleka kobiet karmiących piersią w małych ilościach.

Z dostępnych danych wynika, że karmienie piersią nie jest przeciwwskazaniem do zastosowania paracetamolu.

Paracetamol może być stosowany w okresie ciąży i karmienia piersią w razie zdecydowanej konieczności.

Przypadkowe lub zamierzone przedawkowanie paracetamolu może spowodować w ciągu kilku, kilkunastu godzin objawy takie jak:

• nudności,
• wymioty,
• nadmierne pocenie się,
• senność i ogólne osłabienie.

Objawy te mogą ustąpić następnego dnia, pomimo że zaczyna się rozwijać uszkodzenie wątroby, które daje o sobie znać rozpieraniem w nadbrzuszu, powrotem nudności i żółtaczką.

Należy podać doustnie 60-100 g węgla aktywowanego, najlepiej rozmieszanego z wodą.

Wiarygodnej oceny ciężkości zatrucia dostarcza oznaczenie stężenia paracetamolu we krwi. Wartość tego stężenia w stosunku do czasu, jaki upłynął od zażycia paracetamolu jest wartościową wskazówką, czy i jak intensywne leczenie odtrutkami będzie konieczne.

Jeżeli oznaczenie stężenia paracetamolu we krwi nie jest możliwe, a prawdopodobna przyjęta dawka paracetamolu była duża, należy wdrożyć bardziej intensywne leczenie odtrutkami:

• należy podać 2,5 g metioniny
• i kontynuować leczenie acetylocysteiną i/lub metioniną, które są bardzo skuteczne w pierwszych 10-12h od zatrucia, ale prawdopodobnie są także skuteczne po 24h.

Leczenie zatrucia paracetamolem powinno odbywać się w szpitalu, w warunkach oddziału intensywnej terapii.