78-letni pacjent z rakiem płuca z nasileniem duszności

Duszność to jeden z najczęstszych i najbardziej obciążających objawów u pacjentów onkologicznych. W raku płuca jej częstość jest wyjątkowo wysoka – dotyczy nawet 70–80% chorych w stadium zaawansowanym, a w okresie terminalnym może występować jeszcze częściej [1]. Objaw ten ma złożoną patogenezę i często wynika z nakładania się wielu czynników: somatycznych (naciekanie guza, wysięk w opłucnej, POChP, anemia, wyniszczenie), psychicznych (lęk, depresja), a także społecznych i duchowych, co określa się mianem „total dyspnoea”.

W praktyce oznacza to konieczność:

• trafnej oceny stanu chorego,
• wdrożenia skutecznego leczenia objawowego,
• rozpoznania sytuacji wymagających skierowania do poradni specjalistycznej (pulmonologicznej, leczenia bólu, domowego leczenia tlenem, hospicjum domowego lub stacjonarnego).

W niniejszym przypadku przedstawiono pacjenta, który zgłosił się do POZ z powodu narastającej duszności.