Paracetamol Farmina

Bóle różnego pochodzenia (bóle głowy, zębów, mięśniowe, stawowe i kostne, bolesne miesiączkowanie, po zabiegu chirurgicznym lub stomatologicznym); gorączka (np. w przeziębieniach i stanach grypowych, po szczepieniach).

Czopki 125 mg.

• Lek przeznaczony do podawania doodbytniczego u dzieci 2-6 rż.
• Nie przekraczać dawki jednorazowej 10 mg/kg mc.
• Można podawać 4x/dobę po 1 czopku.
• Stosować nie częściej niż co 4 h.
• Jeśli objawy nasilą się lub nie ustąpią po 3 dniach, należy skontaktować się z lekarzem.
• Uwaga: nie stosować równocześnie innych leków zawierających paracetamol.

Czopki 250 mg.

• Lek przeznaczony do podawania doodbytniczego u dzieci 7-12 rż.
• Nie przekraczać dawki jednorazowej 10 mg/kg mc.
• Można podawać 4x/dobę po 1 czopku.
• Stosować nie częściej niż co 4 h.
• Jeśli objawy nasilą się lub nie ustąpią po 3 dniach, należy skontaktować się z lekarzem.
• Uwaga: nie stosować równocześnie innych leków zawierających paracetamol.

Czopki 500 mg. Dorośli i dzieci powyżej 12 rż.:

• 1-2 czopki co 4-6 h.
• Nie przekraczać maksymalnej dawki dobowej wynoszącej 4 g/dobę, uwzględniając wszystkie preparaty zawierające paracetamol.
• Jeśli objawy nasilą się lub nie ustąpią po 7 dniach należy skontaktować się z lekarzem.

Nie stosować równocześnie innych leków zawierających paracetamol.

Paracetamol wykazuje działanie przeciwbólowe i przeciwgorączkowe, natomiast nie wykazuje działania przeciwzapalnego. Przyjmuje się, że mechanizm działania paracetamolu oparty jest na hamowaniu aktywności cyklooksygenazy kwasu arachidonowego. Zapobiega to tworzeniu się prostaglandyn w o.u.n., czego efektem jest podwyższenie progu bólowego. Zmniejszenie stężenia prostaglandyn w podwzgórzu wywołuje działanie przeciwgorączkowe.

1 czopek zawiera 50 mg, 125 mg, 250 mg lub 500 mg paracetamolu.

Leki zwiększające aktywność enzymów wątrobowych, takie jak karbamazepina, fenobarbital, fenytoina, omeprazol, rifampicyna.

Zydowudyna, barbiturany, dziurawiec oraz etanol mogą zwiększać hepatotoksyczność paracetamolu.

Probenecyd może opóźniać eliminację paracetamolu i wydłużać T_0,5.

Paracetamol stosowany długotrwale w dużych dawkach nasila działanie leków przeciwzakrzepowych z grupy kumaryny (np.warfaryna), powodując ryzyko wystąpienia krwawień.

• Nadwrażliwość na którykolwiek ze składników leku,
• ciężka niewydolność nerek i/lub wątroby,
• choroba alkoholowa.

Lek należy stosować ostrożnie

• u pacjentów z niewydolnością nerek i/lub wątroby,
• u pacjentów z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej.

Podwyższone ryzyko uszkodzenia wątroby istnieje również u pacjentów głodzonych i regularnie pijących alkohol.

Mniej niż 5% pacjentów uczulonych na pochodne kwasu acetylosalicylowego może być uczulonych na paracetamol.

Lek nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.

Przy stosowaniu dawek terapeutycznych działania niepożądane są nieznaczne i rzadko występują.

Obejmują one:

• bardzo rzadko mogą wystąpić zmiany w obrazie morfologicznym krwi (trombocytopenia z objawami plamicy trombocytopenicznej),
• bardzo rzadko przy długotrwałym stosowaniu paracetamolu w dużych dawkach może zwiększyć się ryzyko wystąpienia niewydolności nerek lub wątroby,
• rzadko mogą wystąpić reakcje uczuleniowe głównie skórne (pokrzywka, rumień, świąd, wysypka).

Uważa się, że paracetamol jest lekiem przeciwbólowym z wyboru u kobiet ciężarnych. U dzieci matek karmiących przyjmujących paracetamol nie zaobserwowano działań niepożądanych. Ilość paracetamolu przenikająca do mleka matki jest za mała, aby wywołać działania niepożądane u karmionego dziecka. W okresie ciąży i laktacji lek można stosować w razie zdecydowanej konieczności.

Przedawkowanie preparatu może spowodować w ciągu kilku, kilkunastu godzin objawy takie, jak nudności, wymioty, nadmierna potliwość i senność oraz ogólne osłabienie. Objawy te mogą ustąpić następnego dnia pomimo, że zaczyna rozwijać się uszkodzenie wątroby, które następnie daje o sobie znać rozpieraniem w nadbrzuszu, powrotem nudności i żółtaczką.

W każdym przypadku przyjęcia paracetamolu w dawce 5 g lub więcej, należy skontaktować się natychmiast z lekarzem.

Wiarygodnej oceny ciężkości zatrucia dostarcza oznaczenie poziomu paracetamolu we krwi.

Wysokość tego poziomu w stosunku do czasu, jaki upłynął od spożycia paracetamolu jest wartościową wskazówką, czy i jak intensywnie leczenie odtrutkami trzeba prowadzić.

Jeśli takie badanie jest niewykonalne, a prawdopodobna dawka paracetamolu jest duża, to trzeba wdrożyć bardziej intensywne leczenie odtrutkami: należy podać co najmniej 2,5g metioniny i kontynuować(już w szpitalu), leczenie acetylocysteiną lub/i metioniną, które są bardzo skuteczne w pierwszych 10-12 h od zatrucia ale prawdopodobnie są także pożyteczne po 24 h.

Leczenie zatrucia paracetamolem musi odbywać się w szpitalu w warunkach intensywnej terapii.