W typowych łagodnych, umiarkowanych lub ciężkich epizodach depresyjnych pacjent cierpi z powodu obniżenia nastroju, ubytku energii, zmniejszenia aktywności. Zmniejszone jest odczuwanie przyjemności, zakres zainteresowań i koncentracja są obniżone, często pojawia się znaczne zmęczenie, nawet po małym wysiłku. Sen jest zwykle zaburzony, apetyt obniżony. Samoocena i pewność siebie są niemal zawsze zmniejszone, nawet w łagodnych stanach depresyjnych pojawiają się idee winy i małej wartości. Obniżenie nastroju nie ulega większym zmianom w kolejnych dniach, jest niezależne od bieżących wydarzeń, mogą mu towarzyszyć tzw. objawy somatyczne: utrata zainteresowania przyjemnością i obniżenie zdolności do jej przeżywania, wczesne budzenie się (kilka godz. wcześniej niż zwykle), narastanie depresji w godz. porannych, wyraźne zahamowanie psychoruchowe, pobudzenie ruchowe, utrata apetytu, ubytek mc. i utrata libido
F32.0
Epizod depresji łagodny
Zazwyczaj występują dwa lub trzy z wyżej wymienionych objawów. Pacjent jest z tego powodu zaniepokojony i zwykle jest w stanie podołać większości swoich obowiązków
Epizod depresji ciężki, bez objawów psychotycznych
Epizod depresji, w którym kilka z wyżej wymienionych objawów osiąga znaczne nasilenie i jest źródłem przygnębienia; typowa jest utrata poczucia własnej wartości, niska samoocena i poczucie winy. Często pojawiają się myśli i próby samobójcze, zazwyczaj występuje też szereg objawów somatycznych
Depresja z podnieceniem, depresja duża, depresja witalna
Epizod depresji jak opisany w F32.2, ale z omamami, urojeniami, zahamowaniem psychoruchowym lub osłupieniem uniemożliwiającym wykonywanie podstawowych codziennych czynności; stan ten może zagrażać życiu w związku z ryzykiem samobójstwa, odwodnieniem lub głodowaniem. Treść omamów i urojeń może, ale nie musi być zgodna z obniżonym nastrojem
Pojedynczy epizod: dużej depresji z objawami psychotycznymi, psychozy depresyjnej psychogennej, depresji psychotycznej, psychozy depresyjnej reaktywnej
