Kiedy podaje się szczepionkę poekspozycyjną przeciw tężcowi?

Podanie szczepionki poekspozycyjnej przeciw tężcowi należy rozważyć u pacjentów z ranami oraz pogryzionymi przez zwierzęta. W przypadku ran rozległych, zanieczyszczonych, miażdżonych, kłutych, postrzałowych, zawierających tkanki martwicze i opracowywanych chirurgicznie po co najmniej 24 godzinach od zranienia ryzyko zakażenia jest wysokie. Świeże, mało zanieczyszczone rany bez tkanek martwiczych stanowią niskie ryzyko zakażenia. Należy również ocenić stan uodpornienia pacjenta na podstawie dokumentacji medycznej. 

Jakie są wskazania do poekspozycyjnego szczepienia przeciw tężcowi?

Obecnie wskazania do poekspozycyjnego szczepienia przeciw tężcowi w przypadku niskiego lub wysokiego ryzyka to:

• brak wcześniejszego zaszczepienia przeciw tężcowi, niekompletne szczepienie, brak historii szczepień → 3 dawki szczepionki w cyklu 0, 1, 6 miesięcy,
• ostatnia dawka szczepionki przeciw tężcowi podana więcej niż 10 lat temu → 1 dawka szczepionki.

Immunoprofilaktyka czynno-bierna

Pacjentom z wysokim ryzykiem zakażenia rany, którzy nie byli nigdy szczepieni przeciw tężcowi, ich szczepienie było niekompletne albo nie posiadają historii szczepień lub od ostatniej dawki szczepionki minęło więcej niż 10 lat oprócz szczepionki należy podać ludzką immunoglobulinę przeciwtężcową.

Jakie szczepionki się stosuje?

Zazwyczaj stosuje się szczepionkę przeciw tężcowi - anatoksynę tężcową (T), rzadziej szczepionkę przeciw tężcowi i błonicy (DT, dT). Dopuszcza się również podanie szczepionki przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi (DTP, DTPa, dTpa) w zależności od sytuacji i dostępności preparatów. 

Referencje:

1. Szczepienia poekspozycyjne. Szczepienia.Info. https://szczepienia.pzh.gov.pl/wszystko-o-szczepieniach/szczepienia-poekspozycyjne/?strona=2#jakie-szczepionki-stosuje-sie-w-poekspozycyjnym-szczepieniu-przeciw-tezcowi