Profilaktyka i leczenie zakrzepicy żył głębokich u pacjenta onkologicznego

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (ŻChZZ), w skład której wchodzi zakrzepica żył głębokich (ZŻG) oraz zatorowość płucna (ZP), stanowi poważne schorzenie i przyczynę śmiertelności wśród pacjentów onkologicznych. Są oni grupą znacznie bardziej narażoną na rozwój ŻChZZ niż osoby bez nowotworu, a także doświadczającą wyższego wskaźnika nawrotów i powikłań krwotocznych w czasie leczenia ŻChZZ.

Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa jest najczęstszym powikłaniem w onkologii, a także drugą najczęstszą przyczyną śmierci wśród chorych na nowotwory złośliwe. Ryzyko wystąpienia ŻChZZ u chorych na nowotwory jest 4-6 krotnie większe niż w przypadku populacji ogólnej. U chorych na nowotwory, u których stwierdzono ŻChZZ 8-krotnie częściej dochodzi do zgonu niż u chorych, u których do rozwoju żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej doszło w przebiegu innych chorób.

Do czynników ryzyka ŻChZZ należy nie tylko toczący się proces nowotworowy, ale także leczenie przeciwnowotworowe oraz duże zabiegi operacyjne. Zapraszamy do zapoznania się z interaktywnym przypadkiem klinicznym, w którym omówimy zasady profilaktyki i leczenia przeciwzakrzepowego u pacjenta operowanego z powodu nowotworu.