Wyszukaj w publikacjach
Dna moczanowa u pacjenta z wielochorobowością – jak nie popełnić błędu terapeutycznego?
Dna moczanowa to choroba, której leczenie wydaje się schematyczne – aż do momentu, gdy pojawi się pacjent z przewlekłą chorobą nerek, nadciśnieniem tętniczym i współistniejącymi zaburzeniami metabolicznymi. W takich przypadkach standardowe schematy często nie przystają do rzeczywistości klinicznej, a każdy wybór terapeutyczny niesie ryzyko powikłań.
Kolchicyna, GKS, NLPZ – wybór zależy od funkcji nerek
W ostrym napadzie dny moczanowej zasadnicze znaczenie ma ocena czynności nerek. Stosowanie kolchicyny w nadmiernych dawkach u pacjentów z obniżonym wskaźnikiem eGFR (<60 ml/min/1,73 m2) wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych, w tym ciężkich powikłań ze strony przewodu pokarmowego oraz układu krwiotwórczego.
W takich przypadkach glikokortykosteroidy mogą stanowić alternatywę terapeutyczną, pod warunkiem braku przeciwwskazań, takich jak niewyrównana cukrzyca czy wysokie ryzyko sercowo-naczyniowe.
Zastosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych jest w wielu przypadkach ograniczone z uwagi na ich potencjalne działanie nefrotoksyczne.
Jak obniżać kwas moczowy przy PChN?
W przewlekłej kontroli hiperurykemii konieczne jest indywidualne dobranie dawki allopurynolu – przy czym celem leczenia powinno być stężenie kwasu moczowego <6 mg/dl. W razie nietolerancji lub przeciwwskazań, alternatywą może być febuksostat – ale jego stosowanie u pacjentów z chorobą sercowo-naczyniową budzi kontrowersje i wymaga ostrożności.
A co z ciśnieniem i nerkami?
Ograniczenie funkcji nerek oraz podwyższony wskaźnik albuminurii (ACR) to częste wyzwania w codziennej praktyce klinicznej. W takich sytuacjach wybór leków hipotensyjnych i hipolipemizujących powinien uwzględniać zarówno działanie nefroprotekcyjne, jak i profil bezpieczeństwa sercowo-naczyniowego.
Do leków godnych rozważenia w takich sytuacjach należą:
- losartan – z udokumentowanym działaniem nefroprotekcyjnym i przeciwdziałaniem hiperurykemii;
- empagliflozyna – o korzystnym wpływie na parametry nerkowe i układ sercowo-naczyniowy;
- indapamid – skuteczny lek moczopędny, preferowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego, również u pacjentów z PChN;.
Każdy z wymienionych leków ma potencjalne ograniczenia i wymaga indywidualnej oceny przy kwalifikacji terapeutycznej.
Wszystkie powyższe wątpliwości – od doboru leków przeciwzapalnych, przez bezpieczeństwo terapii przy PChN, aż po nefroprotekcyjne działanie preparatów hipotensyjnych – omawia szczegółowo prof. dr hab. n. med. Piotr Rozentryt w kolejnym odcinku podcastu „Trudne decyzje”.
Zobaczcie, jak powinno wyglądać podejmowanie decyzji terapeutycznych w codziennej praktyce klinicznej!
