Wyszukaj w publikacjach
Pacjent po zawale, z PChN i hiperurykemią – jak bezpiecznie modyfikować terapię?
Wielochorobowość to dziś standard w gabinetach lekarzy POZ. U chorych po zawale serca, z przewlekłą chorobą nerek (PChN), otyłością, dyslipidemią i hiperurykemią, każda decyzja terapeutyczna powinna być podejmowana w sposób przemyślany – z uwzględnieniem interakcji lekowych, skutków metabolicznych oraz długoterminowego bezpieczeństwa.
Hipotensja u chorego z PChN i albuminurią: nie każda blokada RAA wystarczy
Optymalizacja leczenia nadciśnienia tętniczego powinna obejmować:
- rozważenie zwiększenia dawki inhibitora ACE (np. enalaprylu),
- dołączenie antagonisty receptora mineralokortykoidowego (MRA) przy utrzymującym się nadciśnieniu.
Docelowe ciśnienie <130/80 mmHg jest trudne do osiągnięcia bez przemyślanej terapii skojarzonej.
Hiperurykemia objawowa: jak eskalować leczenie?
W przypadku stężenia kwasu moczowego > 6-7 mg/dl i współistniejących powikłań (kamica, PChN):
- wskazane jest włączenie allopurynolu od 100 mg/dobę,
- dawkę należy eskalować zgodnie z tolerancją, dążąc do <6 mg/dl,
- konieczna jest regularna kontrola funkcji nerek i bezpieczeństwa terapii.
Otyłość jako cel terapeutyczny, nie tylko tło kliniczne
U pacjentów z BMI > 30 kg/m2, a szczególnie > 35 kg/m2:
- warto rozważyć włączenie farmakoterapii opartej o agonistów GLP-1 (np. semaglutyd),
- kluczowe jest połączenie leczenia z modyfikacją stylu życia,
- należy traktować otyłość jako aktywny czynnik ryzyka sercowo-nerkowego, a nie tylko schorzenie współistniejące.
Praktyczne podejście krok po kroku – zobacz, jak robią to eksperci
Nowoczesne podejście do terapii pacjentów z wielochorobowością wymaga precyzji, znajomości zaleceń i umiejętności ich elastycznego wdrażania. Szczegóły konkretnych decyzji klinicznych, sekwencje zmian farmakologicznych i pułapki terapeutyczne zostały omówione w rozmowie ekspertów.
W najnowszym odcinku „Medycznego espresso” prof. Paweł Balsam i prof. Piotr Rozentryt analizują przypadek rzeczywistego pacjenta z PChN, otyłością, hiperurykemią i źle kontrolowanym nadciśnieniem tętniczym.
Obejrzyjcie materiał i sprawdźcie, jak wygląda kompleksowe podejście do terapii u pacjentów wysokiego ryzyka – oparte na aktualnej wiedzy i doświadczeniu klinicznym.
