Sulperazon 1g; 2g

• Zakażenia górnych i dolnych dróg oddechowych
• zakażenia dróg moczowych
• zapalenie otrzewnej
• pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych oraz inne zakażenia wewnątrz jamy brzusznej
• posocznica
• zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych
• zapalenie skóry, tkanek miękkich, kości i stawów
• stany zapalne w obrębie miednicy
• zapalenie błony śluzowej macicy
• rzeżączka i inne zakażenia dróg rodnych.

Preparat może być stosowany w leczeniu skojarzonym z innymi antybiotykami.

Produkt zawiera cefoperazon i sulbaktam w stosunku 1:1.

Dorośli.

Zwykle dobowa dawka produktu dla dorosłych wynosi od 2 g do 4 g (1-2 g cefoperazonu/dobę), podawanych dożylnie lub domięśniowo w równo podzielonych dawkach, co 12 h.

W ciężkich lub opornych na leczenie zakażeniach dawkę dobową produktu można zwiększyć do 8 g/dobę (czyli 4 g cefoperazonu), podawanych dożylnie w równo podzielonych dawkach, co 12 h.

Zalecana maks. dawka dobowa sulbaktamu wynosi 4 g (8 g produktu).

Pacjenci z niewydolnością nerek.

U pacjentów ze znacznym zaburzeniem czynności nerek (Cl_Cr <30 ml/min) należy dostosować dawkę produktu, aby wyrównać zmniejszony klirens sulbaktamu.

• Pacjentom z Cl_Cr od 15 do 30 ml/min należy podawać maks. 1 g sulbaktamu, co 12 h (maks. dobowa dawka sulbaktamu wynosi 2 g),
• natomiast pacjentom z Cl_Cr poniżej 15 ml/min należy podawać maks. 500 mg sulbaktamu, co 12 h (maks. dobowa dawka sulbaktamu wynosi 1 g).

W leczeniu ciężkich zakażeń może być konieczne dodatkowe podanie cefoperazonu.

Hemodializa zmienia znacząco parametry farmakokinetyczne sulbaktamu.

Skraca ona nieco okres półtrwania cefoperazonu w surowicy.

Dlatego produkt należy podawać po dializie.

Dzieci.

Dzieciom należy podawać w dawkach od 40 do 80 mg/kg mc./dobę, czyli od 20 do 40 mg/kg mc./dobę cefoperazonu i od 20 do 40 mg/kg mc./dobę sulbaktamu.

Produkt należy podawać co 6-12 h, w 2 lub 4 równo podzielonych dawkach.

W ciężkich lub opornych na leczenie zakażeniach dawkę można zwiększyć do 160 mg/kg mc./dobę (czyli 80 mg/kg mc./dobę cefoperazonu).

Produkt należy podawać w 2 do 4 równo podzielonych dawkach.

Noworodki.

U noworodków w 1. tyg. życia produkt należy stosować co 12 h.

Maks. dobowa dawka sulbaktamu, która może być zastosowana u noworodków, wynosi 80 mg/kg mc./dobę (160 mg/kg mc./dobę produktu).

Jeśli konieczne jest zastosowanie dawki cefoperazonu większej niż 80 mg/kg mc./dobę, należy podać dodatkowo sam cefoperazon.

Połączenie cefalosporyny III generacji z inhibitorem β-laktamaz. Cefoperazon w połączeniu z sulbaktamem działa bakteriobójczo na Staphylococcus spp. (z wyjątkiem szczepów opornych na meticylinę), Streptococcus spp., Haemophilus influenzae, Neisseria gonorrhoeae i N. meningitidis, pałeczki Enterobacteriaceae (m.in. Escherichia coli, Klebsiella spp., Proteus mirabilis, Enterobacter spp., Salmonella spp., Shigella spp.), Pseudomonas aeruginosa, Acinetobacter calcoaceticus. Działa także na bakterie beztlenowe (Bacteroides spp. w tym Bacteroides fragilis, Fusobacterium spp., Peptococcus spp., Peptostreptococcus spp., Veillonella spp., Clostridium spp. Eubacterium spp. Nie działa na Enterococcus spp. Cefoperazon wiąże się z białkami osocza w 82-93%. Zarówno cefoperazon, jak i sulbaktam przenikają m.in. do żółci, skóry i jej przydatków, jajowodów i jajników, macicy, a także przez barierę łożyska i do mleka matki. Około 85% dawki sulbaktamu i 25% dawki cefoperazonu jest wydalane z moczem, a około 70% cefoperazonu - z żółcią. T_0,5 cefoperazonu wynosi 1,7 h; sulbaktamu - około 1 h.

1 fiolka zawiera 500 mg lub 1 g cefoperazonu w postaci soli sodowej oraz 500 mg lub 1 g sulbaktamu w postaci soli sodowej (w stosunku 1:1).

W skojarzeniu z alkoholem występuje reakcja disulfiramowa (zaczerwienienie twarzy, pocenie się, ból głowy, tachykardia).

Nadwrażliwość na penicyliny, sulbaktam, cefoperazon lub na inne cefalosporyny.

Podczas leczenia i w ciągu 5 dni po jego zakończeniu nie należy pić alkoholu.

W przypadku długotrwałego stosowania należy okresowo kontrolować czynność nerek, wątroby i układu krwiotwórczego.

Należy wnikliwie obserwować działanie leku u noworodków, niemowląt i małych dzieci.

U noworodków, w tym przedwcześnie urodzonych, stosować po rozważeniu stosunku korzyści do potencjalnego ryzyka.

Ostrożnie stosować u pacjentów z wywiadem wskazującym na nadwrażliwość na różne alergeny, z ciężką niedrożnością dróg żółciowych, ciężką chorobą wątroby lub współistniejącą niewydolnością nerek, a także u pacjentów stosujących dietę niepełnowartościową, u pacjentów z zaburzeniami wchłaniania (m.in. mukowiscydoza) lub długotrwale odżywianych parenteralnie (ze względu na ryzyko niedoboru witaminy K należy u nich kontrolować czas protrombinowy i w razie konieczności podawać witaminę K).

Najczęściej obserwowano zaburzenia żołądkowo-jelitowe (biegunka, luźne stolce, rzadziej nudności, wymioty i rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego), Ponadto: skórne reakcje nadwrażliwości (wysypka plamisto-grudkowa, pokrzywka, świąd, zespół Steven-Johnsona, zaburzenia hematologiczne (nieznaczna granulocytopenia, przemijająca neutropenia, leukopenia, eozynofilia, obniżenie hematokrytu i stężenia hemoglobiny, trombocytopenia, hipoprotrombinemia, gorączka, ból głowy, zapalenie żyły, ból w miejscu iniekcji, dreszcze, przemijające zwiększenie aktywności aminotransferaz i fosfatazy alkalicznej oraz stężenia bilirubiny w surowicy, hipotonia, krwiomocz.

W ciąży stosować wyłącznie w przypadku zdecydowanej konieczności.

Ostrożnie stosować w okresie karmienia piersią.