O czym może świadczyć objaw Homansa?

Objaw Homansa – czyli bolesność łydki przy biernym zgięciu grzbietowym stopy – funkcjonuje jako kliniczny wskaźnik zakrzepicy żył głębokich (ZŻG). Jednak nie występuje tylko w tej chorobie. Warto wiedzieć, jak badać i interpretować objaw Homansa w kontekście innych stanów, w których może być obecny.

Znaczenie objawu Homansa

Patofizjologia tego objawu opiera się na fakcie, że nagłe zgięcie grzbietowe stawu skokowego powoduje mechaniczną trakcję na żyle piszczelowej. Ta trakcja wywołuje dolegliwości bólowe, szczególnie w przypadku zakrzepicy żylnej. 

Obecność objawu Homansa jest jednak niewystarczająca, by zdiagnozować bądź wykluczyć to rozpoznanie. Co więcej, pojawienie się bólu łydki przy zgięciu grzbietowym stopy nie jest patognomoniczne. Może towarzyszyć innym stanom klinicznym, takim jak:

• przepuklina krążka międzykręgowego,
• pęknięcie torbieli Bakera,
• neuropatia,
• zapalenie tkanki łącznej,
• urazy.

Dodatni objaw Homansa – co dalej?

Objaw Homansa może stanowić punkt wyjścia, ale nigdy nie powinien być używany samodzielnie. W diagnostyce zakrzepicy żył głębokich można wykorzystać skalę Wellsa, która służy ocenie prawdopodobieństwa tego rozpoznania. 

Kalkulator

Skala Wellsa (zakrzepica)

Sprawdź

Więcej informacji o postępowaniu diagnostycznym i leczeniu zakrzepicy znajdziesz w naszym poradniku:

Poradnik

Zakrzepica żył głębokich

Sprawdź

Zaamiętaj!

1. Objaw Homansa nie jest wiarygodnym testem przesiewowym ZŻG.
2. Jego brak nie powinien opóźniać dalszej diagnostyki przy silnym podejrzeniu ZŻG.
3. Nigdy nie należy podejmować decyzji terapeutycznych wyłącznie na jego podstawie.

Kody ICD-10

Referencje

1. Ambesh, P., Obiagwu, C., & Shetty, V. (2017). Homan's sign for deep vein thrombosis: A grain of salt?. Indian heart journal, 69(3), 418–419. https://doi.org/10.1016/j.ihj.2017.01.013
2. Goodacre, S., Sutton, A. J., & Sampson, F. C. (2005). Meta-analysis: The value of clinical assessment in the diagnosis of deep venous thrombosis. Annals of internal medicine, 143(2), 129–139. https://doi.org/10.7326/0003-4819-143-2-200507190-00012