Buscolysin

Ostre stany skurczowe przewodu pokarmowego: skurcze przełyku, wpustu i odźwiernika, zaparcie kurczowe, nadruchliwa dyskineza żółciowa.

Zapalenie żołądka i dwunastnicy oraz wrzód żołądka i dwunastnicy.

Kolka żółciowa.

Ostre stany skurczowe dróg moczowych, zwłaszcza w przebiegu kamicy nerkowej, kolka nerkowa, bolesne parcie na pęcherz moczowy.

Pomocniczo w diagnostyce radiologicznej przewodu pokarmowego i dróg moczowych oraz po zabiegach operacyjnych.

W położnictwie i ginekologii: skurcze kanału porodowego podczas porodu, połogowe zapalenie macicy, usuwanie łożyska, miesiączkowanie bolesne kurczowe, wspomagająco podczas aborcji (w początkowym etapie).

Lekarz prowadzący określa dobową dawkę leku w zależności od nasilenia objawów klinicznych oraz od towarzyszących schorzeń, jeśli takie występują.

• Dorośli: 1 amp. (20 mg) domięśniowo lub dożylnie, w razie konieczności co 30 minut można podawać kolejne dawki. Wstrzyk. dożylne powinno być wykonane „powoli” (może dojść do znacznego obniżenia ciśnienia tętniczego krwi, a nawet wstrząsu spowodowanego podaniem butylobromku hioscyny). Maks. dawka dobowa wynosi 100 mg. Produkt leczniczy można stosować w postaci dożylnego wlewu kroplowego.
• Dzieci powyżej 6 lat: podawać domięśniowo lub dożylnie w dawce 5-10 mg, 2-4x/dobę.

Produkt leczniczy należy podawać domięśniowo lub powoli dożylnie, a także jako dożylny wlew kroplowy. Podanie domięśniowe u dzieci powyżej 6 rż., należy przeprowadzać powoli, przez co najmniej 1 minutę.

Czwartorzędowa pochodna skopolaminy - N-butylobromek hioscyny. Powoduje zmniejszenie napięcia mięśni gładkich, osłabia motorykę przewodu pokarmowego i wydzielanie żołądkowe, znosi skurcze dróg żółciowych i moczowych. Jest antagonistą ośrodkowych i obwodowych receptorów muskarynowych, jest antagonistą nikotyny. Wykazuje podobną do atropiny aktywność parasympatykolityczną, jednak działając obwodowo pozbawiony jest ośrodkowych objawów jej oddziaływania. W stosunku do atropiny działa szybciej, ale krócej. N-butylobromek hioscyny jako czwartorzędowa pochodna amoniowa słabo przenika do płynów ustrojowych, nie przenika przez barierę krew-mózg, dlatego nie oddziałuje na centralny układ nerwowy.

1 amp. (1 ml roztworu do wstrzykiwań) zawiera 20 mg hioscyny butylobromku.

• Preparaty cholinomimetyczne (pilokarpina)
• oraz leki przeciwcholinoesterazowe (galantamina, fizostygmina, pirydostygmina)

, antagonizują działanie butylobromku hioscyny.

• Amantadyna
• chinidyna
• trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne
• neuroleptyki
• wiązki przeciwhistaminowe
• oraz leki przeciw chorobie Parkinsona

potęgują cholinolityczne działanie butylobromku hioscyny.

Butylobromek hioscyny może osłabiać perystaltykę przewodu pokarmowego, co opóźnia wchłanianie i działanie farmakologiczne innych leków.

Działanie butylobromku hioscyny powoduje w konsekwencji wzmożone wchłanianie i wzrost stężenia digoksiny w surowicy (o ok. 1/3), co może prowadzić do względnego przedawkowania.

Jednoczesne przyjmowanie kortykosteroidów i butylobromku hioscyny prowadzi do zwiększonego ryzyka wzrostu ciśnienia śródgałkowego i prawdopodobieństwo rozwoju jaskry.

Wydalanie leku może być osłabione w wyniku stosowania środków alkalizujących mocz, m. in. cytrynianów, itp.

Równoczesne przyjmowanie butylobromku hioscyny z ketokonazolem lub metoklopramidem może prowadzić do zmniejszenia działania terapeutycznego tych ostatnich.

Jednoczesne podawanie inhibitorów MAO może hamować metabolizm leków antycholinergicznych, w tym butylobromku hioscyny, przez co nasila się ich działanie terapeutyczne i działania niepożądane.

Nadwrażliwość na butylobromek hioscyny, atropinę lub którykolwiek składnik leku.

Nie należy pozajelitowo podawać leku pacjentom z jaskrą, przerostem gruczołu krokowego z zatrzymaniem moczu, przewężeniem w obrębie przewodu pokarmowego, tachykardią, dławicą piersiową, niewydolnością serca i rozszerzeniem okrężnicy.

Nie zaleca się podawania leku przez 24 h przed badaniem wydzielania kwasu żołądkowego.

Butylobromek hioscyny może powodować zatrzymanie moczu lub pogorszenie stanu klinicznego, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku z następującymi schorzeniami:

• przerost gruczołu krokowego bez niedrożności,
• uropatia z niedrożności dróg moczowych,
• jak niedrożność szyi pęcherza spowodowana przerostem gruczołu krokowego.

W takim przypadku należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania leku.

Wskazana jest ostrożność podczas stosowania leku u pacjentów cierpiących na niedrożność mechaniczną przewodu pokarmowego różnego pochodzenia, zwężenie odźwiernika, rozszerzenie okrężnicy, bowiem podawanie leku może prowadzić do zastoju treści żolądkowo-jelitowej, wzdęć i zatrucia, co w konsekwencji prowadzi do zaostrzenia przebiegu wspomnianych schorzeń.

Należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania leku u osób z chorobami serca, zwłaszcza arytmią serca (tachykardią, tachyarytmia).

Leku nie należy podawać pacjentom chorym na jaskrę z zamkniętym kątem przesączania oraz chorym z wysoką gorączką, z uwagi na to, iż butylobromek hioscyny działa hamująco na gruczoły potowe, jego stosowanie może spowodować przegrzanie organizmu ze wszystkimi jego konsekwencjami.

U pacjentów z objawami suchości ust, wysychającym nieżytem nosa, hipertonią oraz nadczynnością tarczycy należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania leku.

W razie wystąpienia jakichkolwiek objawów nadwrażliwości konieczne jest odstawienie leku.

Nie zaleca się stosowania preparatu u dzieci poniżej 6 lat.

Ze względu na cholinolityczne działanie leku, jego długotrwałe stosowanie może prowadzić do zaburzeń akomodacji.

Podczas leczenia preparatem nie należy zatem prowadzić pojazdów mechanicznych i obsługiwać urządzeń mechanicznych w ruchu, aż do uzyskania pełnej sprawności wzroku.

Badania diagnostyczne:

• podwyższone ciśnienie tętnicze,
• podwyższone ciśnienie śródgałkowe.

Zaburzenia serca:

• tachykardia,
• palpitacje serca.

Zaburzenia układu nerwowego:

• zawroty głowy,
• ból głowy,
• ataksja.

Zaburzenia oka:

• rozszerzenie źrenic,
• porażenie akomodacji (cykloplegia),
• zaburzenia wydzielania płynu łzowego.

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: zagęszczenie wydzieliny oskrzelowej.

Zaburzenia żołądka i jelit:

• suchość w jamie ustnej,
• nudności,
• wymioty,
• zaparcia.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych:

• zaburzenia oddawania moczu,
• zatrzymanie moczu.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:

• świąd,
• wysypka,
• zwiększone wydzielanie potu.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania:

• zaczerwienie,
• zmęczenie (uczucie zmęczenia).

Zaburzenia układu immunologicznego:

• pokrzywka,
• wstrząs anafilaktyczny.

Zaburzenia psychiczne: chociaż butylobromek hioscyny jako związek czwartorzędowy nie przekracza bariery krew-mózg, bardzo rzadko może wywoływać niepokój, pobudzenie, bezsenność, nerwowość i omamy (w szczególności u dzieci i pacjentów w podeszłym wieku).

Mimo, że w badaniach na zwierzętach nie wykazano embriotoksycznego, czy teratogennego działania preparatu, powinien być on ostrożnie stosowany u kobiet w ciąży, zwłaszcza w jej I trymestrze.

Butylobromek hioscyny przenika przez łożysko, częściowo przenika do mleka matki, zatem nie jest wskazane stosowanie leku w okresie karmienia piersią.

Ponadto preparat może zmniejszać wydzielanie mleka, co jest związane z osłabieniem działania gruczołów zewnątrzwydzielniczych.

Preparat może być stosowany jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu lub dziecka.

Jeśli zastosowanie leku jest niezbędne, należy zaprzestać karmienia piersią w czasie przyjmowania leku.

Ostre zatrucie charakteryzuje się objawami ze strony centralnego układu nerwowego oraz spotęgowanym działaniem cholinolitycznym.

W zależności od stopnia zatrucia obserwuje się następujące objawy:

• łagodne: zaczerwienienie i suchość skóry, rozszerzenie źrenic, arytmia serca, suchość błon śluzowych
• ciężkie: silnie uwidocznione rozszerzenie źrenic oraz zaburzenia rytmu serca, intensywne zaczerwienienie twarzy, suchość błon śluzowych, trudności w połykaniu, ochrypły, dzbanowy głos, neuropsychiczne zaburzenia (majaczenie, omamy wzrokowe, pobudzenie i lęk, ataksja)
• bardzo ciężkie: utrata przytomności, rozszerzenie źrenic, zaburzenia rytmu serca, obrzmienie skóry, wysoka gorączka, zatrzymanie moczu, zapaść, śpiączka

W przypadku przedawkowania leku, pacjenta należy hospitalizować i zastosować leczenie objawowe.

W tym celu należy podjąć działania zmierzające do zmniejszenia stężenia leku w surowicy, tj. wywołać wymioty i zastosować wlew dożylny roztworów soli i glukozy.

Objawy przedawkowania leku zmniejsza podanie leków parasympatykomimetycznych, takich jak galantamina, fizostygmina.

W stanach ciężkiego zatrucia: majaczenie, pobudzenie, niepokój, należy podać pacjentowi barbiturany i benzodiazepinę, oraz jeśli wskazane - reanimować chorego.