Jak rozpoznać objaw Hilla?

Objaw Hilla to różnica ciśnienia skurczowego pomiędzy kończynami dolnymi i górnymi, nasilająca się wraz z ciężkością niedomykalności aortalnej. Wartość powyżej 60 mmHg sugeruje niedomykalność ciężkiego stopnia. Pomiar ten może wspomagać kliniczną ocenę chorego z podejrzeniem wady zastawkowej.

Czym jest objaw Hilla?

Objaw Hilla polega na zwiększeniu ciśnienia skurczowego w kończynach dolnych względem kończyn górnych. Zjawisko to wynika z amplifikacji fali tętna w dużych tętnicach obwodowych u pacjentów z istotną niedomykalnością zastawki aortalnej. Różnica ta narasta wraz z nasileniem przecieku.

Jakie wartości różnicy ciśnienia skurczowego uznaje się za nieprawidłowe?

• do 20 mmHg – może występować fizjologicznie;
• 40 mmHg – sugeruje umiarkowaną niedomykalność;
• ≥60 mmHg – silnie przemawia za niedomykalnością ciężkiego stopnia.

Jak zbadać objaw Hilla?

1. Pacjent powinien znajdować się w pozycji leżącej, w warunkach spoczynkowych i stabilnych hemodynamicznie.
2. Ciśnienie tętnicze należy zmierzyć klasycznym sfigmomanometrem:
   • w kończynie górnej (najczęściej na tętnicy ramiennej),
   • oraz w kończynie dolnej (najczęściej na tętnicy udowej lub podkolanowej).
3. Pomiar ciśnienia w kończynie dolnej powinien być wykonany metodą osłuchową (z użyciem stetoskopu) lub z wykorzystaniem sondy Dopplera.
4. Stosowanie ciśnieniomierzy oscylometrycznych w kończynach dolnych nie jest zalecane w tym kontekście, ponieważ może prowadzić do zawyżenia wartości skurczowego ciśnienia tętniczego i zafałszowania różnicy pomiarowej.
5. Różnicę SBP ≥60 mmHg interpretuje się jako dodatni objaw Hilla.

Znaczenie objawu Hilla w diagnostyce niedomykalności aortalnej

Różnica skurczowego ciśnienia tętniczego (SBP) ≥60 mmHg między kończyną dolną a górną może sugerować istotną niedomykalność aortalną i stanowić wskazanie do pogłębionej diagnostyki obrazowej. Choć objaw Hilla ma ograniczoną wartość w dobie echokardiografii, jego obecność może uzasadniać dalszą ocenę u pacjentów z dusznością o niejasnej etiologii lub w przebiegu znanej wady zastawkowej.

Kody ICD-10

Referencje

1. Vahanian, A., Beyersdorf, F., Praz, F., Milojevic, M., Baldus, S., Bauersachs, J., Capodanno, D., Conradi, L., De Bonis, M., De Paulis, R., Delgado, V., Freemantle, N., Gilard, M., Haugaa, K. H., Jeppsson, A., Jüni, P., Pierard, L., Prendergast, B. D., Sádaba, J. R., Tribouilloy, C., … ESC/EACTS Scientific Document Group (2022). 2021 ESC/EACTS Guidelines for the management of valvular heart disease. European heart journal, 43(7), 561–632. https://doi.org/10.1093/eurheartj/ehab395