22 nowe terapie onkologiczne na liście refundacyjnej – onkologia głównym beneficjentem zmian

Od 1 października 2025 roku pacjenci w Polsce zyskali dostęp do 22 nowych terapii onkologicznych, które ujęto w najnowszej liście refundacyjnej. Stanowią one niemal połowę spośród 50 nowo wprowadzonych leków. 

Tym razem listę refundacyjną rozszerzono aż o 50 nowych terapii, co czyni ją najbardziej rozbudowaną od chwili wejścia w życie ustawy o refundacji. Pacjenci z chorobami nowotworowymi otrzymali możliwość leczenia aż 22 nowymi opcjami terapeutycznymi. Eksperci podkreślają, że to przełom, który może znacząco poprawić rokowania i szanse na skuteczne leczenie wielu chorych.

Nowe możliwości w ginekologii onkologicznej

Pacjentki zmagające się z nowotworami ginekologicznymi będą mogły korzystać z 5 nowych terapii, obejmujących leczenie raka jajnika, szyjki macicy i endometrium. Do tej pory dostęp do nowoczesnych leków w tych wskazaniach był ograniczony. Prof. Mariusz Bidziński, konsultant krajowy w dziedzinie ginekologii onkologicznej, zwraca uwagę, że Polska staje się krajem oferującym pacjentkom z nowotworami ginekologicznymi możliwości terapeutyczne na poziomie światowym. Podkreślił również, że zastosowanie nowoczesnych koniugatów oraz poszerzenie dostępu do immunoterapii stanowi kolejny krok w kierunku wprowadzania przełomowych metod leczenia w tej dziedzinie.

Najwięcej nowości dla pacjentek z rakiem piersi

Największa liczba refundacyjnych innowacji dotyczy raka piersi – łącznie 7 terapii, które obejmują schematy leczenia HER2-dodatniego, jak i HER2-ujemnego raka piersi. Dostępne są terapie stosowane u pacjentek we wczesnych stadiach choroby, jak i w przypadkach zaawansowanych czy przerzutowych. Dr Ewa Szombara z Kliniki Nowotworów Piersi i Chirurgii Rekonstrukcyjnej NIO-PIB zaznaczyła, że dzięki refundacji możliwe będzie wprowadzenie innowacyjnej terapii podskórnej PHESGO, zawierającej dwie terapie celowane anty-HER2: pertuzumab i trastuzumab.

Ta forma leczenia poprawi komfort terapii onkologicznej, ponieważ pozwoli ograniczyć liczbę iniekcji dożylnych, a tym samym ewentualnych powikłań. Ponadto skróci się zdecydowanie czas pobytu w ośrodku onkologicznym, a pacjent zyska cenny czas na rozmowę z lekarzem oraz ze swoimi bliskimi. Ta forma leczenia, w porównaniu z iniekcjami dożylnymi pertuzumabu i trastuzumabu, ma ten sam profil toksyczności, bezpieczeństwa oraz skuteczności, zgodnie z wynikami badań klinicznych, m.in. FEDERICA, w którym Narodowy Instytut Onkologii uczestniczył przed wieloma laty

– dodaje.

Postęp w leczeniu raka płuca

Na liście refundacyjnej znalazły się również 2 terapie przeznaczone dla pacjentów z rakiem płuca – ozymertynib dla chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca oraz topotekan w nawrotowym drobnokomórkowym raku płuca. Prof. Maciej Krzakowski, kierujący Kliniką Nowotworów Płuca i Klatki Piersiowej NIO wyjaśnił, że zastosowanie konsolidującego leczenia anty-EGFR ozymertynibem po wcześniejszej radiochemioterapii u chorych na miejscowo zaawansowanego raka płuca, będących poza możliwościami leczenia chirurgicznego, stanowi istotny postęp, ponieważ, w porównaniu do placebo, zmniejsza ryzyko progresji choroby o 84% (mediany czasu przeżycia wolnego od choroby wyniosły odpowiednio 39 i 6 miesięcy).

Warunkiem uzyskania korzyści jest potwierdzenie obecności aktywującej mutacji w genie EGFR oraz uzyskanie odpowiedzi lub przynajmniej stabilizacji po radiochemioterapii

– dodaje.

Nowoczesne leczenie nowotworów układu pokarmowego

Pacjenci z nowotworami układu pokarmowego otrzymają możliwość korzystania z 2 nowych terapii – frukwintynibu (w leczeniu zaawansowanego raka jelita grubego) oraz trastuzumabu derukstekanu (dla chorych z HER2-dodatnim rakiem żołądka). Prof. Lucjan Wyrwicz, kierownik Kliniki Onkologii i Radioterapii NIO podkreślił, że frukwintynib jest już trzecią nową terapią nakierowaną na angiogenezę u chorych z zaawansowanym rakiem jelita grubego, która została zrefundowana w ciągu ostatniego roku.

Dzięki temu pacjenci, u których doszło do progresji choroby na chemioterapii, uzyskali dostęp do wszystkich znanych obecnie terapii stosowanych w tym rozpoznaniu

– dodaje.

Z kolei trastuzumab derukstekan znany jest onkologom jako nowoczesny lek stosowany uprzednio w leczeniu pacjentek z rakiem piersi.

Immunoterapia w leczeniu czerniaka

Chorzy na czerniaka będą mogli korzystać z refundowanej immunoterapii w schemacie niwolumab + ipilimumab, stosowanej w leczeniu neoadjuwantowym u pacjentów w III stopniu zaawansowania. Prof. Piotr Rutkowski, kierujący Kliniką Nowotworów Tkanek Miękkich, Kości i Czerniaków NIO, podkreślił, że Polska dołącza do niewielkiego grona państw oferujących leczenia przedoperacyjne u chorych z klinicznymi przerzutami czerniaka do regionalnych węzłów chłonnych.

Zastosowanie neoadjuwantowej immunoterapii skojarzonej w 60% daje szansę na uniknięcie długiego leczenia pooperacyjnego, a wyniki takiej terapii są około 20% lepsze od standardowego podejścia

– dodaje.

Szersze zastosowanie terapii w raku głowy i szyi

Rozszerzono też wskazania refundacyjne dla cetuksymabu – leku stosowanego w terapii raka płaskonabłonkowego głowy i szyi.

Lek wpisano na listę refundacyjną i może być stosowany nie tylko w wymienionych powyżej schematach, lecz także w monoterapii oraz w połączeniu z taksanami jako leczenie kolejnych linii. Daje to istotne możliwości terapeutyczne w praktyce klinicznej – zwłaszcza po niepowodzeniu immunoterapii i chemioterapii z pochodnymi platyny, stosowanych jako leczenie jednoczasowe lub sekwencyjne. Nowe wskazanie refundacyjne doskonale wpisuje się w algorytm postępowania, zapewniając większą elastyczność i dostępność skutecznych opcji dla pacjentów z nawrotowymi lub przerzutowymi rakami płaskonabłonkowymi rejonu głowy i szyi

– podkreśla dr n. med. Bartosz Spławski z Kliniki Nowotworów Głowy i Szyi NIO.

Wsparcie terapii wspomagającej

Na liście refundacyjnej znalazło się także rozszerzone wskazanie dla denosumabu (Xgeva), który obejmuje obecnie szerszą grupę chorych z guzami litymi. Choć to tylko jedna nowa opcja, eksperci zwracają uwagę, że ma ona ogromne znaczenie w profilaktyce i leczeniu powikłań związanych z przerzutami do kości.