Salazopyrin EN - (IR)

• Reumatoidalne zapalenie stawów, oporne na leczenie z zastosowaniem niesteroidowych leków przeciwzapalnych.
• Choroby zapalne jelit (np.: wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Crohna).

Reumatoidalne zapalenie stawów.

Dawkowanie należy dostosować indywidualnie. Zalecane dawkowanie wynosi 1-3 g/dobę. Najczęściej stosowaną dawka są 2 tabl. 2x/dobę. Zaleca się leczenie rozpoczynać od mniejszych dawek i stopniowo je zwiększać zgodnie ze schematem przedstawionym w poniżej.

• Dzień 1-4, dzień 5-8: rano 1 tabl.; wieczorem 2 tabl.
• Dzień 9 i następne: rano 2 tabl.; wieczorem 2 tabl.

Jeśli reakcja pacjenta na leczenie jest niezadowalająca przez okres 2-3 m-cy, dobową dawkę sulfasalazyny można zwiększyć maks. do 3 g. U pacjentów, u których wystąpiły działania niepożądane można czasowo zmniejszyć dawkę.

Choroby zapalne jelit (np.: wrzodziejące zapalenie jelita grubego, choroba Crohna).

Dawkowanie należy dostosować indywidualnie w zależności od stanu klinicznego, tolerancji leku przez pacjenta i reakcji pacjenta na leczenie.

Zaleca się, aby u pacjentów, którzy nigdy wcześniej nie byli leczeni sulfasalazyną, zwiększać dawkę stopniowo przez kilka tyg. Dawka dobowa powinna być rozłożona równomiernie na dawki podzielone.

Ostra postać choroby. Dorośli i osoby w podeszłym wieku: ciężkie zaostrzenia choroby: 2-4 tabl. 3-4x/dobę (3-8 g/dobę); łagodne i umiarkowane rzuty: 2 tabl. 3-4x/dobę. Dzieci: 40-60 mg/kg mc./dobę w 3-6 dawkach podzielonych.

Zalecana dawka podtrzymująca w leczeniu pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego oraz z chorobą Crohna w stadium remisji to 2 tabl. 2-3x/dobę. Leczenie tą dawką nie powinno być przerywane i należy je kontynuować długotrwale, jeśli nie wystąpią działania niepożądane.

• W razie zaostrzenia choroby dawkę zwiększa się do ilości 2-4 tabl. podawanych 3-4x/dobę.
• Dzieci: 20-30 mg/kg mc./dobę w 3-6 dawkach podzielonych.

Tabl. należy przyjmować podczas posiłków. Tabl. należy połykać w całości, nie wolno ich kruszyć ani łamać.

Sulfasalazyna wywiera działanie przeciwzapalne, immunosupresyjne i przeciwbakteryjne.

Stosuje się ją w celu zahamowania stanów zapalnych, zwłaszcza błony śluzowej jelit, i w leczeniu czynnego reumatoidalnego zapalenia stawów.

1 tabl. dojelitowa zawiera 500 mg sulfasalazyny.

Istnieją doniesienia o zmniejszonym wchłanianiu digoksyny podczas jednoczesnego stosowania sulfasalazyny. Może wystąpić niedobór kwasu foliowego, ponieważ sulfasalazyna hamuje jego wchłanianie. Ryfampicyna zmniejsza stężenie w osoczu sulfapirydyny - jednego z metabolitów sulfasalazyny. Jest to prawdopodobnie związane z silnym działaniem ryfampicyny indukującym enzymy wątrobowe. Znaczenie kliniczne nie jest do końca poznane. Istnieją doniesienia o supresji szpiku kostnego i leukopenii związanej z jednoczesnym podaniem doustnie sulfasalazyny i merkaptopuryny lub azatiopryny. Badania in vitro wykazują, że sulfasalazyna hamuje metylotransferazę tiopuryny, która bierze udział w metabolizowaniu merkaptopuryny.

• Nadwrażliwość na sulfonamidy lub salicylany, ich pochodne oraz którąkolwiek substancję pomocniczą.
• Porfiria ostra przerywana, porfiria mieszana.
• Niedrożność dróg moczowych lub jelit.
• Nie stosować u dzieci poniżej 2 lat.

Należy zachować ostrożność podczas stosowania preparatu u pacjentów:

• z ciężką alergią i astmą oskrzelową,
• z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej,

ponieważ może ona powodować u tych pacjentów niedokrwistość hemolityczną.

Sulfasalazyny nie należy stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby lub nieprawidłowym składem krwi, chyba, że potencjalne korzyści przeważają nad ryzykiem.

W przypadku pacjentów z łagodną nadwrażliwością należy rozważyć odczulanie.

W przypadku ciężkich reakcji nadwrażliwości należy przerwać stosowanie preparatu.

Ponieważ sulfasalazyna może spowodować obecność kryształów w moczu i tworzenie się kamieni nerkowych, podczas jej stosowania należy przyjmować odpowiednią ilość płynów.

W przypadku stosowania dawki 70 mg/kg mc./dobę, stężenie leku we krwi może osiągać poziom uważany za próg toksyczności (50 µg/ml).

Należy kontrolować obraz krwi i czynność wątroby przed rozpoczęciem leczenia oraz co 2 tyg. w czasie 1-szych 3 m-cy leczenia.

Przez okres kolejnych 3 m-cy należy przeprowadzać okresowe badania kontrolne co 4 tyg.

Następnie, obraz krwi i czynność wątroby, należy kontrolować co 3 m-ce.

Przed leczeniem i w regularnych odstępach czasu podczas leczenia należy kontrolować czynność nerek.

Zmiany w obrazie krwi (np. makrocytoza i pancytopenia), które mogą być przypisywane niedoborom kwasu foliowego można normalizować podawaniem kwasu foliowego (leukoworyna).

Nie zaobserwowano wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Działania niepożądane występują u ok. 1/3 pacjentów leczonych sulfasalazyną.

Zazwyczaj są to zaburzenia żołądka i jelit lub bóle głowy.

Niektóre działania niepożądane są działaniami zależnymi od dawki leku.

Około 75% działań niepożądanych występuje w ciągu 3 m-cy od rozpoczęcia leczenia.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania:

• (często) ból głowy
• gorączka
• jadłowstręt
• (niezbyt często) zawroty głowy
• (rzadko) choroba posurowicza
• obrzęk twarzy

Zaburzenia krwi i układu chłonnego:

• (często) leukopenia
• niedokrwistość hemolityczna
• makrocytoza
• (niezbyt często) agranulocytoza w ciągu 3 m-cy od rozpoczęcia leczenia
• (rzadko) pancytopenia
• agranulocytoza (przy długotrwałym leczeniu)
• trombocytopenia
• niedokrwistość megaloblastyczna

Zaburzenia żołądka i jelit:

• (często) bóle brzucha
• nudności
• wzdęcia
• (rzadko) zapalenie trzustki
• wymioty

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:

• (często) wysypka
• pokrzywka
• świąd
• rumień
• (rzadko) sinica
• toksyczna rozpływna martwica naskórka (zespół Lyell'a)
• zespół Stevens-Johnsona
• złuszczające zapalenie skóry
• nadwrażliwość na światło
• zmiany w obrębie paznokcia

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych:

• (często) przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych
• (rzadko) zapalenie wątroby
• żółtaczka

Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (często) przemijająca oligospermia (wydaje się, że działanie jest odwracalne po 2-3 m-cach od odstawienia preparatu).

Zaburzenia psychiczne: (niezbyt często) depresja.

Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często) szum w uszach.

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia:

• (rzadko) włókniejące zapalenie pęcherzyków płucnych
• nacieki eozynofilowe
• duszność (trudności w oddychaniu)
• kaszel

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (rzadko) bóle stawów.

Zaburzenia układu nerwowego;

• (rzadko) neuropatia obwodowa
• aseptyczne zapalenie opon mózgowych
• zaburzenia smaku i węchu

Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) układowy toczeń rumieniowaty.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych:

• (rzadko) zespół nerczycowy
• białkomocz
• krwiomocz
• kryształy w moczu

Inne możliwe działania niepożądane, w tym działania niepożądane zaobserwowane po wprowadzeniu do obrotu:

• zwiększenie liczby autoprzeciwciał
• zapalenie osierdzia
• encefalopatia
• łysienie
• liszaj płaski
• toksyczne, krostkowe zapalenie skóry
• żółte zabarwienie skóry i płynów ustrojowych
• pogorszenie stanu pacjenta/zaostrzenie objawów w przebiegu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego
• zaburzenia żołądkowe
• rzekomobłoniaste zapalenie jelit
• niedokrwistość aplastyczna
• zespół Sjögrena
• śródmiąższowe zapalenie nerek

Badania nad reprodukcją szczurów i królików nie wskazują na ryzyko wystąpienia uszkodzenia płodu. Opublikowane raporty dotyczące stosowania sulfasalazyny u kobiet w ciąży nie dostarczyły dowodów na występowanie uszkodzeń płodu W związku z tym ryzyko wystąpienia uszkodzeń płodu w przypadku stosowania sulfasalazyny w okresie ciąży uważa się za niewielkie. Sulfasalazyna przenika przez barierę łożyskową w ilości, która może powodować takie samo stężenie leku w osoczu płodu jak i matki, co może wiązać się z ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych u płodu. Sulfasalazyna podawana doustnie hamuje wchłanianie i metabolizm kwasu foliowego, co może spowodować jego niedobory. Ponieważ ryzyko związane ze stosowaniem leku w okresie ciąży nie może być wykluczone, sulfasalazyna może być stosowana przez kobiety w ciąży, jedynie w przypadku bezwzględnej konieczności. Sulfasalazyna przenika do mleka matki, ale ilości leku obecne w mleku matki nie powinny stanowić zagrożenia dla zdrowego dziecka. U wcześniaków i u noworodków z żółtaczką fizjologiczną wskazana jest ostrożność.

U dorosłej osoby przyjęcie 25 g sulfasalazyny spowodowało objawy łagodnego zatrucia po wcześnie zastosowanym płukaniu żołądka. Poniższe informacje dotyczą wszystkich sulfonamidów ogółem. Jednorazowe przyjęcie doustne dużych ilości spowodowało w rzadkich przypadkach ciężkie zatrucie. Przyjęcie dawki 43 g w ciągu 24 h spowodowało śmiertelne zatrucie u osoby dorosłej (z powodu sulfhemoglobinemii i methemoglobinemii).

UWAGA! mogą występować objawy alergiczne. Ryzyko żółtaczki jąder podkorowych u noworodków.

Objawy:

• nudności,
• wymioty,
• krystaluria,
• krwiomocz,
• skąpomocz i bezmocz,
• hipoglikemia,
• w pojedynczych przypadkach methemoglobinemia,
• sinica,
• objawy wątrobowe,
• sulfhemoglobinemia.

Wpływ na OUN.

Reakcje nadwrażliwości, takie jak

• zmiany w morfologii krwi (mogąca prowadzić do zgonu: agranulocytoza),
• pokrzywka,
• zapalenie wielonerwowe,
• objawy mózgowe.

Leczenie:

• w razie konieczności płukanie żołądka we wczesnym stadium, podanie węgla aktywowanego.
• Dożylne podanie dużej ilości płynów aby zapewnić ciągła, zwiększoną diurezę, alkalizacja dożylnie podanym wodorowęglanem sodu.
• Należy wziąć pod uwagę ryzyko skąpomoczu i bezmoczu,
• W przypadku bezmoczu należy zastosować dializę.
• U osób ze znaczną methemoglobinemia (sinicą) podać metylotioninę (błękit metylenowy) w dawce 1-2 mg/kg mc., w powolnym wlewie dożylnym.
• Poza tym stosuje się leczenie objawowe.
• W przypadkach ciężkiej sulfhemoglobinemii można zastosować wymienne przetoczenie krwi.