Levoxa

Leczenie niżej wymienionych zakażeń o lekkim lub umiarkowanym nasileniu, wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na lewofloksacynę:

• ostre zapalenie zatok,
• zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli,
• pozaszpitalne zapalenie płuc,
• zakażenie układu moczowego, w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek,
• przewlekłe bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego,
• zakażenia skóry i tkanek miękkich.

Przed przepisaniem preparatu należy wziąć pod uwagę krajowe i/lub lokalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania fluorochinolonów.

Tabl. produktu leczniczego podaje się 1-2x/dobę. Dawkowanie zależy od rodzaju i stopnia ciężkości zakażenia a także wrażliwości przewidywanego drobnoustroju wywołującego zakażenie. Tabl. powl. produktu leczniczego mogą być także stosowane w celu ukończenia leczenia u pacjentów, u których nastąpiła poprawa po początkowym leczeniu lewofloksacyną w postaci dożylnej; ze względu na biorównoważność postaci parenteralnej i doustnej, można zastosować takie same dawki.

• Ostre bakteryjne zapalenie zatok: 500 mg raz/dobę, 10-14 dni.
• Zaostrzenie przewlekłego bakteryjnego zapalenia oskrzeli: 500 mg raz/dobę, 7-10 dni.
• Pozaszpitalne zapalenie płuc: 500 mg 1-2x/dobę, 7-14 dni.
• Odmiedniczkowe zapalenie nerek: 500 mg raz/dobę, 7-10 dni.
• Powikłane zakażenia układu moczowego: 500 mg raz/dobę, 7-14 dni.
• Niepowikłane zapalenie pęcherza moczowego: 250 mg raz/dobę przez 3 dni.
• Przewlekłe bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego: 500 mg raz/dobę przez 28 dni.
• Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich: 500 mg 1-2x/dobę, 7-14 dni.
• Płucna postać wąglika: 500 mg raz/dobę, 8 tyg.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek (Cl_Cr ≤50 ml/min) - patrz ChPL.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. Nie jest konieczne dostosowanie dawki, ponieważ lewofloksacyna nie jest metabolizowana w istotnym stopniu w wątrobie i wydalana jest głównie przez nerki.

Pacjenci w podeszłym wieku. U pacjentów w podeszłym wieku nie jest konieczne dostosowanie dawki z innych przyczyn niż zaburzenia czynności nerek (patrz punkt Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności).

Dzieci i młodzież. Produkt leczniczy jest przeciwwskazany do stosowania u dzieci i młodzieży w okresie wzrostu.

• Tabl. powl. produktu leczniczego należy połykać bez rozgryzania i popijać odpowiednią ilością płynu.
• Tabl. można dzielić wzdłuż linii podziału w celu dostosowania dawki.
• Tabl. można przyjmować w trakcie posiłku lub między posiłkami.
• Tabl. powl. produktu leczniczego należy przyjmować co najmniej 2 h przed lub 2 h po przyjęciu soli żelaza, soli cynku, leków zobojętniających sok żołądkowy zawierających magnez lub glin, lub dydanozyny (tylko preparaty dydanozyny z glinem i magnezem zawierające środki buforujące) i sukralfatu, ponieważ mogą one zmniejszać wchłanianie antybiotyku.

1 tabl. powl. zawiera 250 mg lub 500 mg lewofloksacyny, co odpowiada 256,23 mg lub 512,46 mg półwodnej lewofloksacyny.

• Nadwrażliwość na lewofloksacynę lub inne chinolony lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
• Padaczka.
• Zapalenie ścięgien związane ze stosowaniem fluorochinolonów w przeszłości.
• Stosowanie u dzieci i młodzieży przed zakończeniem okresu wzrostu.
• Ciąża.
• Okres karmienia piersią.

Preparat nie zawsze jest optymalną terapią pneumokokowego zapalenia płuc, zwłaszcza w cięższych przypadkach. W szpitalnych zakażeniach wywołanych przez Pseudomonas aeruginosa może być konieczne leczenie skojarzone. Rzadko może wystąpić zapalenie ścięgien. Najczęściej obejmuje ścięgno Achillesa i może prowadzić do jego zerwania. Ryzyko zapalenia ścięgien i zerwania ścięgna zwiększa się u osób w podeszłym wieku i u pacjentów stosujących kortykosteroidy. Zaleca się ścisłą kontrolę tych pacjentów w przypadku stosowania u nich preparatu. Każdy pacjent, u którego wystąpią objawy zapalenia ścięgien, powinien niezwłocznie zgłosić się do lekarza. Jeżeli podejrzewa się zapalenie ścięgien, należy natychmiast przerwać stosowanie preparatu i rozpocząć odpowiednie leczenie (np. unieruchomienie kończyny). Biegunka, zwłaszcza o ciężkim przebiegu, utrzymująca się i/lub krwawa, występująca podczas lub po zakończeniu stosowania preparatu, może być objawem choroby związanej z Clostridium difficile; najcięższą jej postacią jest rzekomobłoniaste zapalenie jelit. Jeśli podejrzewa się rzekomobłoniaste zapalenie jelit, stosowanie preparatu należy natychmiast przerwać i poddać pacjenta leczeniu podtrzymującemu oraz w razie konieczności zastosować niezwłoczne specyficzne leczenie (np. doustne podanie wankomycyny). W tej sytuacji klinicznej przeciwwskazane są preparaty hamujące perystaltykę jelit. Preparat jest przeciwwskazany u pacjentów z padaczką w wywiadzie i, tak jak inne fluorochinolony, należy go stosować z zachowaniem wszelkich środków ostrożności zarówno u pacjentów ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia drgawek, jak i u pacjentów ze współistniejącymi zmianami w OUN, jednocześnie leczonych fenbufenem lub podobnymi niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, lub preparatami obniżającymi próg drgawkowy, takimi jak teofilina. Pacjenci z utajonym lub jawnym niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej mogą wykazywać skłonność do reakcji hemolitycznych w trakcie leczenia przeciwbakteryjnymi pochodnymi chinolonu, dlatego lewofloksacynę należy stosować ostrożnie. Ponieważ lewofloksacyna jest wydalana głównie przez nerki, u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek należy skorygować dawkę preparatu. Chociaż nadwrażliwość na światło występuje bardzo rzadko w trakcie stosowania lewofloksacyny, zaleca się, aby pacjenci unikali zbędnej ekspozycji na silne światło słoneczne lub sztuczne promieniowanie UV (np. lampy kwarcowe, solarium), aby zapobiegać wystąpieniu nadwrażliwości. Z powodu możliwości zwiększenia wartości wyników badań krzepliwości krwi (PT/INR) i/lub nasilenia krwawień u pacjentów leczonych preparatem oraz antagonistami witaminy K (np. warfaryna), badania krzepliwości krwi należy wykonywać regularnie w trakcie jednoczesnego stosowania tych preparatów. Obserwowano reakcje psychotyczne u pacjentów przyjmujących chinolony, w tym lewofloksacynę. W bardzo rzadkich przypadkach prowadziły one do myśli samobójczych i zachowań niebezpiecznych dla pacjenta - czasami nawet po pojedynczej dawce lewofloksacyny. W przypadku wystąpienia tych reakcji u pacjenta należy niezwłocznie przerwać stosowanie lewofloksacyny i zastosować odpowiednie postępowanie. Zaleca się zachowanie ostrożności podczas stosowania lewofloksacyny u pacjentów z psychozą lub z chorobą psychiczną w wywiadzie. Należy zachować ostrożność podczas stosowania fluorochinolonów, w tym lewofloksacyny, u pacjentów ze stwierdzonym ryzykiem wydłużenia odstępu QT, np. u pacjentów: z wrodzonym zespołem długiego odstępu QT, jednocześnie stosujących leki wpływające na wydłużenie odstępu QT (np. leki przeciwarytmiczne należące do grupy IA i III, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, makrolity, leki przeciwpsychotyczne), z zachwianą równowagą elektrolitową (np. hipokaliemia, hipomagnezemia), w podeszłym wieku, z chorobami sercowa (np. niewydolność serca, zawał serca, bradykardia). Tak, jak w przypadku wszystkich chinolonów, odnotowano przypadki hipoglikemii, zazwyczaj u pacjentów z cukrzycą przyjmujących jednocześnie doustne leki hipoglikemizujące (np. glibenkliamid) lub insulinę. Zaleca się u tych pacjentów dokładne kontrolowanie stężenia glukozy we krwi. U pacjentów otrzymujących fluorochinolony, w tym lewofloksacynę, odnotowano przypadki obwodowej neuropatii czuciowej lub czuciowo-ruchowej, która może wystąpić nagle. Należy przerwać stosowanie lewofloksacyny, jeśli u pacjenta wystąpią objawy neuropatii, aby zapobiec rozwojowi nieodwracalnych zmian. Pacjenci z rzadko występującą wrodzoną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zaburzeniami wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego preparatu.