Leczenie przyczynowe chorób gastroenterologicznych - czyli co warto wiedzieć o zaburzeniach motorycznych?

Dzień dobry, Nazywam się AnnaKochanowska i jestem z zespołuRemedium.Moim dzisiejszym gościem jest Panidoktor Janina Kokoszka-Paszkot.Dzień dobry.Pani doktor jest specjalistką choróbwewnętrznych, geriatrii i diabetologii, a takżezastępcą kierującego oddziałem internistyczno-geriatrycznym wSzpitalu Specjalistycznym imienia Henryka Klimontowicza wGorlicach.Tematem dzisiejszego spotkania jest częstobagatelizowany czynnik etiologiczny wielu chorób gastroenterologicznych,czyli co warto wiedzieć ozaburzeniach motorycznych.Pani doktor, jakie są Panidoświadczenia w tym temacie?Jakie objawy zgłaszają pacjenci iczy jest to częsty problem?

No proszę Państwa, dotknęliśmy zagadnienia,które de facto jest bardzo bagatelizowane.Zauważyłam, że w codziennej praktyce,jeżeli pacjent zgłasza objawy, na któreza bardzo nie znamy odpowiedzialbo wydają nam się niezagrażające życiupacjenta, uważamy, że możemy pominąćto milczeniem lub skinieniem głowy.A nie w tym rzecz.Każdemu objawowi, każdemu zgłaszaniu przezpacjenta problemowi musimy poświęcić czas iuwagę.Jest to trudne w dobie,kiedy bardzo gonimy, kiedy bardzo spieszymy,kiedy nasza praktyka polega natym, że bardzo często musimy wciągu piętnastu minut postawić rozpoznanie,włączyć leczenie, zastanowić nad systemem refundacji,to naprawdę wydaje się, żejest za dużo, więc dlatego dochodzido tego elementu bagatelizowania objawówpacjenta.Jak będziecie Państwo patrzyli naswoich pacjentów przez pryzmat zgłaszanych przeznich dolegliwości, zobaczycie, że tosą częste objawy.Te objawy, które bardzo częstousłyszymy, to będzie oczywiście uczucie pieczeniana przykład.No, wydawałoby się, że jużktoś na przykład, kto będzie robiłspecjalizację z kardiologii, zainteresuje siętym bardziej jak usłyszy pieczenie zamostkiem, proszę państwa.To może być coś, cobędzie stymulowało do pogłębienia diagnostyki różnicowej.Ale pacjenci bardzo często mówiąo zgadze, o regurgitacji.Powiem, że ta regurgitacja, rozumianaw świecie przyrodniczym jako zwracanie częściżołądkowej do przełyku, jest bardzoczęsta u pacjentów.Odbijania.Uczucie przepełnienia.Bardzo często to jest takidyskomfort, który pacjenci mają ze stronynadbrzusza i zgłaszają ten problem,no a tutaj lekarz kiwa głową,mhm, mhm, ale nic ztym, proszę państwa, nie robimy.A nie w tym rzecz.Tutaj trzeba się zastanowić, ojakiej, o jakim elemencie przewodu pokarmowegopacjent nam mówi.Czy te objawy, które zgłasza,dotyczą górnego odcinka przewodu pokarmowego, czybyć może na przykład jeżelidojdzie do tego jeszcze, bo bardzoczęsto dochodzi w zgłaszanych problemach.No, mam na przykład wzdęcia.

Albo ktoś powie no, walczęcałe życie z zaparciami.Albo wręcz ktoś powie nonudności, nudności, fatalna sytuacja, mam nudnościi bardzo mi to uprzykrzażycie.Więc jeżeli państwo popatrzycie przezpryzmat zgłaszanych przez pacjenta dolegliwości, towtedy zauważycie, że te nibytakie dyskretne objawy, albo coś, coniepokoi nas jako profesjonalistów, dlapacjenta mogą zdecydowanie pogarszać jakość życia.Więc trzeba się nad nimipochylić, nie bagatelizować ich, mając świadomość,że to jest coś, cowpływa na funkcjonowanie pacjenta w życiucodziennym.Tym bardziej że te dolegliwościsą non stop, bo pacjent teżpaństwu powie, że to sięzdarza przed posiłkami czy to sięzdarza po posiłkach.Więc jeżeli się wsłuchamy wpacjenta i będziemy umieli wysłyszeć tedolegliwości, to wtedy będziemy moglizadziałać na zasadzie leczenia nie tylkoobjawowego, co jest bardzo częste,że leczymy objaw, bo chcemy miećefekt natychmiastowy.Ale tutaj trzeba nie tylkoleczyć objawowo, ale przede wszystkim zastanowićsię, w jakim mechanizmie dochodzido tego typu objawów i właśniezwrócić uwagę na zagadnienia motorykiprzewodu pokarmowego, czyli coś, co zupełnieżeśmy bagatelizowali.Jeżeli patrzymy przez pryzmat patofizjologii,zaczyna być dla nas interesujące.Powiem więcej, zaczynamy się zastanawiać,że w zasadzie wielu pacjentom mogliśmypomóc, a nie zrobiliśmy tego,nie myśląc patofizjologicznie.Więc zdarza się to częstoi jak państwo popatrzycie, a japatrzę przez pryzmat swoich specjalnościjako internista, diabetolog, jako geriatra.Im dalej w las, imwiększy wiek pacjenta, im pacjent dłużejżyje, tym naturalne procesy, którebiegną w przewodzie pokarmowym doprowadzają dotego, że mamy coraz więcejproblemów związanych z motoryką, bo towchodzi w zakres procesów starzeniasię przewodu pokarmowego.To jest raz.Na starość głównie zgłaszanym problememu pacjentów jest nie tylko przepełnieniew obrębie jamy brzusznej.To są bardzo często teżzaparcia.To jest coś, co jestbagatelizowane, bo uważamy, że ach, tomożna pacjentowi cokolwiek.To nie jest tak.Tutaj się trzeba naprawdę zastanowić,w jakim mechanizmie mamy zaparcie ijak pacjentowi pomóc.

W przypadku diabetologii z koleiz racji neuropatii musimy myśleć otym, że bardzo często, szczególniew przebiegu długotrwałej cukrzycy, mamy doczynienia z gastroparezą.A jest to problem olbrzymi,bo to też jest kwestia dobregoleczenia pacjenta.My mamy problem potem zwłaściwym doborem leków, a powiem szczerzepojawiają się na rynku lekioddziałujące między innymi na to, żemamy sztucznie powodowany efekt gastroparezy.Więc coraz częściej będziemy ztym problemem się spotykać, dlatego, żeto jest nie tylko kwestiafizjologii pacjenta, patofizjologii zjawiska, ale czasamiteż oddziaływania lekowego.Zatem spektrum działania i myśleniao motoryce przewodu pokarmowego jest bardzoszerokie.W takim razie u jakichpacjentów- Mhm. Pani doktor zastosowałaby itopryd.Zawsze patrzę na patomechanizm, toznaczy patrzę na to, co leżyu podstawy dolegliwości zgłaszanej przezpacjenta.I nie ukrywam, że tutajpodzieliłabym państwu, żeby odpowiedzieć tak bardzo

rzeczowo na to pytanie.Podzieliłabym tych pacjentów na dwiegrupy.To znaczy tam, gdzie mamydolegliwości ze strony górnego odcinka przewodupokarmowego i to jest najważniejsze.I na pacjentów, gdzie wchodziw zakres oddziaływania na dolny odcinekprzewodu pokarmowego.Zacznijmy zatem od góry, bobędzie nam łatwiej.No, tutaj musimy przed oczymamieć schemat.Proszę Państwa, proszę zamknąć oczyi wyobrazić sobie schemat przewodu pokarmowego.Już Państwo widzicie przełyk, widzicieżołądek, widzicie odźwiernik.Po tym już biegną jelita.Wszystko już mamy tutaj przedoczyma.I zacznę od góry.Mamy przełyk.Bardzo często mamy dolegliwości zestrony zwolnionej perystaltyki w zakresie przełyku,więc tutaj pacjenci będą zgłaszali,chociażby uczucie, no, pełności, jakiejś takiej,bardzo często odbijania.To już będzie dotyczyło tegogórnego odcinka.Bardzo często niestety w refluksowejchorobie przełyku mamy do czynienia zniewydolnością dolnego zwieracza przełyku.To jest ta granica pomiędzyprzełykiem a żołądkiem i jak jestza bardzo zrelaksowany ten naszzwieracz.Chociaż relaksacja jest dobrą rzecząw życiu codziennym, ale dla przełykuto nie jest dobra faza.Mamy tak zwany fakt, żenadmiernie mamy rozciągnięty ten dolny zwieraczprzełyku, czyli łatwo treść zalegającaw żołądku z powrotem wycofuje siędo przełyku.Stąd się biorą kwaśne odbijania.Stąd się biorą, to-- stądsię bierze uczucie zgagi.Stąd pacjenci będą mówili, żeno mam taki jak gdyby przepełnienie,taki wyraz jak gdyby wzdęciaw zakresie chociażby wpustu i takdalej.To, to są rzeczy związanez dolnym zwieraczem przełyku i wszystko,co będzie dotyczyło tego dolnegozwieracza przełyku to m. in.Właśnie choroba refluksowa przełyku, alerównież tak zwana dyspepsja czynnościowa.

My mamy bardzo dużo pacjentów,którzy popełniają zwykłe błędy pokarmowe.Jak państwo popatrzycie, jak pacjencifunkcjonują, to po prostu.Chociaż lekarze mówią w chorobachprzewodu pokarmowego, żeby nie jeść tłusto,nie jeść rzeczy smażonych, tooczywiście nasi pacjenci grzecznie potakują, poczym jedzą tłusto, le-le-jedzą le-llerzeczy smażone i stąd biorą siępotem dolegliwości.Więc zwracam państwa uwagę, żeniestety właśnie ta dyspepsja czynnościowa tojest odpowiedź na niewłaściwą bardzoczęsto dietę i równocześnie elementy teżrelaksacji, jeżeli chodzi o tendolny zwieracz przełyku.Ważne jest też, żebyśmy pamiętalio tym, że u pacjentów bardzoczęsto mamy takie zespoły, któreja nazywam zespołami nakładania się.One rzeczywiście pod takim hasłemistnieją.Jak państwo zerkniecie do literaturygastroenterologicznej, to zauważycie, że tam mamyszereg zespołów nakładania.Bardzo często choroba refluksowa czydyspepsja czynnościowa, czy nawet zespół jelitadrażliwego występują w takim trójkąciepoznawczym.To znaczy lubi ten trójkąt--te ramiona tego trójkąta lubią sięna siebie nakładać.My bardzo często jak upacjenta mamy dyspepsję czynnościową, to mamyteż refluks, a jak mamyrefluks, to bardzo często mamy równieżzagadnienia związane z jelitem drażliwym.Czyli proszę zauważyć, że spektrumobjawów będzie bardzo zbliżone, ale musimysię dobrze wsłuchać w pacjenta,

żeby zdecydować, co chcemy leczyć, prawda?Dlatego, że może być częstotak, że możemy mieć objawy bardzopodobne, a dotyczą na przykładalbo dyspepsji czynnościowej, albo refluksu, albotej nadwrażliwości ze strony jelita.Zatem rzeczy jest dużo.

Zupełnie inną działką będą zaparcia,bo tu już konkretnie pacjent powiejaki ma problem, prawda?Mam problem, tutaj już terazmówimy o dolnym odcinku przewodu pokarmowego.Tutaj już pacjent państwu powieno mam olbrzymi problem, bo odtrzech, czterech, pięciu, ale państwousłyszycie nawet od siedmiu dni nieoddawałem stolca i wydaje sięto ja widzę bardzo często natakich wizytach oddziałowych, szczególnie naoddziałach, gdzie dominują prężni naukowcy.Tam wszyscy się chcą skupiaćna cytochromie p450.Zaparcie wydaje się rzeczą zupełnie,po prostu, no w zasadzie niewypada o tym mówić proszępaństwa, ale właśnie o fizjologii pacjentamusimy pamiętać bardzo często tozwykłe, jak by się wydawało zaparciedeterminuje jakość życia pacjenta.Dlatego, że jak pacjent niemoże oddać stolca, proszę państwa, tojuż się w pewnym momenciewłącza układ autonomiczny.Pacjent się fatalnie czuje, manudności, może dojść nawet do wymiotów.Więc musicie państwo wiedzieć, że,no jesteśmy całością.Nawet jeżeli rzecz dotyczy rzeczybardzo fizjologicznej, to ta rzecz fizjologiczna.Ktokolwiek z państwa miał przepełnionypęcherz, wie, że w pewnym momenciemózg przestaje działać i wzasadzie jest tylko jeden neuron mówiącyo wypróżnieniu.Dokładnie tak samo jest wzaparciach.Dokładnie tak samo.Więc ulga przyniesiona pacjentowi.Proszę państwa, nie ma większejwdzięczności pacjenta niż ulga, którą doświadczyw momencie, kiedy problem, jakimjest zaparcie, zostanie zlikwidowane.

Więc tutaj pokazuje, że jaw zasadzie patrzę przez pryzmat igórnego, i dolnego odcinka przewodupokarmowego.I nie ukrywam, że właśniew tych sytuacjach itopryd jest bardzodobrym rozwiązaniem, bo on wpływanieobjawowo.I to jest bardzo ważnarzecz, bo my mamy szereg lekówdziałających objawowo, ale itopryd działaprzyczynowo, czyli działa na tą zmienionąniewłaściwą motorykę przewodu pokarmowego.Jak państwo włączycie itopryd topo pierwsze zobaczycie jak szybko ondziała.Dlatego, że szczyt działania itoprydujest bardzo szybki, więc ta perystaltykazupełnie zostaje odmieniona.A po drugie jest teżefektowny, bo efekt tego jest taki,że przynosi ulgę pacjentowi, ao to nam przecież chodzi.

Czyli rozumiem, że w całymw całym spektrum chorób tutaj gastroenterologicznychw zaburzeniach motoryki możemy włączyćitopryd?Jak najbardziej.Jest to lek bardzo bezpieczny.W geriatrii mówienie o lekubezpiecznym jest bardzo ważne, bo nasipacjenci są wielo chorobowi, więctutaj też jest ważne, że możemywłączyć i mając świadomość ztyłu głowy, że włączamy lek, któryjest bezpieczny, a to jestważne.Tutaj wspomniała pani o chorobachgórnego odcinka przewodu pokarmowego, czyli refluks,choroba refluksowa, zaburzenia motoryki właśniew obrębie żołądka, gastropareza.Mhm. W tych chorobach najczęściej stosujemyinhibitory pompy protonowej.Są to leki włączane bardzoszeroko, często nadużywane również przez lekarzy.Czy w tych jednostkach można

dołączyć itopryd?Czy zaleca pani takie połączenie?

Dotknęła Pani bardzo ważnego zagadnienia,to znaczy różnicowania pomiędzy leczeniem objawowyma leczeniem przyczynowym.Bardzo często my chcemy zlikwidowaćobjaw, bo przez likwidację objawu wydajenam się, że likwidujemy problem.A tak nie jest.Likwidujemy tylko na bardzo krótkiodcinek czasu objaw, który u pacjentawystąpił i ten objaw nawróci.Nie likwidujemy tego, co stoiu podstaw jednostki chorobowej.Dlatego odpowiadając na pytanie, czydo inhibitora pompy protonowej dołączyć prokinetyk?Jak najbardziej.I topory jest tutaj lekiemz wyboru, bo chcemy pacjenta leczyćnie tylko objawowo, bo tobędzie krótka-- krótki czas działania, aleprzede wszystkim chcemy wyleczyć albow jakiś sposób wspomóc pacjenta podkątem jego dysfunkcji, jeżeli chodzio motorykę, prawda?Tutaj u podstawy tych wszystkichnaszych jednostek chorobowych, o których opowiadamypaństwu, czyli zarówno chorobie refluksowejprzełyku, czy chociażby tej dyspepsji czynnościowej,czy zaparć, czy gastroparyzy.Tam wszędzie u podłoża tego,co się dzieje w organizmie pacjenta,leżą zaburzenia motoryczne i lek,który oddziaływuje na motorykę to jestwłaśnie itopryd.I powiedzmy sobie szczerze tewłączenie leczenia jest-- od razu pacjentzgłasza, to jest bardzo ciekawedlatego, że w momencie włączenia mymożemy widzieć, kiedy ten lekzaczyna u pacjenta działać, dlatego, żewycofują się nam objawy iwłaśnie te objawy, gdzie leczyliśmy jejak gdyby objawowo, na zasadziewłaśnie inhibitora pompy protonowej.

Ja nie ukrywam, że mymamy problem z inhibitorami pompy protonowej,mówię o geriatrii, dlatego, żeszereg specjalności, jak państwo wiecie, nasipacjenci w geriatrii to sąpacjenci wielochorobowi.To nie jest pacjent zjedną chorobą.Dzień dobry, mam jedną chorobęi tą będziemy leczyć.Nie, to są pacjenci, którzysą wielochorobowi, a jeżeli są wielochorobowi,to macie Państwo świadomość, żekażdy ze specjalistów, jeżeli będzie chciałzastosować, chociażby inhibitor pompy protonowej,to go zastosuje.A nasi pacjenci bardzo częstomają, powiedziałabym aż nadmierne zaleczenia objawówinhibitorami pompy protonowej, a stądniestety mamy objawy uboczne.Ja nie ukrywam, że nasipacjenci bardzo często już wchodząc naoddział prezentują różnego typu dolegliwości,a my badając chociażby biochemicznie pacjentawidzimy to nadmierne leczenie inhibitoramipompy protonowej.W badaniach dodatkowych zobaczycie Państwona pewno obniżony poziom witaminy B12.U osób starszych mamy wogóle problemy z wchłanianiem witaminy B12.Jeżeli dołączymy jeszcze inhibitor pompyprotonowej, to proszę Państwa, niestety mytym bardziej obniżamy i konkurujemyz naturalnym czynnikiem wchłaniania, wchłaniania witaminyB12.Będziemy mieli obniżony poziom magnezu,bo tak inhibitory pompy protonowej działają.Często pacjenci skarżą się naprzykład na bóle lub zawroty głowy.To jest też niestety efektniepożądany działania inhibitorów pompy protonowej.Często mamy zespół tak zwanegonadmiernego rozrostu bakteryjnego dotyczącego jelita cienkiego.Proszę państwa, tak jest.

Jak pozbywamy się środowiska kwaśnegoz żołądka, to bakterie zaczynają szalećw przewodzie pokarmowym na pierwszymodcinku, a takim jest jelito cienkie.Zatem widzicie Państwo, że inhibitorypompy protonowej są nadużywane przez to,że chcemy leczyć objawy.A my teraz chcemy zadziałaćinaczej.My chcemy zadziałać w tensposób, żeby nie leczyć objaw, tylkożeby leczyć patomechanizm zmian.A w patomechanizmie zmian jestzaburzenie motoryki.Czyli działamy, dołączamy itopryd ito są te złożenia bardzo dobre,dlatego, że one działają takjak mówię na całość procesu iwidzimy poprawę funkcjonowania pacjenta.Sami państwo to zaobserwujecie stosującu pacjentów, dlatego, że pierwsze cobędzie, to przestaną pacjenci państwanachodzić z tym samym objawem.Bo to, co było przyczynątego, że bez przerwy pacjent cośzgłaszał, a wyście to pomijalikiwaniem głowy, to był fakt, żenie leczyliśmy przyczynowo, tylko żeśmytak na, że tak powiem, naodczepnego dawali inhibitor pompy protonowej.Teraz już wiemy, że jeżelichcemy leczyć do celu, to musimyzwrócić uwagę na patomechanizm zmian,czyli poprawić motorykę przewodu pokarmowego.A jedynym lekiem, który wtej chwili ma rekomendację Polskiego TowarzystwaGastroenterologicznego, które mówią o tym,jak ma pacjent funkcjonować, co możewpłynąć na poprawę jego motoryki.Tym jedynym lekiem jest itopryd.

Mhm.Czyli jeszcze raz nie tylkooddziałamy na kwas solny, na obniżeniejego stężenia, ale również prokinetycznietutaj bezpośrednio w układzie pokarmowym.Wspomniała Pani, że to jestjako jedyny lek itopryd ma rekomendację,jest rekomendowany.Podejrzewam, że to ze względuna profil bezpieczeństwa, bezpieczeństwa tego leku.Wyróżnia się on spośród innychleków prokinetycznych.Jak to jest w populacjiwłaśnie osób starszych, z którymi panidoktor tak najbardziej współpracuje?

Zawsze patrzę, proszę państwa, leczącpacjentów przede wszystkim na to, jacyoni są i ile choróbu nich występuje.Ja nie ukrywam, koledzy zoddziałów internistycznych bardzo często, ponieważ wszpitalu w geriatrii, w którymna co dzień pracuję, mamy oddziałinternistyczno- kardiologiczny, internistyczno-endokrynologiczny, no inasz oddział internistyczno-geriatryczny.Bardzo często młodzi rezydenci oddziałów,o których państwu opowiadałam, to jestnaturalne, jesteśmy po studiach, mamygłowę przepełnioną wiedzą, taką bardzo wiedząusystematyzowaną, ale teoretyczną.

I bardzo często jest tak,że spotykamy starszego pacjenta i proszępaństwa, mamy taką ideę, bosama reprezentuję, pamiętam siebie sprzed trzydziestutrzech lat.Ja też chciałam wyleczyć upacjenta wszystko.I powiem szczerze, że tojest taki podstawowy błąd wynikający zfaktu, że nie da sięw jednym czasie wyleczyć wszystkiego.

My musimy naprawdę tego pacjentadobrze poznać i zauważyć, co dlatego pacjenta jest najbardziej istotne. Izdziwimy się czasami, bo nam sięwydaje-- patrzymy na pacjenta przezpryzmat jego dolegliwości.I tak jak powiedziałam, wgeriatrii dominuje wielochorobowość, a jeżeli wielochorobowość,to też wieloobjawowość.I my musimy się naprawdędoskonale wsłuchać tego pacjenta, zastanowić sięnaprawdę, co tutaj jest cluecałego programu, z czym musimy sięzmierzyć i tak dobrać leki,żeby ta terapia, która będzie prawdopodobnieskładową już terapii istniejących, żebyona była bezpieczna, skuteczna, ale teżnie powodowała, że nasz pacjentbędzie zażywał, co jest typowe dlapacjenta geriatrycznego, garści, jak nieszklanki tabletek, proszę państwa, kapsułek iinnych rzeczy.

Ideą geriatrii jest takie spojrzeniena pacjenta, żeby ze wszystkich jednostekchorobowych wybrać te, które sąnajbardziej istotne.Te, które najbardziej uprzykrzają życiepacjentowi.Te, które stanowią oczywiście dlażycia pacjenta zagrożenie.Jak najbardziej.Ale proszę mi wierzyć, żejeżeli pacjent będzie cierpiał na zaparcie,to mimo tego, że kardiolodzychcieliby patrzeć na pacjenta przez pryzmatchorób sercowo-naczyniowych, pulmonolodzy przez pryzmatoddychania, diabetolodzy przez pryzmat glikemii, toto, co będzie męczyło pacjenta,to zaparcie, proszę państwa.Więc musimy poświęcić temu zagadnieniuniestety swoją wiedzę, swój czas itak dobrać leki, żeby tenpacjent rzeczywiście mógł funkcjonować.I to jest najważniejsze.

Wraz z wiekiem my wzasadzie funkcjonujemy w takim trójkącie pomiędzyskutecznością stosowanej terapii, bezpieczeństwem stosowanejterapii, ale też jakością życia pacjenta.Ta jakość życia pacjenta tutajjest dominująca.Zauważcie, proszę państwa, każdy znas ma rodziców, ma dziadków iwidzimy, że z wiekiem tejjakości życia ubywa.Więc lecząc pacjenta, też trzebasię skupić na tym, żeby toleczenie tej jakości życia pacjentowinie odbierało, tylko żeby tej jakościprzynajmniej nie odbierał, a jeżelimożna dodać, proszę państwa, dodajmy jakościżycia do lat, które nasipacjenci mają.

Więc patrzę właśnie na każdylek, nie ukrywam, na każdy lekprzez pryzmat bezpieczeństwa pacjenta.Czy pacjent sobie z terapiąporadzi?Czy pacjent będzie bezpieczny zażywającdany lek, czyli czy nie mainterakcji lekowych?Bo państwo wiecie dokładnie, żenasi pacjenci niestety z wiekiem tracimykrytycyzm.Bardzo często reklamy oddziałują naosoby starsze w sposób niesamowity.Zapominamy o braniu leków, zaczynamybrać suplementy różnego typu albo wogóle jakieś dziwne środki, boktoś nam je polecił.

Więc proszę zauważyć, że jakwchodzi do państwa gabinetu osoba starsza,to musicie jej dedykować czas.Musicie się przede wszystkim dowiedzieć,gdzie się leczy, u kogo sięleczy, gdzie już była, jakieleki zażywa.Proszę państwa, ja do-dokonuję odkryćna oddziale geriatrii.Te odkrycia polegają na tym,że zawsze proszę pacjenta.Bardzo często są to osobysamotne, więc jak przychodzi do szpitala,to bardzo często nie przynosize sobą leków zażywanych w domu.Tu jest problem, ale jeżelima opiekunów, to proszę opiekunów odostarczenie dotychczas zażywanych leków.To są odkrycia.Lekarz rodzinny wydaje mu się,że leczy według własnego schematu tego,co ma w komputerze.No niestety tak nie jest,bo pacjent w międzyczasie korzysta jeszczez oczywiście z pomocy szereguspecjalistów, a jeden z lekarzy odrugim nic nie wie.

Efekt?Bardzo często ta sama substancjazażywana pod różnymi nazwami, oczywiście tylkoi wyłącznie stosowanymi w sprzedaży.Pacjent nawet nie wie, żeto jest ta sama substancja zasadnicza.Nazwa międzynarodowa ta sama, alenazwy handlowe różne, więc zupełnie tegonie kojarzę.I bardzo często widzimy utych pacjentów nadmiar.Przeleczenie, bym powiedziała.Więc rola geriatrii to jesttak: ustalić, co jest najbardziej istotne,zredukować leki do takiej ilości--proszę państwa, ideał geriatryczny, tutaj sięwszyscy ob-obśmieją, szczególnie intensywnie interniści.Ale ideał geriatryczny to jest,proszę państwa, maksimum pięć leków.Tu trzeba naprawdę dobrze pokombinować.Tu się trzeba naprawdę dobrzenagłowić, żeby tę terapię dobrze złożyć.To nie są proste rzeczy,bo tu trzeba umieć też zpewnych rzeczy rezygnować.Skupia się, tak jak mówię,na zasadniczych rzeczach.

I teraz clue programu, toznaczy jak ja widzę bezpieczeństwo pacjentów.W przypadku włączenia itoprydu jamuszę być pewna, że po pierwszelek jest skuteczny i mamtakie przekonanie, bo itopryd lekiem skutecznymjest.Lek jest bezpieczny.Co to znaczy, że lekjest bezpieczny?Proszę państwa, to znaczy, żeitopryd nie wchodzi w interakcje lekowez innymi lekami, więc niebędę miała jakichś działań niepożądanych wynikającychz działania lek-lek.Wystarczy, że działa lek ichoroba to jest ten podstawowy układ.Lek-lek nie powinien.Dalej.Przenikanie bariery krew-mózg.My musimy mieć pełną świadomość,proszę państwa, że niestety to, cowpływa na ośrodkowy układ nerwowy,szczególnie u-u każdego pacjenta, ale szczególniestarości, nie jest obojętne, więcnie-- brak przenikania bariery krew-mózg tojest też kryterium bezpieczeństwa stosowaniaterapii.I tak też postrzegam itopryd.

No ale kardiolodzy muszą sięteż ucieszyć z jednego.My patrzymy pod kątem wydłużaniaodcinka QT.Państwo wiecie, że na odcinkuQT nasza wyobraźnia jest skupiona.Itopryd nie wpływa na odcinekQT, czyli nie ma niebezpieczeństwa zaburzeńrytmu czy nagłego zgonu sercowo-naczyniowegoi to jest podstawą działania ibezpieczeństwa itoprydu.Zatem widzicie Państwo, że jeżeliwłączam jakiś lek, muszę mieć pełneprzekonanie co do jego profiludziałania, do jego farmakokinetyki i farmakodynamiki,ale przede wszystkim bezpieczeństwa.Bardzo Pani dziękuję.To był szereg wyczerpujących informacjii na pewno dla wielu młodychlekarzy będą to cenne wskazówkiw swojej praktyce.Z mojej strony towszystko.Moim-- naszym gościem była panidr Janina Kokoszka-Paszkot i zapraszamy dooglądania kolejnych odcinków.Dziękuję bardzo.Pozwólcie Państwo, że ja podziękujębardzo Pani prowadzącej.Bardzo było miło z Państwemsię spotkać.

Kochani moi drodzy młodzi koledzy,jesteście bardzo często na początku swojejdrogi zawodowej.Życzę sukcesów i możliwości patrzeniacałościowego, jak mawiają klasycy, holistycznego napacjenta.A przede wszystkim życzę Wamsatysfakcji z wykonywanego zawodu, bo wkońcu po to żeśmy gowybrali, żeby mieć satysfakcję z pomaganialudziom.Bardzo Państwu dziękuję za uwagę.