Dopamin Admeda 200

Wskazania

Wyrównywanie zmniejszonej perfuzji hemodynamicznej w stanie wstrząsu związanego z ostrym zawałem serca (wstrząs kardiogenny), niewydolnością serca, hipowolemia, operacją kardiologiczną i innego rodzaju zabiegami operacyjnymi, urazem, posocznicą endotoksyczną (wstrząs septyczny) lub anafilaksja, a także do stosowania w stanie zagrożenia wstrząsem (przedwstrząsowym), w ciężkim niedociśnieniu tętniczym i w stanach zagrażających niewydolnością nerek.

Dawkowanie

Dorośli. Dawki należy dobierać indywidualnie, w zależności od ciężkości stanu pacjenta i jego reakcji na lek. Ogólne wytyczne : małe dawki (np. w intensywnej opiece medycznej i we wskazaniach nerkowych): 1,5-3,5 µg/kg mc./min.; średnie dawki (np. w intensywnej opiece chirurgicznej): 4-10 µg/kg mc./min.; duże dawki (np. we wstrząsie septycznym): 10,5-50 µg/kg mc./min. Szybkość wlewu dożylnego należy zwiększać stopniowo, do uzyskania optymalnej reakcji pacjenta. U większości pacjentów wystarcza stosowanie podtrzymujących dawek dopaminy mniejszych niż 20 µg/kg mc./min. Dzieci i młodzież. Podawanie należy rozpoczynać od niewielkich dawek, które następnie zwiększa się stopniowo. Zazwyczaj stosowana dawka podtrzymująca wynosi 4-6 µ/kg mc./min. Czas trwania leczenia dorosłych i dzieci. Czas trwania wlewu dożylnego zależy od stanu pacjenta. Uzyskiwano korzystne wyniki leczenia tą metodą przez okres nawet 28 dni. Gdy konieczne będzie zakończenie leczenia, wlew dożylny należy kończyć stopniowo - nie może zostać nagle przerwany.

Uwagi

Jeśli to konieczne, przed rozpoczęciem leczenia dopaminą należy uzupełnić objętość krwi. Pomimo stosowania dopaminy, nie należy zaniedbywać dodatkowych, koniecznych środków, takich jak prawidłowe uzupełnienie płynów, ścisłe monitorowanie gospodarki elektrolitowej itp. U nieprzytomnych pacjentów należy kontrolować drożność dróg oddechowych ze względu na ryzyko aspiracji. U pacjentów ze zwiększonym obciążeniem wstępnym lub następczym zaleca się podawanie produktu leczniczego razem z triazotanem glicerolu lub nitroprusydkiem sodu, aby zmniejszyć obciążenie serca. Lek należy rozcieńczyć wg instrukcji przed podaniem.

Działanie

Dopamina, amina katecholowa, ma działanie inotropowe dodatnie. Zakres jej działania zależy od dawki. W niskich dawkach rozszerza nerkowe i krezkowe łożyska naczyniowe. Dopamina powoduje: zwiększenie objętości wyrzutowej i pojemności minutowej serca dzięki zwiększaniu kurczliwości mięśnia sercowego, zwiększenie przepływu krwi przez naczynia wieńcowe, mózgowe i krezkowe, zwiększenie perfuzji nerek ze zwiększeniem diurezy i wydalania sodu i potasu za pośrednictwem stymulacji swoistych receptorów dopaminergicznych (na ogół nie dochodzi do zmniejszenia osmolalności moczu; zmniejszenie lub brak zmian oporu obwodowego - w przypadku stosowania małych dawek (1,5-3,5 µg/kg mc./min); podwyższenie oporu obwodowego - w przypadku stosowania dużych dawek (ponad 10 µg/kg mc./min).

Skład

1 ml koncentratu do sporządzania roztw. do infuzji zawiera 20 mg dopaminy chlorowodorku.

Interakcje

Badania dotyczące interakcji przeprowadzono wyłącznie u dorosłych. Dopaminę należy stosować z najwyższą ostrożnością u pacjentów znieczulanych wziewnie cyklopropanem lub chlorowcowanymi węglowodorami, ze względu na możliwość powodowania arytmii. Stosowanie dopaminy z alkaloidami sporyszu może prowadzić do maks. skurczu naczyń obwodowych z ryzykiem rozwoju zgorzeli. Pacjentom, którzy otrzymują obecnie lub otrzymywali w ciągu ostatnich 2 tyg. IMAO, należy podawać znacznie mniejsze dawki dopaminy. Dawka początkowa powinna wynosić 1/10 dawki zwykle stosowanej. Podanie równocześnie z dopaminą trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych lub fenytoiny, może prowadzić do wystąpienia niedociśnienia tętniczego i bradykardii. Dopamina i równocześnie stosowane leki moczopędne mogą działać addycyjnie i wzajemnie wzmacniać swoje działanie. Działania dopaminy na serce są antagonizowane przez β-adrenolityki, takie jak propranolol i metoprolol. Równoczesne podawanie z guanetydyna nasila działanie sympatykomimetyczne dopaminy. Jeżeli wraz z dopaminą zostanie podana dobutamina, może dojść do bardziej nasilonego wzrostu ciśnienia tętniczego, z równoczesnym zmniejszeniem lub utrzymaniem się na tym samym poziomie ciśnienia napełniania komór.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na dopaminy chlorowodorek lub na substancję pomocniczą. Stosowanie dopaminy jest przeciwwskazane w następujących stanach: nadczynność tarczycy, guz chromochłonny nadnerczy, niewyrównane tachyarytmie lub migotanie przedsionków, jaskra z wąskim kątem przesączania, gruczolak gruczołu krokowego z zaleganiem moczu w pęcherzu.

Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności

W razie konieczności przed rozpoczęciem leczenia dopaminą należy wyrównać ewentualną hipowolemię. Ponieważ dopamina ułatwia przewodnictwo przedsionkowo-komorowe, przed rozpoczęciem leczenia tą substancją u pacjentów z migotaniem przedsionków z szybką odpowiedzią komorową należy zastosować preparat naparstnicy. Należy stale oceniać szybkość podawania wlewu dożylnego, biorąc pod uwagę zmiany stanu pacjenta, przy czym należy starannie monitorować następujące parametry: diureza, pojemność minutowa serca i ciśnienie tętnicze. Po ustabilizowaniu czynności serca i ciśnienia tętniczego może być konieczne zmniejszenie dawki, tak aby uzyskać optymalną diurezę. Dawkę dopaminy należy zmniejszyć, jeżeli dojdzie do niepożądanego zwiększenia rozkurczowego ciśnienia tętniczego, zmniejszenia diurezy lub wystąpienia zaburzeń rytmu serca. O ile jest to możliwe, dopaminę należy podawać we wlewie do dużej żyły, aby zmniejszyć ryzyko wynaczynienia. Przypadkowy wlew leku poza żyłę może doprowadzić do martwicy tkanek miękkich. Jeżeli dojdzie do wynaczynienia dopaminy, martwicy tkanek może zapobiec nastrzyknięcie fentolaminą okolicy wykonywania wlewu. Ze względu na właściwości farmakologiczne leku, należy dokładać wszelkich starań, aby uniknąć wlewu dotętniczego i podawania leku w szybkim wstrzyknięciu. Może wystąpić ciążki skurcz naczyń, prowadzący do martwicy skóry i zgorzeli, zwłaszcza u pacjentów z miażdżycą zarostową tętnic obwodowych i/lub z zespołem rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego, występującymi w wywiadzie. Pacjentów z tej grupy należy ściśle obserwować. Po wykryciu niedokrwienia obwodowego należy natychmiast przerwać wlew dożylny dopaminy. Ponieważ wpływ dopaminy na zaburzoną czynność nerek lub wątroby nie jest znany, zaleca się ścisłą obserwację. U pacjentów nieprzytomnych należy zapewnić drożność dróg oddechowych.

Działania niepożądane

Niezbyt często mogą występować: mało nasilone nudności, wymioty, bóle głowy, niepokój ruchowy, lęk, drżenie palców rak, ból dławicowy, kołatanie serca i podwyższenie ciśnienia tętniczego. Rzadko może występować niedokrwienie mięśnia sercowego. Do niezbyt często zgłaszanych reakcji należą: zmiany przewodnictwa, bradykardia, poszerzony zespół QRS, nadciśnienie tętnicze, azotemia i piloerekcja. Istnieje ryzyko wywołania przez lek zaburzeń rytmu serca (tachykardii zatokowej oraz komorowych i nadkomorowych zaburzeń rytmu), a także niepożądanego podwyższenia ciśnienia końcowo rozkurczowego w lewej komorze. Dopamina podana w małych dawkach może rzadko wywoływać niedociśnienie tętnicze, które na ogół można skorygować zwiększając szybkość wlewu dożylnego. Podczas podawania dopaminy we wlewie dożylnym obserwowano występowanie wielomoczu. Dlatego należy systematycznie kontrolować diurezę. Bardzo rzadko dopamina podawana we wlewie dożylnym może wywołać martwicę skóry lub zgorzel. Przypadkowy wlew leku poza żyłę może doprowadzić do martwicy tkanek miękkich.

Ciąża i laktacja

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania dopaminy u kobiet w ciąży. Potencjalne zagrożenie dla człowieka nie jest znane. Nie należy stosować dopaminy w okresie ciąży, jeśli nie jest to bezwzględnie konieczne. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję w dawkach, które były toksyczne dla matek.

Przedawkowanie

Objawy przedawkowania: nadmierne podwyższenie ciśnienia tętniczego, zwiększenie częstości zaburzeń rytmu. Leczenie przedawkowania: objawy przedawkowania można opanować zmniejszając dawkę lub przerywając na krótko wlew dożylny, ponieważ czas działania dopaminy jest krótki. Podanie α- lub β-adrenolityków należy rozważyć wyłącznie w przypadkach ciężkiego zatrucia.

ICD-10