Hot takes in surgery #1

Dzień dobry, nazywam się Kalina Jędrzejkoi jestem specjalistką chirurgii ogólnej.Razem z będąc młodym lekarzemmam przyjemność zaprosić Państwa na pierwszez planowanego cyklu podsumowanie najnowszychdoniesień w dziedzinie chirurgii ogólnej.Dziś chciałabym przedstawić wyniki dwóchbadań, które ukazały się w tymroku w Annals of Surgery.Pierwsze dotyczy podawania metyloprednisolonu upacjentów poddanych resekcji wątroby, a drugitechniki wykonania ezofagektomii.

Pierwsze to będzie badanie randomizowane-Którego głównym celem była ocena skutecznościpodania pojedynczej przedoperacyjnej dawki metyloprednisolonuw zapobieganiu powikłaniom pooperacyjnych po dużychresekcjach wątroby.Jak wiadomo, resekcje wątroby sązwiązane ze znaczną, ostrą, ogólnoustrojową reakcjązapalną, co jest następnie skorelowanez pooperacyjną zachorowalnością, śmiertelnością i długościąpowrotu do zdrowia.W wielu małych badaniach opisywanojuż, że podawanie glikokortykoidów może modulowaćten efekt.Badanie, o którym dzisiaj mówię,było podwójnie zaślepionym, randomizowanym badaniem nagrupie stu pięćdziesięciu jeden pacjentów,którzy zostali poddani planowej dużej resekcjiwątroby, czyli takiej, która obejmujepowyżej trzech segmentów.Pacjenci zostali losowo przydzieleni dogrupy badanej i kontrolnej.Pacjenci z grupy badanej otrzymywalipojedynczą przedoperacyjną dawkę pięciuset miligramów metyloprednisolonu.Głównym punktem końcowym była obecnośćpowikłań pooperacyjnych po resekcji wątroby wciągu dziewięćdziesięciu dni od operacji.Średni wiek pacjentów wynosił prawiesześćdziesiąt trzy lata, z czego prawiesześćdziesiąt procent to mężczyźni.Nie stwierdzono istotnych różnic statystycznie

pomiędzy grupą badaną i kontrolną zarównopod względem wieku, płci, wskaźnikamasy ciała czy występowania przedoperacyjnych choróbwspółistniejących czy czynności wątroby.Najczęstszą przyczyną resekcji wątroby byłyprzerzuty do wątroby z okrężnicy iodbytnicy.Ci pacjenci stanowili prawie siedemdziesiątprocent grupy.Rak wątrobowokomórkowy to druga najczęstszaprzyczyna resekcji.Kolejne to przerzuty do wątrobypochodzenia nieelitowego i wewnątrzwątrobowy rak drógżółciowych.W grupie leczonej metyloprednisolonem wystąpiłaistotna statystycznie redukcja ogólnej częstości powikłańpooperacyjnych.U pacjentów z grupy badanejrzadziej występowało również głębokie zakażenie miejscaoperowanego, a także byli onikrócej i hospitalizowani.Dziewięć dni versus dwanaście ipół dnia.Czyli to jest duża różnica.Pooperacyjne stężenia bilirubiny w surowicyi czasu protrombinowanego w międzynarodowym współczynnikuznormalizowanym były również niższe wgrupie pacjentów, u których poddano przedoperacyjniesterydy.Podsumowując, badacze stwierdzili, że pojedynczaprzedoperacyjna dawka metyloprednisolonu znacząco zmniejsza długośćhospitalizacji, korzystnie wpływa na pooperacyjnezmniejszenie stężenia bilirubiny w surowicy iPT/INR, a także częstość powikłańinfekcyjnych i ogólnych po dużej hepatektomii.

Kolejne badanie, które chciałabym dzisiajprzedstawić dotyczy raka przełyku.Jest to porównanie okołooperacyjnych idługoterminowych wyników minimalnie inwazyjnego wycięcia przełykuz użyciem robota, w skrócieRAMI i konwencjonalnego minimalnie inwazyjnego wycięciaprzełyku MIE w leczeniu pacjentówz rakiem płaskonabłonkowym przełyku, czyli ESCC.RAMI pojawiło się jako alternatywadla tradycyjnych metod otwartych lub torakoskopowych.Skuteczność i bezpieczeństwo RAMI i

MIE w leczeniu chirurgicznym ESCC pozostajewciąż niepewna, ponieważ wciąż brakjest dowodów klinicznych wysokiego poziomu.Badanie RAMI zostało zaprojektowane jakoprospektywne, wieloośrodkowe, randomizowane, kontrolowane badanie kliniczne,które porównuje skuteczność i bezpieczeństwoRAMI i MIE w leczeniu resekcyjnegoESCC.Od sierpnia dwa tysiące siedemnastegoroku do grudnia dwa tysiące dziewiętnastegoroku kwalifikujący się pacjenci bylilosowo przydzielani do operacji RAMI lubMIE przez torakochirurgów z sześciuróżnych ośrodków w Chinach.Znacząco krótszy czas operacji uzyskanoprzeci-- w przypadku RAMI.Było to dwieście trzy przecinekosiem minuty versus prawie dwieście pięćdziesiątpięć minut.U pacjentów, którzy otrzymali terapięneoadjuwantową RAMI wykazało wyższą skuteczność wycięciawęzłów chłonnych klatki piersiowej iwęzłów chłonnych wzdłuż lewego nerwu krwioniewrodegowstecznego.Utrata krwi, częstość konieczności wykonaniakonwersji i resekcji R0 była podobnaw obydwu grupach.To samo tyczyło się śmiertelności.Dziewięćdziesięciodniowa wynosiła zero przecinek sześćprocenta w obydwu grupach.Powikłania ogólne i ich odsetekbyły również podobne w obydwu grupach.Co więcej, powikłania płucne, nieszczelnośćzespolenia i częstość wystąpienia porażenia fałdówgłosowych występowały z podobną częstościąw grupie pacjentów operowanych z asystąrobota i w grupie operowanychmetodą konwencjonalną.

Na ten moment wczesne wynikipokazują, że zarówno RAMI, jak iMIE są bezpieczne i skutecznew leczeniu ESCC.Operacje z asystą robota pozwalająna osiągnięcie krótszego czasu operacji, au pacjentów, którzy otrzymali terapięneoadjuwantową, lepsze rozwarstwienie węzłów chłonnych.Na długoterminowe wyniki musimy jeszczechwilę poczekać.