Hot takes in cardiology #3

Nazywam się Karol Zbroński i zapraszamPaństwa na Hot Take inCardiology.Seria Hot Take ma nacelu możliwie zwięzłe omówienie najważniejszych doniesieńz ostatnich tygodni.W telegraficznym skrócie będę sięstarał przedstawić Państwu wybrane wyniki ostatnichbadań randomizowanych, rejestrację nowych lekówi urządzeń oraz inne potencjalnie istotnewydarzenia ze świata kardiologii.Zapraszam Państwa na podróż ponajciekawszych newsach minionego miesiąca.

Zaczniemy od bardzo ciekawego,choć małego badania tempo oceniającego zastosowaniebeta blokerów w populacji pacjentówz kardiomiopatią przerostową.Pomimo ponad sześćdziesięcioletniej historii rozpoznawaniai leczenia kardiomiopatii przerostowej, stosowana powszechnieterapia beta blokerami jest opartajedynie na doświadczeniu klinicznym i badaniachobserwacyjnych.Duńscy naukowcy postanowili po razpierwszy w historii poddać stosowanie metoprololuw tej populacji kompleksowej oceniew badaniu z randomizacją.Do tego podwójnie zaślepionego jednoośrodkowegobadania z randomizacją naprzemienną włączono dwudziestudziewięciu pacjentów z kardiomiopatią przerostowąi objawami w co najmniej drugiejklasie według Nyha.Chorzy w ramach badania otrzymywaliprzez dwa tygodnie terapię metoprollolem idwa tygodnie terapię placebo.Do ocenianych parametrów należały: gradientw drodze odpływu lewej komory wspoczynku oraz w wysiłku, nasilenieobjawów niewydolności serca oceniane w klasyfikacjiNyha, jakość życia oceniana zwykorzystaniem Kansas City Kardiomiopathy Questionnaire orazwynik w sercowo-płucnym teście wysiłkowym.Po czterech tygodniach obserwacji pacjencileczeni metoprollolem mieli istotnie niższe gradientyw drodze odpływu lewej komoryzarówno w spoczynku, jak i wysiłkuoraz w statystycznie mniejszym odsetku

prezentowali objawy w klasie trzeciej lubczwartej według Nyha, a poprawajakości życia znalazła odzwierciedlenie w istotniewyższej punktacji skali KCC-Q.Jednocześnie nie było istotnych różnicw zakresie wyników w sercowo- płucnymteście wysiłkowym.Tempo jest pierwszym w ponadpółwiecznej historii kardiomiopatii przerostowej badaniem randomizowanym,potwierdzającym skuteczność metoprololu w redukcjigradientów ciśnień w drodze odpływu lewejkomory, redukcji objawów niewydolności sercai poprawy jakości życia w tejpopulacji chorych.

Kolejna analiza dotyczy redukcji ryzykażylnej choroby zakrzepowo- zatorowej u pacjentówhospitalizowanych z powodu Covid-19.Do wieloośrodkowego, randomizowanego badania Michellewłączono trzystu dwudziestu pacjentów hospitalizowanych zpowodu Covid-19 z podwyższonym ryzykiemrozwoju żylnej choroby zakrzepowo- zatorowej, ocenianymw skali Improve.Średni wiek włączonych chorych wyniósłpięćdziesiąt siedem lat, czterdzieści procent stanowiłykobiety, a ponad połowa pacjentówbyła leczona w oddziale intensywnej terapii.Chorych zrandomizowano jeden do jednego,do grupy kontrolnej, nie otrzymującej dodatkowegoleczenia oraz do grupy terapiiprzeciwkrzepliwej rywaroksabanem w dawce dziesięć miligramna dobę przez trzydzieści pięćdni od dnia wypisu.Pierwszorzędowym złożonym punktem końcowym oceniającymskuteczność leczenia była objawowa lub bezobjawoważylna choroba zakrzepowo- zatorowa, zatorowośćtętnicza oraz zgon z przyczyn sercowo-naczyniowychpo trzydziestu pięciu dniach, apunkt końcowy oceniający bezpieczeństwo obejmował epizodydużych krwawień.Po trzydziestu pięciu dniach obserwacjipierwszorzędowy punkt końcowy wystąpił u ponaddziewięciu procent pacjentów z grupykontrolnej i u trzech procent wgrupie leczonej rywaroksabanem.Różnica ta była istotna statystycznie

i utrzymywała się w analizie podgrup.Jednocześnie w żadnej z grupnie wystąpiły epizody dużych krwawień.Number needed to treat wyniósłszesnaście.Tym samym wyniki badania wskazująna korzystny wpływ profilaktycznej trzydziestopięciodniowej terapiirywaroksabanem w dawce dziesięć miligramna dobę po wypisie u pacjentówhospitalizowanych z powodu Covid-19 orazz podwyższonym ryzykiem żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej.

A teraz przechodzimy z pograniczakardiologii i chorób zakaźnych na pograniczekardiologii i anestezjologii i badaniaEVK porównującego zastosowanie etomidatu i ketaminyu pacjentów wymagających natychmiastowej intubacjidotchawiczej.Do tego jednoośrodkowego, randomizowanego badaniabez zaślepienia włączono ośmiuset jeden krytyczniechorych pacjentów wymagających pilnej intubacjidotchawiczej.Średnia wieku wyniosła pięćdziesiąt pięćlat.Kobiety stanowiły niecałe czterdzieści procentpopulacji, a do najczęstszych wskazań dointubacji należał wstrząs i ostraniewydolność oddechowa.Pacjenci spełniający kryteria włączenia zostalizrandomizowani jeden do jednego do zastosowaniaketaminy lub etomidatu jako podstawowegoleku anestetycznego w trakcie intubacji.Pierwszorzędowy punkt końcowy oceniał przeżyciepo siedmiu dniach, a jednym zdrugorzędowych punktów końcowych było przeżyciepo dwudziestu ośmiu dniach.W obserwacji miesięcznej pacjenci zgrupy ketaminy cechowali się statystycznie wyższymodsetkiem przeżycia po siedmiu dniach,ale nie obserwowano różnic w zakresieprzeżycia po dwudziestu ośmiu dniach.Pozostałe drugorzędowe punkty także nieróżniły się istotnie pomiędzy sobą, wtym konieczność oraz długość stosowaniaterapii lekami o działaniu wazopresyjnym lubinotropowym.Tym samym, pomimo spełnienia pierwszorzędowegopunktu końcowego, zejście się krzywych przeżyciapo dwudziestu ośmiu dniach uniemożliwiawyciągnięcie jednoznacznych wniosków w zakresie ewentualnejprzewagi jednego leku nad drugimu krytycznie chorych pacjentów wymagających pilnejintubacji dotchawiczej.

Na tym kończymy dzisiejszy telegraficznyskrót w ramach Hot Take inCardiology.Poszczegółowe wyniki badań odsyłam dopublikacji pełnotekstowych i zapraszam na kolejnepodsumowanie za miesiąc.Dziękuję za uwagę.