System no-fault - konfrontacja teorii z rzeczywistością

Zapisuję
Zapisz
Zapisane

No-fault jest obecnie odmieniany przez wszystkie przypadki przez osoby związane z organizacją ochrony zdrowia w Polsce. Minister Adam Niedzielski, Rzecznik Praw Pacjenta Bartłomiej Chmielowiec czy nowo wybrany Prezes Naczelnej Rady Lekarskiej Łukasz Jankowski stawiają to rozwiązanie jako jedną z istotniejszych zmian do wprowadzenia w Polsce. A jak wygląda rzeczywistość w krajach, gdzie takie rozwiązanie wprowadzono? 

Bezpieczeństwo pacjenta

Zaloguj się

Zaloguj się przez Google
blad-medyczny
system-no-fault

Dołącz do dyskusji


Źródła

  1. Bismark M, Dauer E, Paterson R, Studdert D (2006b) Accountability sought by patients following adverse events from medical care: the New Zealand experience. CMAJ: Canadian Medical Association Journal, 17: 889-894
  2. Jonsson PM, Øvretveit J (2008) Patient claims and complaints data for improving patient safety. International Journal of Health Care Quality Assurance, 21: 60-74. 
  3. Wallis K (2013) New Zealand’s 2005 ‘no-fault’ compensation reforms and medical professional accountability for harm. The New Zealand Medical Journal, 126 (1371): 33-44.
  4. Dickson K, Hinds K, Burchett H, Brunton G, Stansfield C, Thomas J (2016) No-fault compensation schemes: A rapid realist review. London: EPPI-Centre, Social Science Research Unit, UCL Institute of Education, University College London. 
  5. Harrington R, Foster M, Fleming J (2015) Experiences of pathways, outcomes and choice after severe traumatic brain injury under no-fault versus fault-based motor accident insurance. Brain Injury, 29: 1561-1571. 
  6. Marchisio E.2020. Medical Civil Liability Without Deterrence: Preliminary Remarks for Future Research. Journal of Civil Law Studies 13 
  7. Johnston W.F., Rodriguez R.M., Suarez D., Fortman J.. 2014. Study of Medical Students' Malpractice Fear and Defensive Medicine: A “Hidden Curriculum?” Western Journal of Emergency Medicine 15(3): 293–98. 10.5811/westjem.2013.8.19045.   
  8. Antoci A., Maccioni A.F., Russu P.. 2016. The Ecology of Defensive Medicine and Malpractice Litigation. PLoS ONE 11(3): e0150523. 10.1371/journal.pone.0150523. 
  9. Cunningham W., Dovey S.. 2006. Defensive Changes in Medical Practice and the Complaints Process: A Qualitative Study of New Zealand Doctors. New Zealand Medical Journal 119(1244): U2283. 
  10. Office of Technology Assessment (OTA) “Impact of legal reforms on medical malpractice costs” Library Office of Technology Assessment, US Congress, Washington DC. 20510. 
  11. World Bank. 2013. Medical Malpractice Systems Around the Globe: Examples from the US–Tort Liability System and the Sweden–No Fault System. 
  12. Vincent C, Young M, Phillips A. Why do people sue doctors? A study of patients and relatives taking legal action. Lancet. 1994 Jun 25;343(8913):1609-13. doi: 10.1016/s0140-6736(94)93062-7. PMID: 7911925. 
  13. Collier R.2012. Professionalism: The Privilege and Burden of Self-Regulation. CMAJ 184(14): 1559–60. 10.1503/cmaj.109-4286. 
  14. Epps T.2011. Regulation of Health Care Professionals. In Downie J.G., Caulfield T.A., Flood C.M., eds., Canadian Health Law and Policy (4th ed.) (pp. 75–114). LexisNexis Canada. 
  15. Dixon-Woods M., Yeung K., Bosk C.L.. 2011. Why Is U.K. Medicine No Longer a Self-Regulating Profession? The Role of Scandals Involving “Bad Apple” Doctors. Social Science & Medicine 73(10): 1452–59. 

Polecane artykuły