Cloranxen®

Wskazania

Stany lęku, nadmiernego napięcia emocjonalnego i pobudzenia psychoruchowego towarzyszące zaburzeniom nerwicowym i niektórym chorobom somatycznym. Łagodzenie objawów abstynencji alkoholowej. Wspomagająco w ogniskowych napadach padaczkowych.

Dawkowanie

Leczenie należy rozpoczynać od dawki początkowej, stopniowo zwiększając dawkę, w celu uniknięcia wystąpienia działań niepożądanych. Nie należy przekraczać dawki maks. 30 mg/dobę. Czas leczenia powinien być możliwie najkrótszy i nie powinien przekraczać 4 tyg. włączając w to okres zmniejszania dawki. Podczas leczenia należy regularnie monitorować pacjenta w celu ewentualnego zmniejszenia dawkowania lub częstości podawania produktu leczniczego. Ze względu na możliwość wystąpienia objawów odstawienia, produkt leczniczy należy odstawiać ostrożnie, stopniowo zmniejszając dawkę dobową. Dorośli: dawka terapeutyczna: 5-30 mg/dobę. Leczenie zaleca się rozpoczynać od dawki 5 mg/dobę. Dawkę dobową można przyjmować jeden raz/dobę, wieczorem. Dzieci i młodzież: dane dotyczące stosowania u dzieci i młodzieży w leczeniu lęku są ograniczone, dlatego nie zaleca się stosowania w tej grupie wiekowej. Tylko w wyjątkowych przypadkach, uzasadnionych przez lekarza specjalistę stosowanie u dzieci w wieku powyżej 12 lat: w dawce 0,5 mg/kg mc./dobę w dawkach podzielonych. U pacjentów w wieku podeszłym należy zmniejszyć dawkę o 50 %; leczenie powinno trwać jak najkrócej. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dawkę produktu leczniczego należy zmniejszyć o 50 %. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby należy stosować bardzo ostrożnie; u pacjentów z niewydolnością wątroby może wystąpić encefalopatia.

Działanie

Lek znoszący stany nadmiernego napięcia emocjonalnego, lęku i zagrożenia. Podany w większych dawkach wywiera także działanie uspokajające, nasenne i przeciwdrgawkowe oraz zmniejsza napięcie mięśni prążkowanych. Szybko wchłania się z przewodu pokarmowego, ulegając przemianie do czynnego metabolitu o długotrwałym działaniu - demetylodiazepamu.

Skład

1 tabl. zawiera 5 mg lub 10 mg klorazepatu dipotasowego.

Interakcje

Nasila działanie alkoholu oraz leków działających depresyjnie na OUN (pochodne morfiny, barbiturany, niektóre leki przeciwdepresyjne, leki przeciwhistaminowe, uspokajające, neuroleptyki, klonidyna). Działa synergicznie z lekami zwiotczającymi mięśnie. Cizaprid zwiększa wchłanianie klorazepatu, natomiast leki zobojętniające HCl (związki Al i Mg) opóźniają je. Cimetydyna nasila nasenne działanie klorazepatu; klorazepat osłabia działanie lewodopy. W skojarzeniu z fenytoiną może wystąpić zwiększenie lub zmniejszenie stężenia klorazepatu we krwi. Metabolizm klorazepatu przebiega szybciej u osób przyjmujących leki przeciwdrgawkowe oraz u palaczy.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na klorazepat, wrodzona nużliwość mięśni, jaskra z wąskim kątem przesączania, ciąża i okres karmienia piersią, dzieci do 9 rż.

Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności

Ostrożnie stosować u osób ze skłonnością do nadużywania leków, niewydolności wątroby i nerek. Lek należy odstawiać stopniowo, gdyż nagłe przerwanie jego podawania może wywołać drżenie mięśniowe, pobudzenie, bezsenność, halucynacje i zaburzenia orientacji (objawy te mogą się pojawić w 4-8 dniu po odstawieniu). Leku nie należy stosować w psychozach. W leczeniu nerwic, psychonerwic i zaburzeń snu nie podawać dłużej niż przez 3 tyg. Podczas leczenia nie należy pić alkoholu, prowadzić pojazdów ani obsługiwać urządzeń mechanicznych.

Działania niepożądane

Senność, ból i zawroty głowy, znużenie, drażliwość, niezborność ruchowa, diplopia, niewyraźna mowa, stany depresji, zaburzenia świadomości. Niekiedy zwiększenie masy ciała, utrata libido, zaburzenia miesiączkowania i zahamowanie owulacji. Może także wystąpić suchość błon śluzowych, zaparcie, hipotonia; sporadycznie - pobudzenie ruchowe, agresja, euforia, omamy, bezsenność i wysypka skórna. Długotrwałe stosowanie dużych dawek prowadzi do zależności psychofizycznej.

Przedawkowanie

Przedawkowanie objawia się różnego stopnia zahamowaniem czynności ośrodkowego układu nerwowego: od umiarkowanej senności, aż po śpiączkę. W przypadku niewielkiego przedawkowania występują: senność, dezorientacja, letarg; w cięższym przedawkowaniu: ataksja, hipotonia mięśniowa, niedociśnienie, depresja oddechowa, rzadko śpiączka i bardzo rzadko zgon. Oprócz postępowania zgodnego z zasadami ogólnymi w zatruciach doustnych (usunięcie treści żołądkowej zależnie od stanu pacjenta - wywołanie wymiotów lub płukanie żołądka, podanie węgla aktywowanego, podtrzymywanie czynności układu oddechowego i układu krążenia), w razie ciężkiego zatrucia przebiegającego ze śpiączką lub niewydolnością oddechową, jako antidotum można dożylnie podawać antagonistę receptorów benzodiazepinowych - flumazenil. Stosowanie flumazenilu jako odtrutki przeciwwskazane jest w przypadku: stosowania trójpierścieniowych produktów leczniczych przeciwdepresyjnych, jednoczesnego podawania produktów leczniczych obniżających próg drgawkowy, zaburzeń w EKG pod postacią wydłużenia odcinka QRS lub QT (sugerującego jednoczesne stosowanie trójpierścieniowych produktów leczniczych przeciwdepresyjnych). Choć przedawkowanie benzodiazepin rzadko bywa stanem zagrożenia życia, nigdy nie wolno zapominać o tym, że pacjent mógł wraz z produktem leczniczym spożyć alkohol lub zażyć inne substancje działające hamująco na czynność ośrodkowego układu nerwowego.

ICD-10