Spis treści

Na czym polega zespół Bernarda?

100%

Zespół Bernarda to postać mechanicznej niedrożności jelita cienkiego wywołanej kamieniem żółciowym, który przedostał się do przewodu pokarmowego na skutek przetoki pęcherzykowo-dwunastniczej lub – rzadziej – pęcherzykowo-żołądkowej. Duży złóg, najczęściej o średnicy >2–2,5 cm, klinuje się w jelicie, prowadząc do nagłego zatrzymania pasażu i obrazu kolkowego bólu brzucha. To rzadsze, ale poważne powikłanie kamicy żółciowej, stanowiące ok. 1–4% wszystkich niedrożności mechanicznych jelita cienkiego.

Mechaniczna niedrożność jelita spowodowana kamieniem żółciowym

Do rozwoju zespołu Bernarda dochodzi w kilku etapach.

  • Przewlekłe zapalenie pęcherzyka żółciowego → powstanie przetoki do przewodu pokarmowego.
  • Migracja dużego kamienia do światła dwunastnicy.
  • Transport złogu w kierunku jelita cienkiego.
  • Zaklinowanie – najczęściej:
    • w końcowej części jelita krętego (najwęższy odcinek, największe prawdopodobieństwo zatrzymania),
    • w dwunastnicy lub okrężnicy (zespół Bouvereta).

Objawy kliniczne zespołu Bernarda

Obraz jest niespecyficzny, ale typowe są:

  • napadowy, kolkowy ból brzucha narastający w czasie,
  • nudności i wymioty, często żółciowe,
  • zatrzymanie gazów i stolca,
  • wzdęcie – narastające, zwykle asymetryczne,
  • u części pacjentów w wywiadzie: epizody kolki żółciowej lub przewlekła kamica.

W mechanizmach patofizjologicznych nie ma elementu cholestazy – złóg znajduje się już poza drogami żółciowymi.

Diagnostyka przyczyn niedrożności jelit – triada Riglera i nie tylko

BadanieTypowe cechy
RTG jamy brzusznej
poziomy płynu, poszerzone pętle jelita cienkiego
TK jamy brzusznej
triada Riglera: pneumobilianiedrożność jelita cienkiegoektopowy kamień w świetle jelita
USG
trudniejsze do potwierdzenia, możliwa wizualizacja złogu i poszerzonych pętli
<em>źródło zdjęcia: </em><a style="border-color: hsl(var(--border)); border-image-source: none; --tw-border-spacing-x: 0; --tw-border-spacing-y: 0; --tw-translate-x: 0; --tw-translate-y: 0; --tw-rotate: 0; --tw-skew-x: 0; --tw-skew-y: 0; --tw-scale-x: 1; --tw-scale-y: 1; --tw-pan-x: ; --tw-pan-y: ; --tw-pinch-zoom: ; --tw-scroll-snap-strictness: proximity; --tw-gradient-from-position: ; --tw-gradient-via-position: ; --tw-gradient-to-position: ; --tw-ordinal: ; --tw-slashed-zero: ; --tw-numeric-figure: ; --tw-numeric-spacing: ; --tw-numeric-fraction: ; --tw-ring-inset: ; --tw-ring-offset-width: 0px; --tw-ring-offset-color: #fff; --tw-ring-color: rgba(59,130,246,0.5); --tw-ring-offset-shadow: 0 0 #0000; --tw-ring-shadow: 0 0 #0000; --tw-shadow: 0 0 #0000; --tw-shadow-colored: 0 0 #0000; --tw-blur: ; --tw-brightness: ; --tw-contrast: ; --tw-grayscale: ; --tw-hue-rotate: ; --tw-invert: ; --tw-saturate: ; --tw-sepia: ; --tw-drop-shadow: ; --tw-backdrop-blur: ; --tw-backdrop-brightness: ; --tw-backdrop-contrast: ; --tw-backdrop-grayscale: ; --tw-backdrop-hue-rotate: ; --tw-backdrop-invert: ; --tw-backdrop-opacity: ; --tw-backdrop-saturate: ; --tw-backdrop-sepia: ; outline-color: currentcolor; outline-style: none; text-decoration-style: solid; text-decoration-color: currentcolor;" href="https://doi.org/10.53347/rID-6905"><span style="border-color: hsl(var(--border)); border-image-source: none; --tw-border-spacing-x: 0; --tw-border-spacing-y: 0; --tw-translate-x: 0; --tw-translate-y: 0; --tw-rotate: 0; --tw-skew-x: 0; --tw-skew-y: 0; --tw-scale-x: 1; --tw-scale-y: 1; --tw-pan-x: ; --tw-pan-y: ; --tw-pinch-zoom: ; --tw-scroll-snap-strictness: proximity; --tw-gradient-from-position: ; --tw-gradient-via-position: ; --tw-gradient-to-position: ; --tw-ordinal: ; --tw-slashed-zero: ; --tw-numeric-figure: ; --tw-numeric-spacing: ; --tw-numeric-fraction: ; --tw-ring-inset: ; --tw-ring-offset-width: 0px; --tw-ring-offset-color: #fff; --tw-ring-color: rgba(59,130,246,0.5); --tw-ring-offset-shadow: 0 0 #0000; --tw-ring-shadow: 0 0 #0000; --tw-shadow: 0 0 #0000; --tw-shadow-colored: 0 0 #0000; --tw-blur: ; --tw-brightness: ; --tw-contrast: ; --tw-grayscale: ; --tw-hue-rotate: ; --tw-invert: ; --tw-saturate: ; --tw-sepia: ; --tw-drop-shadow: ; --tw-backdrop-blur: ; --tw-backdrop-brightness: ; --tw-backdrop-contrast: ; --tw-backdrop-grayscale: ; --tw-backdrop-hue-rotate: ; --tw-backdrop-invert: ; --tw-backdrop-opacity: ; --tw-backdrop-saturate: ; --tw-backdrop-sepia: ; outline-color: currentcolor; outline-style: none; font-size: 11pt; font-family: Arial, sans-serif; color: rgb(17, 85, 204); font-style: italic; font-variant-ligatures: normal; font-variant-alternates: normal; font-variant-numeric: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-position: normal; text-decoration-skip-ink: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"></span><em style="border-color: hsl(var(--border)); border-image-source: none; --tw-border-spacing-x: 0; --tw-border-spacing-y: 0; --tw-translate-x: 0; --tw-translate-y: 0; --tw-rotate: 0; --tw-skew-x: 0; --tw-skew-y: 0; --tw-scale-x: 1; --tw-scale-y: 1; --tw-pan-x: ; --tw-pan-y: ; --tw-pinch-zoom: ; --tw-scroll-snap-strictness: proximity; --tw-gradient-from-position: ; --tw-gradient-via-position: ; --tw-gradient-to-position: ; --tw-ordinal: ; --tw-slashed-zero: ; --tw-numeric-figure: ; --tw-numeric-spacing: ; --tw-numeric-fraction: ; --tw-ring-inset: ; --tw-ring-offset-width: 0px; --tw-ring-offset-color: #fff; --tw-ring-color: rgba(59,130,246,0.5); --tw-ring-offset-shadow: 0 0 #0000; --tw-ring-shadow: 0 0 #0000; --tw-shadow: 0 0 #0000; --tw-shadow-colored: 0 0 #0000; --tw-blur: ; --tw-brightness: ; --tw-contrast: ; --tw-grayscale: ; --tw-hue-rotate: ; --tw-invert: ; --tw-saturate: ; --tw-sepia: ; --tw-drop-shadow: ; --tw-backdrop-blur: ; --tw-backdrop-brightness: ; --tw-backdrop-contrast: ; --tw-backdrop-grayscale: ; --tw-backdrop-hue-rotate: ; --tw-backdrop-invert: ; --tw-backdrop-opacity: ; --tw-backdrop-saturate: ; --tw-backdrop-sepia: ; outline-color: currentcolor; outline-style: none;"></em><em></em><em>doi.org/10.53347/rID-6905</em></a>
źródło zdjęcia: doi.org/10.53347/rID-6905

TK jest badaniem z wyboru – najlepiej uwidacznia złóg i jego dokładną lokalizację.

Zespół Bernarda a inne niedrożności – kluczowe różnice

CechaZespół BernardaTypowa niedrożność mechaniczna (np. zrosty)
Przyczyna
kamień żółciowy w jelicie
zrosty, przepuklina, guz, inne
Triada Riglera
obecna w TK
brak
Temperatura/CRP
zwykle prawidłowe
zależne od przyczyny
Wywiad
przebyty epizod zapalenia pęcherzyka / kolki
często operacje w wywiadzie

Leczenie – ewakuacja kamienia żółciowego z jelita

Postępowanie jest jednoznaczne: usunięcie kamienia z jelita.

Opcje operacyjne:

  • enterotomia z ewakuacją złogu – najczęściej stosowana metoda;
  • enterotomia + cholecystektomia + zamknięcie przetoki – rzadziej; wykonywana u pacjentów stabilnych, dobrze rokujących;
  • endoskopia (w zespole Bouvereta) – możliwa tylko przy wysokim położeniu złogu.

Brak leczenia prowadzi do narastającego rozdęcia jelit, zaburzeń elektrolitowych i niedokrwienia.

Kody ICD-10

Choroby układu pokarmowego

Objawy, cechy chorobowe oraz nieprawidłowe wyniki badań klinicznych i laboratoryjnych niesklasyfikowane gdzie indziej

Urazy, zatrucia i inne określone skutki działania czynników zewnętrznych

Referencje

  1. Gaillard, F., Hooi Hooi, T.,  & Qaqish, N. (2025). Rigler triad (gallstone ileus). Reference article, Radiopaedia.org (Accessed on 22 Nov 2025) https://doi.org/10.53347/rID-6905
  2. Kozieł, S., Papaj, P., Dobija-Kubica, K., Śleziński, P., & Wróbel, J. (2015). Gall-Stone Ileus--Own Patients And Literature Review. Polski przeglad chirurgiczny, 87(5), 260–267. https://doi.org/10.1515/pjs-2015-0051 

Zaloguj się

Zapomniałaś/eś hasła?

lub
Logujesz się na komputerze służbowym?
Nie masz konta? Zarejestruj się
Ten serwis jest chroniony przez reCAPTCHA oraz Google (Polityka prywatności oraz Regulamin reCAPTCHA).