Czy leki z grupy inhibitorów SGLT2 są zamienne w terapii?

Niewydolność serca to obecnie jedno z głównych wyzwań współczesnej kardiologii. Obecnie dysponujemy szeregiem leków, które dowiodły w licznych badaniach naukowych swojej skuteczności wyrażonej poprawą rokowania tej trudnej do leczenia w codziennej praktyce grupie chorych. Każdorazowo podstawą do podjęcia decyzji o konkretnym leczeniu są wyniki badań, wytyczne towarzystw naukowych, ale lekarz musi wziąć także pod uwagę możliwości finansowe wdrożenia leczenia przez pacjenta, ponieważ nawet najlepszy lek, który nie zostanie wykupiony i przyjęty zgodnie z zaleceniami nie będzie skuteczny. Należy pamiętać, że w polskim systemie ochrony zdrowia uwzględnia się na co dzień refundację określonych molekuł przygotowaną przez Narodowy Fundusz Zdrowia. System refundacji leków to twór dynamiczny, a w kontekście ostatnich chwilowych zmian w zakresie refundacji inhibitorów SGLT-2 pojawia się pytanie o zasadność zamiany leków w obrębie grupy.

Oczywiście, z punktu widzenia lekarza opiekującego się pacjentami z niewydolnością serca, w przypadku których polipragmazja jest na porządku dziennym, istnieje pokusa, aby zalecić zamianę na leki refundowane. Niemniej jednak przed podjęciem takiej decyzji powinno się dokładnie przeanalizować określone korzyści i ryzyka związane z takim ruchem. Warto zwrócić uwagę na fakt, że jeżeli dany pacjent miał przepisaną określoną molekułę, to zapewne było to poparte wynikami konkretnych badań klinicznych. Obecnie w wytycznych najwięcej wskazań znajdujemy dla dapagliflozyny i empagliflozyny. Jednak warto zwrócić uwagę na fakt, że pacjenci w badanych populacjach różnili się, a to oznacza, że dany pacjent mógł bardziej wpisywać się w profil chorych z badania przykładowo z dapagliflozyną. Dapagliflozynę często uważa się jako przodownika zmian, ze względu na chronologię publikowanych wyników badań, a szereg pozytywnych badań ugruntował już pozycję tego leku szczególnie wśród pacjentów z niewydolnością serca.