Geloplasma

Wskazania

Szybkie doraźne leczenie wstrząsu: wstrząs hipowolemiczny wynikający ze stanów takich jak: krwotok, odwodnienie, przeciek włosowaty, oparzenia; wstrząs naczyniowy pochodzenia urazowego, chirurgicznego, zakaźnego lub toksycznego. Leczenie względnego niedociśnienia wywołanego przez leki obniżające ciśnienie w mechanizmie porażenia naczyń, szczególnie podczas narkozy.

Dawkowanie

Objętość i szybkość podawania roztw. zależą od stanu pacjenta, okoliczności i reakcji na wypełnianie łożyska naczyniowego. Modyfikowaną płynną żelatynę należy podawać w infuzji dożylnej. Szybkość infuzji można zwiększyć używając pompy. Dawka i szybkość infuzji zależą od zapotrzebowania pacjenta, objętości zastępowanej krwi i wydolności hemodynamicznej pacjenta. Średnia podawana dawka wynosi 500-1000 ml (1 do 2 worków), w niektórych przypadkach więcej. Jako ogólną zasadę należy przyjąć, że u dorosłych pacjentów i dzieci o mc. powyżej 25 kg podaje się 500 ml (1 worek) z szybkością zależną od stanu pacjenta. Szybkość infuzji można zwiększyć, jeśli wystąpi ciężki krwotok. W przypadku utraty krwi i/lub płynów w ilości większej niż 1,5 litra u dorosłego pacjenta (tzn. więcej niż 20% objętości krwi) zazwyczaj należy podać krew oraz produkt leczniczy. Należy kontrolować parametry hemodynamiczne, hematologiczne i układ krzepnięcia. Dzieci i młodzież. Patrz powyżej.

Działanie

Modyfikowana płynna żelatyna w roztworze jonowym podobnym do płynu pozakomórkowego, stosowana jest do wypełniania naczyniowego i przywracania równowagi wodno-elektrolitowej.

Skład

Żelatyna w postaci zmodyfikowanej płynnej żelatyny (częściowo zhydrolizowana i sukcynylowana): 3,0000 g żelatyny bezwodnej, 0,5382 g chlorku sodu, 0,0305 g chlorku magnezu sześciowodnego, 0,0373 g chlorku potasu, 0,3360 g w 100 ml roztw. do inf. (S)-mleczanu sodu.

Interakcje

Skojarzone stosowanie innych leków podawanych dożylnie nie jest zalecane, ponieważ nie zbadano farmakokinetyki składników mieszanin. Ponieważ roztwór zawiera potas, zaleca się unikać podawania potasu i produktów leczniczych mogących wywołać hiperkaliemię (np. leki moczopędne oszczędzające potas, inhibitory ACE).

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na roztwory żelatyny; przewodnienie w przeważającym stopniu pozakomórkowe; hiperkaliemia; zasadowica metaboliczna; koniec ciąży (podczas porodu).

Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności

Tego produktu nie wolno podawać we wstrzyknięciach domięśniowych. Roztwór może powodować zasadowicę metaboliczną, ponieważ zawiera jony mleczanowe. Roztwór może nie działać alkalizująco u pacjentów z niewydolnością wątroby, ponieważ metabolizm mleczanów może być zaburzony. Tego roztworu płynnej żelatyny nie wolno podawać razem z krwią lub preparatami krwi (koncentrat krwinek, osocze i składniki osocza), ale należy używać dwóch osobnych zestawów infuzyjnych. Określanie grupy krwi, niestandardowych antygenów oraz jakiekolwiek laboratoryjne badania krwi można wykonać u pacjentów, którzy otrzymali do 2 litrów płynnej żelatyny, jednak z powodu wpływu hemodylucji (rozcieńczenie krwi) na interpretacje wyników i lepiej pobrać próbki do badan przed infuzja płynnej żelatyny. Ze względu na możliwość wystąpienia reakcji alergicznych (anafilaktycznych lub anafilaktoidalnych) konieczny jest właściwy monitoring stanu pacjenta. Jeśli wystąpi reakcja alergiczna, infuzja musi być natychmiast przerwana i należy zastosować odpowiednie leczenie. Ten produkt zawiera 5 mmol potasu na litr. Informacje te należy uwzglednić u pacjentów ze zmniejszoną czynnością nerek lub kontrolujących zawartość potasu w diecie. Ten produkt zawiera 150 mmol sodu na litr. Informacje te należy uwzględnić u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie. W trakcie stosowania tego roztworu konieczne jest kliniczne i laboratoryjne monitorowanie stanu pacjenta: ciśnienia krwi i jeśli to możliwe, ciśnienia w żyle głównej; oddawanie moczu; hematokrytu i elektrolitów. Jest to szczególnie istotne w następujących sytuacjach: zastoinowa niewydolność serca; zaburzenie czynności płuc; ciężkie zaburzenie czynności nerek; obrzęk z zatrzymywaniem wody i soli; przeciążenie układu krążenia; leczenie kortykosteroidami i ich pochodnymi; nasilone zaburzenie krzepnięcia. Hematokryt nie powinien zmniejszyć się poniżej 25%; u pacjentów w podeszłym wieku poniżej 30%. Należy unikać zaburzeń krzepnięcia wywołanych rozcieńczeniem czynników krzepnięcia. Jeśli przed lub w trakcie operacji podano więcej niż 2000-3000 ml produktu, zaleca się sprawdzenie stężenia białek osocza po operacji, zwłaszcza jeśli wystąpią objawy obrzęku tkankowego.

Działania niepożądane

Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) wstrząs anafilaktyczny. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (rzadko) alergiczne reakcje skórne. Zaburzenia naczyniowe: (bardzo rzadko) niedociśnienie tętnicze. Zaburzenia serca: (bardzo rzadko) spowolnienie pracy serca. Zaburzenia oddychania, klatki piersiowej i śródpiersia: (bardzo rzadko) trudności w oddychaniu. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo rzadko) gorączka, dreszcze.

Ciąża i laktacja

Dostępnych jest bardzo mało informacji na temat stosowania preparatów zastępujących osocze u kobiet ciężarnych lub karmiących. Nie zaobserwowano jednak dotychczas działania toksycznego na płód, lecz istnieje ryzyko wystąpienia ciężkich reakcji anafilaktycznych lub anafilaktoidalnych z następczym stanem zagrożenia płodu lub noworodka, wtórnym do niedociśnienia u matki. Ze względu na możliwość wystąpienia reakcji alergicznych, tego produktu nie wolno podawać ciężarnym kobietom pod koniec ciąży. Należy ocenić korzyści i ryzyko stosowania biorąc pod uwagę stan pacjentki: z tego względu produkt należy podawać jedynie wtedy, gdy spodziewana korzyść przewyższa spodziewane zagrożenie dla płodu. Produkt nie powinien być stosowany do zapobiegania hipowolemii podczas porodu z znieczuleniem ogólnym lub znieczuleniem zewnątrzoponowym; jednakże może być stosowany do leczenia hipowolemii, gdy konieczne jest podawanie preparatów zastępujących osocze podczas ciąży.

Przedawkowanie

Większe dawki mogą prowadzić do przeciążenia układu krążenia ze znaczącym zmniejszeniem hematokrytu i rozcieńczeniem białek osocza. Zwiększone ciśnienie w krążeniu płucnym prowadzi do przecieku płynów do przestrzeni pozanaczyniowej i może powodować obrzęk płuc. Jeśli nastąpi przedawkowanie, należy przerwać infuzję i podać szybko działający środek moczopędny. W przypadku przedawkowania, pacjent powinien być leczony oraz należy monitorować stężenie elektrolitów.

ICD-10