Profilaktyka przeciwzakrzepowa – praktyczne zastosowanie skal oceny ryzyka
Fundamentalnym elementem bezpieczeństwa terapeutycznego wielu pacjentów jest prawidłowa ocena ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ). Z pomocą przychodzą standaryzowane skale oceny, dzięki którym możliwa jest względna obiektywizacja zagrożenia powikłaniami zakrzepowymi i – co za tym idzie – wdrożenie odpowiedniej profilaktyki przeciwzakrzepowej.
Narzędzia do oceny ryzyka w praktyce klinicznej
Skala padewska
Dedykowana pacjentom hospitalizowanym, zwłaszcza o profilu internistycznym, uwzględnia m.in. następujące czynniki ryzyka:
- unieruchomienie pacjenta,
- aktywna choroba nowotworowa,
- przebyta ŻChZZ w wywiadzie,
- zabieg chirurgiczny w wywiadzie.
Jeżeli pacjent zostanie oceniony na 4 punkty lub więcej, należy zidentyfikować wysokie ryzyko powikłań zakrzepowych i wdrożyć farmakologicznej profilaktyki przeciwzakrzepowej.
Skala Capriniego
Stosowana w chirurgii, ocenia między innymi:
- parametry antropometryczny (wiek, BMI),
- planowany zakres operacji,
- choroby współistniejące,
- czynniki ryzyka ŻChZZ.
Stratyfikacja ryzyka determinuje intensywność profilaktyki – w zależności od wyniku, zaleca się izolowane wczesne uruchamianie pacjenta, profilaktykę mechaniczną, farmakoprofilaktykę lub ich kombinację.
Skala Khorana
Przeznaczona dla pacjentów onkologicznych poddawanych chemioterapii, bierze pod uwagę parametry, wśród których wymienia się:
- lokalizację nowotworu pierwotnego,
- parametry morfologii krwi,
- BMI.
Wynik ≥3 punktów uzasadnia wdrożenie farmakologicznej tromboprofilaktyki, w innym przypadku konieczne jest jej rozważenie.
Metody i czas trwania profilaktyki przeciwzakrzepowej
Stosowanie profilaktyki przeciwzakrzepowej silnie zależy od wskazań – w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta jest ona mechaniczna lub farmakologiczna, a jej czas trwania się różni. Szczegółowe wytyczne i algorytmy postępowania zostały omówione w poradniku Remedium.
Dołącz do dyskusji
Polecane artykuły
