Wyszukaj w publikacjach ...

Żywienie pozajelitowe – pigułka wiedzy dla lekarzy POZ

Zapisuję
Zapisz
Zapisane

Żywienie pozajelitowe (TPN, total parenteral nutrition) to metoda dostarczania niezbędnych składników odżywczych z pominięciem przewodu pokarmowego – bezpośrednio do układu krążenia. Preparaty zawierające białka, tłuszcze, węglowodany, witaminy, elektrolity i mikroelementy podawane są zazwyczaj przez dostęp centralny (np. port naczyniowy, cewnik w żyle podobojczykowej), a w przypadkach krótkoterminowych – przez żyły obwodowe.

Domowe żywienie pozajelitowe (HPN, home parenteral nutrition) to długoterminowa forma terapii żywieniowej dla pacjentów z przewlekłą niewydolnością jelit, którzy nie mogą być skutecznie odżywiani drogą doustną lub dojelitową.

Zaloguj się

Zaloguj się przez Google
Logujesz się na komputerze służbowym?
Bezpieczne logowanie QR kod
Ten serwis jest chroniony przez reCAPTCHA oraz Google (Polityka prywatności oraz Regulamin reCAPTCHA)
gabinet-lekarza-poz

Źródła

  1. Głażewski, T., Dyrla, P., & Gil, J. (2017). Podstawowe zasady żywienia pozajelitowego. Pediatria i Medycyna Rodzinna, 13(1), 29-39.
  2. Księżarczyk, K., & Sankowski, B. (2017). Wybrane aspekty żywienia pozajelitowego. Prospects in Pharmaceutical Sciences, 15(4), 34-39.
  3. Garden, O. J., & Bradbury, A. W. (2015). Chirurgia. Davidson (2. wyd.). Edra Urban & Partner.

Polecane artykuły