Skala CHADS₂

Skala CHADS₂ jest wykorzystywana w ocenie ryzyka udaru niedokrwiennego mózgu u chorych z migotaniem przedsionków niezwiązanym z wadą zastawkową. Celem jej zastosowania jest podjęcie decyzji o włączeniu terapii przeciwzakrzepowej i wyborze ewentualnego leku. Zalecane jest wykorzystywanie zmodyfikowanej wersji skali - CHA₂DS₂-VA.

Kalkulator

Skala CHA₂DS₂-VA

Sprawdź

Udar mózgu to nagłe wystąpienie ogniskowych lub uogólnionych zaburzeń czynności tego narządu, których przyczyny są wyłącznie naczyniowe i trwają dłużej niż 24 h.

Czynnikiem, który aż 5-krotnie zwiększa wystąpienie udaru niedokrwiennego mózgu jest migotanie przedsionków o etiologii niezastawkowej. W jego przebiegu dochodzi do zastoju krwi w pozbawionym funkcji mechanicznej lewym przedsionku. W efekcie powstają skrzepliny, które następnie zostają uwolnione do krążenia systemowego i mogą doprowadzić do zamknięcia światła naczyń w obrębie mózgu, a tym samym do udaru niedokrwiennego. Powikłanie to może nawracać – aby temu zapobiec, wskazane jest przewlekłe leczenie przeciwzakrzepowe, np. doustnym antykoagulantem (acenokumarol, warfaryna). Należy je włączyć po kilku-kilkunastu dniach od wystąpienia udaru oraz po wykluczeniu rozległego obrzęku i wtórnego ukrwotocznienia.

Do oceny ryzyka wystąpienia udaru niedokrwiennego mózgu w skali CHADS2 wykorzystuje się następujące parametry:

• występowanie niewydolności serca lub umiarkowanie ciężkiego upośledzenia funkcji skurczowej LV,
• występowanie nadciśnienia,
• wiek ≥75 lat,
• występowanie cukrzycy,
• występowanie udaru mózgu/TIA lub incydentu zatorowości obwodowej w przeszłości.

1. Jastrzębski M i wsp. CHADS2 and CHA2DS2-VASc scores as tools for long-term mortality prognosis in patients with typical atrial flutter after catheter ablation. Kardiol Pol 2020;78(1):59-64.
2. Członkowska A, Niewada M. Udar mózgu. Interna Szczeklika. Mały podręcznik 2020/21. Kraków, Medycyna Praktyczna; 2020; str. 388-396.
3. Tracz J i wsp. Udar mózgu jako pierwsza manifestacja migotania przedsionków — opis dwóch przypadków klinicznych. Folia Cardiologica 2015 tom 10, nr 2, strony 136–141.