Aviomarin®

Wskazania

Zapobieganie chorobie lokomocyjnej. Zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów innego pochodzenia (z wyjątkiem wywołanych przez leki stosowane w chemioterapii nowotworów).

Dawkowanie

Zalecaną dawkę należy przyjąć przynajmniej na 30 minut przed planowaną podróżą lub zażyciem źle tolerowanego leku. Dorośli i młodzież powyżej 14 lat: zalecana dawka to 50 mg-100 mg. W razie konieczności można ją powtarzać co 4-6 h. Maks. dawka dobowa nie powinna przekroczyć 400 mg. Dzieci 6-14 lat: zalecana dawka to 50 mg. W razie konieczności można ją powtarzać co 6-8 h. Maks. dawka dobowa u dzieci nie powinna przekroczyć 5 mg/kg mc., przy czym nie więcej niż 150 mg/dobę. Produkt leczniczy jest przeznaczony dla dzieci, które są w stanie samodzielnie połknąć tabl. Ze względu na wielkość dawki, produkt leczniczy nie jest przeznaczony dla dzieci poniżej 6 lat.

Uwagi

Lek można zażywać niezależnie od przyjmowanych posiłków. Tabl. należy popić odpowiednią ilością wody.

Działanie

Dimenhydramina należy do leków o działaniu przeciwhistaminowym z grupy pochodnych etanoloaminy. Oprócz działania przeciwhistaminowego leki tej grupy wykazują działanie przeciwwymiotne, parasympatykolityczne i przeciwdepresyjne. Dimenhydramina działa silnie hamująco na ośrodek wymiotny w rdzeniu przedłużonym i odruchy błędnikowe. Działanie to jest nasilone przez właściwości parasympatykolityczne. Dimenhydramina działa parasympatykolitycznie, konkurując z acetylocholiną, o dostęp do receptorów cholinergicznych M (muskarynowych). Dochodzi do połączenia z receptorem, ale dimenhydramina, nie mając wewnętrznej aktywności przekaźnika, powoduje blokadę receptora. Działanie przeciwwymiotne preparatu polega na hamowaniu czynności ośrodka wymiotnego i dodatkowo na działaniu parasympatykolitycznym, tzn. dochodzi do zmniejszenia napięcia mięśni gładkich i ruchów perystaltycznych przewodu pokarmowego, zostaje zahamowana czynność wydzielnicza ślinianek, w mniejszym stopniu czynność wydzielnicza żołądka. Dimenhydramina jest antagonistą receptorów H₁, osłabia lub całkowicie usuwa działanie endogennej histaminy. Najsilniej hamuje zwiększoną przepuszczalność naczyń włosowatych.

Skład

1 tabl. zawiera 50 mg dimenhydraminy.

Interakcje

Należy unikać spożywania alkoholu podczas stosowania produktu leczniczego,gdyż może on zmienić i nasilić działanie dimenhydraminy. Dimenhydramina może nasilić działanie przeciwcholinergiczne innych leków przeciwcholinergicznych (np. atropiny, trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych) oraz działanie hamujące na OUN barbituranów, środków nasennych, uspokajających i kojących. Jednoczesne stosowanie inhibitorów MAO zwiększa działanie przeciwcholinergiczne dimenhydraminy. W skojarzeniu z diazepamem działa synergistycznie, z amfetaminą i jej pochodnymi - antagonistycznie. Dimenhydramina osłabia działanie kortykosteroidów oraz doustnych leków przeciwzakrzepowych. Dimenhydramina stosowana jednocześnie z solami bizmutu oraz lekami przeciwbólowymi, psychotropowymi i skopolaminą może powodować osłabienie wzroku. Zaleca się szczególną ostrożność podczas stosowania dimenhydraminy z lekami powodującymi wydłużenie odcinka QT w EKG (np. leki przeciwarytmiczne klasy IA lub III, niektóre antybiotyki, np.: erytromycyna, leki przeciwmalaryczne, leki przeciwhistaminowe, neuroleptyki) oraz z lekami powodującymi hipokaliemię (np. niektóre leki moczopędne). Dimenhydramina może maskować działanie ototoksycze podczas leczenia antybiotykami aminoglikozydowymi. Stosowanie dimenhydraminy należy przerwać przynajmniej trzy dni przed planowanymi testami alergicznymi, ze względu na możliwość otrzymania wyników fałszywie ujemnych.

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na dimenhydraminę lub pozostałe składniki preparatu; ostry napad astmy; jaskra z wąskim kątem przesączania; guz chromochłonny; porfiria; przerost gruczołu krokowego oraz zaleganie moczu w pęcherzu; padaczka. Ze względu na wielkość dawki lek nie jest przeznaczony dla dzieci poniżej 6 lat.

Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności

Należy zachować ostrożność podczas stosowania u pacjentów z: zaburzeniami czynności wątroby; nadczynnością tarczycy; bradykardią, nadciśnieniem; hipokaliemią, niedoborem magnezu we krwi; przewlekłymi trudnościami w oddychaniu, astmą; zwężeniem odźwiernika; wrodzonym zespołem wydłużonego odcinka QT lub innymi, istotnymi klinicznie zaburzeniami czynności serca (choroba wieńcowa, choroba układu krążenia, arytmia); stosujących jednocześnie leki powodujące wydłużenie odcinka QT w EKG lub leki prowadzące do hipokaliemii. Dimenhydramina ogranicza sprawność psychofizyczną, dlatego nie należy jej stosować u osób prowadzących pojazdy mechaniczne i obsługujących urządzenia mechaniczne w ruchu.

Działania niepożądane

Zaburzenia serca: (rzadko) tachykardia, niedociśnienie. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (rzadko) niedokrwistość hemolityczna. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) senność, zaburzenia koncentracji, zawroty głowy; (rzadko) bóle głowy, bezsenność. Zaburzenia oka: (często) zaburzenia widzenia, zwiększenie ciśnienia wewnątrzgałkowego. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) nudności, wymioty, biegunka, zaparcia, bóle brzucha, suchość błony śluzowej jamy ustnej. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (często) trudności w oddawaniu moczu. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (rzadko) skórne reakcje alergiczne, nadwrażliwość skóry na światło słoneczne; (bardzo rzadko) złuszczające zapalenie skóry. Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej: (często) osłabienie mięśni. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo rzadko) zmniejszenie łaknienia. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) uczucie zmęczenia. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) zaburzenia czynności wątroby, żółtaczka cholestatyczna. Zaburzenia psychiczne: pobudzenie, zaburzenia snu, niepokój, drżenie - szczególnie u dzieci, podczas stosowania dimenhydraminy, mogą wystąpić reakcje paradoksalne (np. pobudzenie, zaburzenia snu, niepokój, drżenie). Długotrwałe stosowanie dimenhydraminy może prowadzić do zależności lekowej.

Ciąża i laktacja

Dimenhydramina podawana w ostatnich tygodniach ciąży oraz podczas porodu, może wywołać hiperstymulację macicy i bradykardię u płodu, niekiedy zagrażającą życiu, dlatego nie należy jej stosować w III trymestrze ciąży. Stosowanie dimenhydraminy w I i II trymestrze ciąży jest dozwolone jedynie, gdy korzyści z leczenia przewyższają ryzyko. Dimenhydramina przenika do mleka kobiecego. U kobiet karmiących lek należy stosować ostrożnie, tylko po dokładnym rozważeniu stosunku korzyści dla matki do ryzyka dla karmionego dziecka.

Przedawkowanie

Pierwsze objawy przedawkowania występują po około 30 minut-2 h od przyjęcia dawki toksycznej (25 mg/kg mc.) i polegają głównie na: bólach i zawrotach głowy, narastającym uczuciu zmęczenia i senności. Po pewnym czasie mogą wystąpić dodatkowo: świąd skóry, rozszerzenie naczyń krwionośnych skóry, rozszerzenie źrenic z ich zwolnioną reakcją na światło i porażeniem akomodacji, oczopląs, osłabienie siły mięśniowej, odruchów ścięgnistych i zatrzymanie moczu. Czynność serca jest wyraźnie przyśpieszona, ciśnienie krwi podwyższone lub obniżone. W dalszym przebiegu stopniowo narastają objawy zahamowania czynności OUN (zaburzenia mowy, zaburzenia orientacji w czasie i przestrzeni, ataksja i śpiączka) lub pobudzenia czynności OUN (napady drgawkowe, omamy). Wyżej wymienione objawy są typowe dla zespołu cholinolitycznego. W przypadku przedawkowania dimenhydraminy, należy zastosować intensywne leczenie objawowe.

ICD-10