Venolyte

Wskazania

Produkt jest wskazany: głównie w odwodnieniu pozakomórkowym, bez względu na przyczynę (wymioty, biegunka, przetoka itp.); w hipowolemii, niezależnie od jej przyczyny (wstrząs krwotoczny, oparzenia, okołooperacyjna utrata wody i elektrolitów); w łagodnej kwasicy metabolicznej.

Dawkowanie

Pacjenci dorośli, dzieci i młodzież. Dawka i szybkość inf. zależą od wieku, mc., stanu klinicznego i parametrów biologicznych pacjenta (włączając równowagę kwasowo-zasadową) oraz od terapii skojarzonej. Maks. dawka dobowa odpowiada zapotrzebowaniu pacjenta na płyny i elektrolity. W celu tymczasowego uzupełnienia krwi konieczne jest podanie objętości 3-5-krotnie większej niż utracona ilość krwi. Zalecana dawka w typowych przypadkach. Pacjenci dorośli, w podeszłym wieku i młodzież (w wieku 12 lat i powyżej): 500 ml do 3 litrów/24 h. Niemowlęta, małe dzieci i dzieci (w wieku od 28 dni do 11 lat): 20-100 ml/kg mc./24 h.

Uwagi

Do podawania dożylnego.

Działanie

Produkt leczniczy jest izotonicznym roztworem elektrolitów. Składniki i ich stężenia dobrano tak, by były zgodne z występującymi w osoczu. Produkt jest stosowany do wyrównania zaburzeń równowagi elektrolitowej w surowicy oraz równowagi kwasowo-zasadowej. Roztwory elektrolitów podaje się w celu osiągnięcia lub utrzymania normalnego ciśnienia osmotycznego w przestrzeni zewnątrz- i wewnątrzkomórkowej. Octan jest metabolizowany do wodorowęglanu w wątrobie oraz tkankach pozawątrobowych (np. w mięśniach i tkankach obwodowych) i wywołuje łagodne działanie alkalizujące. Ze względu na zawartość metabolizowanych anionów, produkt leczniczy można stosować u pacjentów ze skłonnością do kwasicy.

Skład

500 ml zawiera: sodu octan trójwodny-2,32 g, sodu chlorek-3,01 g, potasu chlorek-0.15 g, magnezu chlorek sześciowodny-0,15 g.

Interakcje

Interakcje związane z obecnością sodu. Połączenia niezalecane: kortykosteroidy i/lub steroidy oraz karbenoksolon ze względu na ryzyko zatrzymania sodu i wody w organizmie (z obrzękiem i nadciśnieniem). Interakcje związane z obecnością potasu. Następujące połączenia zwiększają stężenie potasu w osoczu i mogą prowadzić do potencjalnie śmiertelnej hiperkaliemii, szczególnie w przypadku niewydolności nerek pogłębiającej skutki hiperkaliemii. Połączenia niezalecane: leki moczopędne oszczędzające potas: amiloryd, spironolakton, triamteren w monoterapii lub terapii skojarzonej; inhibitory ACE oraz antagoniści receptora angiotensyny II; takrolimus, cyklosporyna; suksametonium. Interakcje związane z obecnością magnezu. Połączenia niezalecane: blokery kompetytywne i depolaryzacyjne przewodnictwa nerwowo-mięśniowego. Alkalizacja moczu. Należy zachować ostrożność, gdyż alkalizacja moczu wywołana wodorowęglanami pochodzącymi z metabolizmu octanu zwiększa eliminację określonych produktów leczniczych (takich jak salicylany, lit) i zmniejsza wydalanie leków zasadowych, np. sympatykomimetyków (takich jak amfetamina).

Przeciwwskazania

Ten produkt leczniczy jest przeciwwskazany w następujących sytuacjach: nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą; przeciążenie płynami (przewodnienie), zwłaszcza w przypadku obrzęku płuc i zastoinowej niewydolności serca; ciężka niewydolność nerek; zasadowica metaboliczna; hiperkaliemia.

Ostrzeżenia specjalne / Środki ostrożności

Należy kontrolować stan kliniczny pacjenta i parametry laboratoryjne (równowagę płynową, elektrolity we krwi i w moczu oraz równowagę kwasowo-zasadową), szczególnie podczas stosowania większych objętości roztw. Należy unikać przeciążenia płynami spowodowanego przedawkowaniem. Należy uwzględnić zwiększone ryzyko wystąpienia przewodnienia szczególnie u pacjentów z niewydolnością serca lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Należy odpowiednio dostosować dawkowanie. W zasadowicy metabolicznej i w sytuacjach klinicznych, w których należy unikać alkalizacji, należy wybierać roztwory, takie jak 0,9% roztwór chlorku sodu, zamiast roztworów alkalizujących, takich jak produukt. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami elektrolitowymi, takimi jak hipernatremia, hipermagnezemia i hiperchloremia. Roztwory zawierające chlorek sodu należy stosować ostrożnie u pacjentów z nadciśnieniem, niewydolnością serca, obrzękiem obwodowym lub obrzękiem płucnym, zaburzeniami czynności nerek, stanem przedrzucawkowym, aldosteronizmem lub z innymi chorobami lub podczas leczenia (np. kortykosteroidami i/lub steroidami) związanego z zatrzymaniem sodu. Ponieważ ten roztwór zawiera potas, nie zaleca się leczenia skojarzonego z lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas. Stężenie potasu w osoczu należy uważnie kontrolować u pacjentów z ryzykiem wystąpienia hiperkaliemii, np. w przypadku ciężkiej, przewlekłej niewydolności nerek. Należy zachować ostrożność podczas leczenia skojarzonego z inhibitorami konwertazy angiotensyny, antagonistami receptora angiotensyny II, suksametonium, takrolimusem, cyklosporyną lub w przypadku ciężkiego zatrucia naparstnicą (ryzyko wystąpienia objawów kardiologicznych). Mimo, że stężenie potasu w produkcie leczniczym jest podobne do stężenia w osoczu, to jest niewystarczające do skutecznego uzupełnienia potasu w przypadku ciężkiego jego niedoboru. Nie należy stosować produktu leczniczego w tym celu. Należy zachować ostrożność podczas stosowania roztworów zawierających sole magnezu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, ciężkimi zaburzeniami rytmu serca lub miastenią. Należy kontrolować pacjentów pod kątem wystąpienia klinicznych objawów spowodowanych nadmiarem magnezu, szczególnie podczas leczenia rzucawki. Należy zachować ostrożność podczas podawania produktu leczniczego w okresie pooperacyjnym po zastosowaniu blokady nerwowo-mięśniowej, z uwagi na możliwość rekuraryzacji po podaniu soli magnezu. Z uwagi na zawartość jonów octanowych, może powodować zasadowicę metaboliczną. Nie należy go jednak stosować w leczeniu ciężkiej kwasicy metabolicznej lub oddechowej. Podczas długotrwałego leczenia pozajelitowego pacjent musi otrzymywać odpowiednie składniki odżywcze. Produkt nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Działania niepożądane

Podczas stosowania produktu leczniczych odnotowano następujące działania niepożądane. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo często) podczas podawania roztworów elektrolitów odnotowano następujące działania niepożądane: przewodnienie i niewydolność serca u pacjentów z zaburzeniami serca lub obrzękiem płuc; (nieznana) obrzęk spowodowany przeciążeniem wodą i/lub sodem. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania. Działania niepożądane mogą być związane ze sposobem podania, co obejmuje: gorączkę, zakażenie w miejscu wkłucia, miejscowy ból lub reakcję, podrażnienie żyły, zakrzepicę żył lub zapalenie żył rozprzestrzeniające się od miejsca wkłucia oraz wynaczynienie. Badania diagnostyczne. Po podaniu dużych dawek, efekt rozcieńczenia może często prowadzić do podobnego rozcieńczenia składników krwi, np. czynników krzepnięcia i innych białek osocza oraz do zmniejszenia hematokrytu. Działania niepożądane mogą być związane z produktem leczniczym dodanym do roztw. Prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych zależy od właściwości dodanego produktu leczniczego. W przypadku wystąpienia działania niepożądanego (działań niepożądanych) należy przerwać infuzję.

Ciąża i laktacja

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania produktu leczniczego u kobiet w ciąży lub karmiących piersią. Zastosowanie fizjologicznej dawki którejkolwiek z substancji czynnych produktu leczniczego nie wpływa na reprodukcję zwierząt. Produkt leczniczy może być bezpiecznie stosowany w okresie ciąży i karmienia piersią tak długo, jak bilans płynowy jest kontrolowany. W przypadku dodania innego produktu leczniczego do produktu leczniczego, należy oddzielnie rozważyć jego właściwości i stosowanie w okresie ciąży oraz podczas karmienia piersią.

Przedawkowanie

W przypadku niezamierzonego przedawkowania należy przerwać leczenie i obserwować pacjenta pod kątem wystąpienia objawów przedmiotowych i podmiotowych związanych z podanym produktem leczniczym. W razie potrzeby należy zastosować leczenie objawowe i uzupełniające, np. podanie leku moczopędnego. W przypadku stosowania u pacjentów z oligurią lub anurią, w celu usunięcia nadmiaru płynów może być konieczne zastosowanie hemofiltracji lub dializy.

ICD-10