Szpitale tymczasowe Fangcang – przepis na sukces?

Fangcang (z chińskiego - „kwadratowa kabina”) to tymczasowe, powstałe poprzez adaptację stadionów i hal szpitale, które w lutym zaczęły pojawiać się w Wuhan. Ich celem było odizolowanie pacjentów prezentujących łagodne i średnie objawy COVID-19. Pierwsze trzy powstały w zaledwie 29 godzin, zapewniając dodatkowe 4000 łóżek! Sukces chińskiego rozwiązania opiera się na szybkiej konstrukcji, ogromnej skali i niskich kosztach powstania. Dodatkowo, szpitale fangcang miały spełniać pięć funkcji: izolacja, triage, zapewnienie podstawowej opieki medycznej, możliwość sprawnego przekazania do ośrodków specjalistycznych oraz zaangażowanie społeczne. 

Pacjenci o stosunkowo łagodnych objawach są bardziej skłonni do aktywności, zwiększając ryzyko przeniesienia infekcji na otoczenie. Izolując ich w szpitalu, możliwe było zarówno skuteczniejsze ograniczenie rozprzestrzeniania się epidemii niż w przypadku kwarantanny domowej, jak i umożliwienie kontroli podstawowych parametrów życiowych przez personel medyczny. Jeśli pacjent spełniał którekolwiek z kryteriów pogorszenia się stanu zdrowia (HR > 30/min; SatO2 < 93%; paO2 < 300mmHg; >50% progresji zmian w obrazie płuc w ciągu 24-48 h; rozpoznanie lub rozwój choroby przewlekłej (nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, nowotwór, choroba niedokrwienna serca, choroby płuc, immunosupresja)), był znacznie szybciej przekazywany do ośrodków specjalistycznych, niż gdyby podlegał izolacji domowej. Dzięki striażowaniu chorych o określonych objawach w jednym miejscu szpitale zostały znacznie odciążone – w ciągu zaledwie 18 dni (tyle czasu zajęło zorganizowanie wszystkich szesnastu szpitali fangcang w Wuhan) liczba wolnych łóżek w szpitalach wzrosła czterokrotnie, zapewniając opiekę ok. 12 000 pacjentom. Ponadto, pacjenci mieli zapewnione godne warunki, nie musieli martwić się o podstawową opiekę, leki, jedzenie. Umieszczenie chorych o podobnych objawach w jednym miejscu zmniejszyło potencjalne szkody psychiczne wywołane długotrwałą samotnością. Duży nacisk kładziono na wsparcie emocjonalne oraz zaangażowanie społeczne, zachęcano do wspólnych posiłków, rozmów, czytania, oglądania telewizji, a nawet świętowania urodzin.