Zasady profilaktyki poekspozycyjnej po narażeniu na zakażenie HIV

Profilaktyka poekspozycyjna (PEP) w kontekście zakażenia HIV jest działaniem, które w realny sposób zapobiega wystąpieniu choroby. Jest to niezwykle istotne, ponieważ mimo coraz doskonalszych leków antyretrowirusowych oraz coraz większej świadomości w społeczeństwie dotyczącej dróg zakażenia, w ostatnich latach odnotowano wzrost liczby zakażeń wirusem. Według danych Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego Państwowego Zakładu Higieny – Państwowego Instytutu Badawczego (NIZP PZH – PIB), w 2022 r. rekordowo zarejestrowano 2384 nowe przypadki HIV (w 2021 r. było ich 1173). W 2023 r. nastąpił kolejny rekord liczby rozpoznań – do połowy listopada było ich ponad 2500. Dokładne dane pozostają w opracowaniu. Ponadto, badacze szacują, że w Polsce nawet połowa zakażonych HIV może nie wiedzieć o chorobie [1].

PEP można rozpatrywać na wielu płaszczyznach narażenia na zakażenie, w tym ekspozycji zawodowej czy seksualnej. Niewątpliwie w każdej sytuacji, w której dochodzi do narażenia, należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza i wdrożyć odpowiednie postępowanie.