Zalecenia w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawów
Choroba zwyrodnieniowa stawów (ChZS) to zespół objawów związanych z uszkodzeniem stawu, do których dochodzi wskutek działania czynników biologicznych i mechanicznych, destabilizujących procesy degradacji i tworzenia chrząstki stawowej, warstwy podchrzęstnej kości i które ostatecznie obejmują wszystkie tkanki stawu. ChZS oraz inne zaburzenia dotyczące stawów są przyczyną ponad ⅓ wizyt u lekarza rodzinnego [1]. Szacuje się, że sama ChZS występuje u ok. 60% mężczyzn i 70% kobiet w wieku powyżej 65 r.ż., a wraz ze starzeniem się społeczeństwa, rozpowszechnienie tego schorzenia będzie stale rosło [2]. Dominującym objawem ChZS jest przewlekły ból mięśniowo-szkieletowy, który prowadzi do obniżenia jakości życia pacjentów poprzez negatywny wpływ na aspekty fizjologiczne, psychologiczne i społeczne [2]. Warto zaznaczyć, że choroba zwyrodnieniowa stawów stanowi najczęstszą przyczynę przewlekłego bólu w populacji osób starszych [2], dlatego leczenie ChZS oraz prowadzenie skutecznej terapii przeciwbólowej jest domeną nie tylko specjalistów reumatologii, ale wszystkich praktykujących lekarzy. W celu poprawy opieki nad tą liczną grupą pacjentów, w grudniu 2020 ukazała się aktualizacja wytycznych NICE (The Natuional Institute for Health and Care Excellence, Narodowy Instytut Zdrowia i Doskonałości Klinicznej) dotyczących leczenia choroby zwyrodnieniowej stawów [3]. W celu lepszego zrozumienia tych zaleceń warto najpierw zapoznać się z patomechanizmem powstawania bólu oraz patofizjologią ChZS.
