Miejscowe glikokortykosteroidy w codziennej praktyce lekarskiej
Wśród rozmaitych schorzeń, z jakimi pacjenci zgłaszają się do lekarza POZ, często znajdują się zmiany skórne. W ich terapii od już niemal pięćdziesięciu lat z powodzeniem wykorzystuje się miejscowe glikokortykosteroidy (mGKS) [4] - jedne z najczęściej stosowanych farmaceutyków we współczesnej dermatologii [2]. Są one lekami z wyboru m.in. w dermatozach o podłożu autoimmunologicznym i zapalnym [4]. Wykorzystywane jest przede wszystkim ich działanie przeciwzapalne, immunosupresyjne oraz antyproliferacyjne [4]. Pierwszym dostępnym kortykosteroidem do stosowania miejscowego był hydrokortyzon [4], zastosowany w terapii atopowego zapalenia skóry [3]. Od tego czasu na rynku pojawiło się wiele preparatów, o coraz lepszym profilu bezpieczeństwa i wysokiej skuteczności [4].
Do gabinetu lekarza pierwszego kontaktu często trafiają pacjenci z atopowym zapaleniem skóry, wypryskiem kontaktowym czy łojotokowym zapaleniem skóry. W tych jednostkach chorobowych zalecana jest m.in. terapia mGKS [4]. Kluczowe jest, by dopasować ją do indywidualnych potrzeb i uwarunkowań pacjenta – wieku, lokalizacji i etiologii zmian chorobowych, chorób współistniejących [4].
