Pulnozin

Karbocysteina jest substancją mukolityczną wspomagającą leczenie chorób układu oddechowego, przebiegających z nadmiernym wytwarzaniem gęstej i lepkiej wydzieliny, w tym przewlekłej obturacyjnej choroby płuc.

Dorośli. Początkowo zaleca się stosowanie 15 ml produktu leczniczego 3x/dobę (co odpowiada 2250 mg/dobę), po wystąpieniu działania mukolitycznego zmniejszyć dawkę do 10 ml 3x/dobę (co odpowiada 1500 mg/dobę). Dzieci i młodzież.

• W wieku 2-5 lat: 125-250 mg (2,5-5 ml syropu), 2x/dobę.
• W wieku 6-12 lat: 250 mg (5 ml syropu), 3x/dobę.

Produkt jest przeciwwskazany do stosowania u dzieci w wieku poniżej 2 lat.

W celu odmierzenia odpowiedniej ilości produktu leczniczego, należy użyć dołączonej strzykawki, niezależnie od tego, czy produkt leczniczy jest stosowany u osoby dorosłej, czy dziecka. Strzykawka doustna jest skalowana na 0,25 ml. Jedna podziałka, 0,25 ml odpowiada 12,5 mg karbocysteiny.

Jak korzystać ze strzykawki:

1. krok 1: sprawdzić oznakowanie z boku strzykawki, aby zobaczyć, jaką ilością produktu leczniczego należy ją wypełnić.
2. Krok 2: nacisnąć tłok strzykawki do samego końca. Następnie włożyć koniec strzykawki do butelki z produktem leczniczym.
3. Krok 3: powoli pociągnąć tłok, aż strzykawka wypełni się do odpowiedniego oznaczenia. Upewnić się, że w strzykawce nie ma dużych pęcherzyków powietrza. Jeśli są, opróżnić strzykawkę i spróbować ponownie.
4. Krok 4: umieścić koniec strzykawki w jamie ustnej przy policzku i ostrożnie nacisnąć tłok, aby powoli uwolnić produkt leczniczy.

Po użyciu należy zakręcić butelkę. Przemyć strzykawkę w ciepłej wodzie i pozostawić do wyschnięcia. Przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci.

Karbocysteina (S-karboksymetylo-L-cysteina) wykazuje działanie w modelach zwierzęcych z normalnym i zwiększonym wydzielaniem śluzu i wpływa na ilość i rodzaj glikoprotein śluzowych wydzielanych przez drogi oddechowe. Wiadomo, że zwiększenie stosunku glikoprotein kwaśnych do obojętnych i przekształcenie komórek surowiczych w śluzowe jest początkowym etapem odpowiedzi na podrażnienie, po którym w normalnych warunkach następuje nadmierne wydzielanie. Podanie karbocysteiny zwierzętom, które poddano następnie działaniu czynników drażniących sprawia, że wydzielane glikoproteiny pozostają prawidłowe. Zastosowanie karbocysteiny u zwierząt po ekspozycji na czynniki drażniące przyspiesza powrót do stanu prawidłowego. Kilka badań wykazało, że karbocysteina zmniejsza rozrost komórek kubkowych. Można zatem stwierdzić, że karbocysteina odgrywa rolę w leczeniu zaburzeń charakteryzujących się nieprawidłową lepkością śluzu.

1 ml syropu zawiera 50 mg karbocysteiny. 5 ml syropu zawiera 250 mg karbocysteiny.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji. W trakcie leczenia karbocysteiną nie należy stosować leków przeciwkaszlowych ani leków zmniejszających wydzielanie śluzu oskrzelowego.

• Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
• Wiek dziecka poniżej 2 lat.
• Czynna choroba wrzodowa żołądka lub dwunastnicy.

Specjalne środki ostrożności:

• pacjenci z astmą oskrzelową ze skurczem oskrzeli w wywiadzie
• ciężka niewydolność oddechowa
• pacjenci osłabieni

Przez zmniejszenie odruchu kaszlowego, istnieje ryzyko niedrożności dróg oddechowych w wyniku zwiększenia ilości wydzielin. Zastosowanie produktu leczniczego powoduje zmniejszenie lepkości i usunięcie śluzu, poprzez aktywność rzęskową nabłonka, lub przez odruch kaszlowy. Dlatego należy spodziewać się wzmożonego kaszlu i plwociny.

Jednoczesne stosowanie produktu leczniczego z lekami przeciwkaszlowymi nie jest zalecane.

Ze względu na to, że produkty mukolityczne mogą uszkadzać błonę śluzową żołądka, karbocysteinę należy stosować z dużą ostrożnością u pacjentów z chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy w wywiadzie. Należy zachować ostrożność u osób starszych oraz stosujących inne leki, które mogą spowodować krwawienie z przewodu pokarmowego. W przypadku wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego należy zaprzestać stosowania leku.

Produkt leczniczy zawiera sacharozę. Produkt leczniczy zawiera 2,9 g sacharozy w dawce 5 ml, oraz odpowiednio 5,8 g i 8,7 g w dawkach 10 ml i 15 ml. Należy to wziąć pod uwagę u pacjentów z cukrzycą. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować produktu leczniczego.

Produkt leczniczy zawiera parahydroksybenzoesan metylu. Może powodować reakcje alergiczne (możliwe reakcje typu późnego).

Produkt leczniczy zawiera do 7 mg sodu na ml, co odpowiada 0,35% zalecanej przez WHO maks. 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.

Produkt leczniczy nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Zaburzenia serca: (rzadko) kołatanie serca.

Zaburzenia endokrynologiczne: (nieznana) niedoczynność tarczycy.

Zaburzenia żołądka i jelit:

• (niezbyt często) nudności, wymioty, biegunka;
• (bardzo rzadko) krwawienie z przewodu pokarmowego;
• (nieznana) dyskomfort w jamie brzusznej.

Zaburzenia układu immunologicznego:

• (rzadko) pokrzywka i skurcz oskrzeli;
• (bardzo rzadko) wysypka.

Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej: (nieznana) ból mięśni.

Zaburzenia układu nerwowego: (rzadko) ból głowy, zawroty głowy, nietrzymanie moczu, kołatanie serca.

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia:

• (rzadko) duszności;
• (nieznana) śluzotok oskrzelowy.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) Zespół Stevens-Johnsona, rumień wielopostaciowy, szczegóły patrz ChPL.

Pomimo tego, że badania na zwierzętach nie wykazały działania teratogennego karbocysteiny, nie zaleca się stosowania produktu leczniczego podczas I trymestru ciąży.

Nie wiadomo czy karbocysteina przenika do mleka matki, dlatego nie zaleca się stosowania karbocysteiny w okresie karmienia piersią.

Brak wystarczających danych dotyczących wpływu karbocysteiny na płodność.

Najbardziej prawdopodobnymi objawami przedawkowania karbocysteiny są zaburzenia żołądkowojelitowe (bóle żołądka, nudności i wymioty).

W przypadku przedawkowania należy przeprowadzić płukanie żołądka, a następnie obserwować pacjenta. Odtrutka nie jest znana.