Molsidomina WZF

• Zapobieganie i leczenie objawów dławicy piersiowej.
• Niewydolność wieńcowa.
• Poprawa tolerancji wysiłku u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca.

Dawkę oraz godz. podawania produktu należy dostosować indywidualnie dla pacjenta, w zależności od stopnia nasilenia choroby oraz jego rytmu aktywności. W przypadku dławicy piersiowej samoistnej, ostatnią należną dawkę molsydominy najlepiej przyjmować przed zaśnięciem. Jeżeli zachodzi konieczność zwiększenia dawki produktu, należy ją zwiększać stopniowo, aby uniknąć u niektórych pacjentów uporczywych bólów głowy. Preparat można przyjmować przed posiłkami, w czasie posiłków lub po posiłkach. Zwykle 1-2 mg 3-4x/dobę (3-8 mg molsydominy/dobę). W razie konieczności dawkę można zwiększyć do 4 mg 3-4x/dobę (12-16 mg molsydominy/dobę).

Molsydomina jest pochodną sydnoniminy. Molsydomina ma działanie rozszerzające naczynia krwionośne i przeciwdławicowe, działając bezpośrednio poprzez uwalnianie tlenku azotu (NO) z aktywnego metabolitu wątrobowego SIN-1 i naśladując fizjologiczne działanie śródbłonkowego czynnika rozkurczowego (EDRF), który rozszerza mięśnie gładkie naczyń i hamuje czynność płytek krwi. Jako farmakologiczny donor NO molsydomina działa przeciwko patologicznemu niedoborowi NO w stwardniałych tętnicach wieńcowych, rozszerza nasierdziowe naczynia wieńcowe i poprawia dotlenienie mięśnia sercowego.

1 tabl. zawiera 2 mg lub 4 mg molsydominy.

Działanie hipotensyjne innych produktów leczniczych (np. leków rozszerzających naczynia krwionośne, takich jak azotany, leki β-adrenolityczne, antagoniści wapnia, inne leki przeciwnadciśnieniowe) oraz alkoholu może ulec nasileniu.

Wykazano, że po jednoczesnym zastosowaniu molsydominy i iloprostu może dojść do znacznego zahamowania agregacji płytek krwi.

Ponieważ znaczenie kliniczne tej interakcji nie zostało w pełni poznane, u pacjentów którzy stosują terapię z użyciem iloprostu i molsydominy należy wykonywać badania oceniające obraz krwi oraz agregację płytek krwi.

Może wystąpić interakcja farmakodynamiczna pomiędzy lekami uwalniającymi tlenek azotu a alkaloidami sporyszu, co może prowadzić do antagonistycznego oddziaływania pomiędzy produktami.

• Należy unikać jednoczesnego podawania leków uwalniających tlenek azotu i alkaloidów sporyszu.
• Jednoczesne stosowanie molsydominy i inhibitorów PDE5 ze względu na ryzyko znacznego zmniejszenia ciśnienia tętniczego jest przeciwwskazane.
• Jednoczesne stosowanie molsydominy i stymulatorów rozpuszczalnej cyklazy guanylowej (sGC), receptora tlenku azotu, jest przeciwwskazane, ponieważ takie skojarzenie może zwiększać ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego.

• Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
• Ostra niewydolność krążenia (tj. wstrząs, ostra faza zawału mięśnia sercowego z niskim ciśnieniem wypełniania komory, niewydolność lewokomorowa związana z niskim ciśnieniem wypełniania).
• Znacznego stopnia niedociśnienie tętnicze.
• Ciąża, szczególnie I trymestr.
• Okres karmienia piersią.
• Jednoczesne przyjmowanie molsydominy i produktów na zaburzenia erekcji zawierających inhibitory fosfodiesterazy typu 5 (PDE5), takich jak syldenafil, tadalafil lub wardenafilu chlorowodorek, jest przeciwwskazane ze względu na ryzyko znacznego nasilenia działania hipotensyjnego, np. prowadzącego do omdleń lub zawału mięśnia sercowego.
• Jednoczesne stosowanie leków uwalniających tlenek azotu w jakiejkolwiek postaci ze stymulatorami rozpuszczalnej cyklazy guanylowej jest przeciwwskazane, ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego.

Molsydomina nie powoduje zwykle znaczniejszego zmniejszenia ciśnienia tętniczego, jednak u pacjentów z niedociśnieniem i pacjentów w podeszłym wieku, zwłaszcza ze zmniejszoną objętością płynów krążących i/lub leczonych innymi lekami rozszerzającymi naczynia krwionośne, konieczne jest zachowanie ostrożności. Pacjenci ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia niedociśnienia powinni być ściśle monitorowani i mogą wymagać indywidualnego dostosowania dawki. Stosując produkt leczniczy należy zachować szczególną ostrożność:

• u pacjentów z kardiomiopatią przerostową ze zwężeniem drogi odpływu, zaciskającym zapaleniem osierdzia i tamponadą serca;
• u pacjentów ze zwężeniem zastawki aortalnej i/lub mitralnej.

W ostrej fazie zawału mięśnia sercowego molsydominę należy podawać wyłącznie po ustabilizowaniu krążenia, pod ścisłym nadzorem lekarza i w warunkach stałego monitorowania krążenia. Molsydomina nie jest odpowiednia do leczenia ostrego napadu dławicy piersiowej. U pacjentów z niewydolnością wątroby wskazane jest rozpoczęcie leczenia od mniejszej dawki i stopniowe zwiększanie, aż do uzyskania zamierzonego efektu terapeutycznego. Dotyczy to zwłaszcza osób z niewydolnością wątroby stosujących leki rozszerzające naczynia krwionośne, u których zaleca się rozpoczynanie leczenia molsydominą od małej dawki, tj. 1 mg 2x/dobę. Zasadniczo, u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie zaleca się modyfikacji dawkowania molsydominy ponieważ 90 do 95% metabolitów molsydominy jest wydalane przez nerki, można rozważyć zmniejszenie dawki lub zwiększenie przerw pomiędzy kolejnymi dawkami, biorąc pod uwagę indywidualną reakcję pacjenta na produkt. Jednoczesne stosowanie molsydominy i inhibitorów PDE5 jest przeciwwskazane, ponieważ istnieje ryzyko wystąpienia znacznego i nagłego zmniejszenia ciśnienia tętniczego z omdleniem i zapaścią. Nie należy przepisywać inhibitorów PDE5 pacjentowi, który stosuje molsydominę. Przed zaleceniem stosowania molsydominy, lekarz powinien pouczyć pacjenta, aby nie przyjmować jednocześnie inhibitorów PDE5 i molsydominy oraz nie stosować molsydominy przez minimum 24 h po zastosowaniu syldenafilu lub wardenafilu oraz co najmniej 48 h po zastosowaniu tadalafilu. Ze względu na zawartość laktozy, produkt nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Ze względu na zawartość sacharozy, pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy nie powinni przyjmować produktu leczniczego. Produkt leczniczy, 2 mg zawiera żółcień pomarańczową, lak (E 110), dlatego produkt może powodować reakcje alergiczne. Produkt zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabl., to znaczy produkt uznaje się za „wolny od sodu”. Produkt leczniczy, 4 mg zawiera czerwień koszenilową, lak (E 124), dlatego produkt może powodować reakcje alergiczne. Produkt zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabl., to znaczy produkt uznaje się za „wolny od sodu”. Niektóre działania niepożądane (np. zawroty głowy) mogą upośledzać zdolność pacjenta do koncentracji i reagowania, stwarzając ryzyko w sytuacjach, w których zdolności te są szczególnie ważne (np. obsługiwanie maszyn lub prowadzenie pojazdów).

Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (nieznana) trombocytopenia.

Zaburzenia układu immunologicznego:

• (rzadko) reakcje nadwrażliwości (np. reakcje skórne, skurcz oskrzeli);
• (bardzo rzadko) wstrząs anafilaktyczny.

Zaburzenia układu nerwowego:

• (często) bóle głowy (występujące na początku leczenia i zwykle przemijające w trakcie jego trwania). Bóle głowy można zmniejszyć, a nawet wyeliminować poprzez dostosowanie dawki indywidualnie dla pacjenta;
• (rzadko) zawroty głowy.

Zaburzenia naczyniowe:

• (rzadko) ciężkie objawowe niedociśnienie (np. zapaść krążeniowa i wstrząs). Spoczynkowe ciśnienie krwi jest zwykle obniżane przez molsydominę; u 1 do 10% leczonych pacjentów niepożądane zmniejszenie ciśnienia krwi (np. zawroty głowy) może wymagać zmniejszenia dawki lub przerwania leczenia molsydominą;
• (nieznana) obniżenie ciśnienia tętniczego, hipotonia ortostatyczna.

Zaburzenia żołądka i jelit: (rzadko) nudności.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:

• (rzadko) alergiczne reakcje skórne;
• (nieznana) zaczerwienienie twarzy, wysypki skórne.

W badaniach na zwierzętach nie wykazano, aby molsydomina działała teratogennie. Nie przeprowadzono jednak odpowiednio liczebnych, dobrze kontrolowanych badań u ludzi.

Stosowanie molsydominy u kobiet w ciąży, szczególnie w I trymestrze, jest przeciwwskazane.

Molsydomina przenika do mleka kobiecego. Ze względu na niewystarczające dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania molsydominy u niemowląt karmionych piersią, stosowanie molsydominy przez kobiety karmiące piersią jest przeciwwskazane.

Brak danych dotyczących wpływu molsydominy na płodność u ludzi. Badania na zwierzętach nie wykazały negatywnego wpływu na płodność.

Głównymi objawami, w zależności od stopnia przedawkowania są:

• niedociśnienie,
• bradykardia,
• osłabienie,
• zawroty głowy,
• senność,
• zapaść i wstrząs.

Jeśli od zażycia wielokrotności zwykłej dawki jednorazowej nie upłynęła więcej niż jedna godzina, można rozważyć płukanie żołądka.

Poza tym należy wdrożyć leczenie objawowe.

W lekkich przypadkach wystarczające może być ułożenie pacjenta z uniesionymi kończynami dolnymi.

W przypadku nasilenia objawów konieczne może być np. dożylne podanie płynów (np. podanie dożylne wlewem kroplowym roztworu soli fizjologicznej) w celu wypełnienia łożyska naczyniowego.

Należy kontrolować czynności życiowe na oddziale intensywnej terapii, podać leki pobudzające serce (dopaminę, dobutaminę, noradrenalinę), atropinę w przypadku bradykardii.

Stosowanie adrenaliny i produktów o podobnym działaniu jest przeciwwskazane.