Viglita

Wildagliptyna jest wskazana do stosowania jako uzupełnienie diety i ćwiczeń fizycznych w celu poprawy kontroli glikemii u osób dorosłych z cukrzycą typu 2:

• w monoterapii u pacjentów, u których metformina jest nieodpowiednia z powodu występowania przeciwwskazań lub nietolerancji;
• w skojarzeniu z innymi produktami leczniczymi stosowanymi w leczeniu cukrzycy, w tym z insuliną, gdy produkty te nie zapewniają wystarczającej kontroli glikemii (dostępne dane o różnych terapiach skojarzonych, patrz ChPL).

Dorośli.

W monoterapii,

• w skojarzeniu z metforminą,
• w skojarzeniu z tiazolidynodionem,
• w skojarzeniu z metforminą i sulfonylomocznikiem lub w skojarzeniu z insuliną (z metforminą lub bez niej),

zalecana dawka dobowa wildagliptyny wynosi 100 mg, podawana w dawce pojedynczej 50 mg rano i w dawce pojedynczej 50 mg wieczorem.

Gdy produkt leczniczy stosowany jest w terapii dwulekowej, w skojarzeniu z sulfonylomocznikiem, zalecana dawka wildagliptyny to 50 mg raz/dobę, podawana rano.

W tej populacji pacjentów wildagliptyna stosowana w dawce 100 mg/dobę nie była bardziej skuteczna niż wildagliptyna w dawce 50 mg raz/dobę.

W przypadku stosowania w skojarzeniu z sulfonylomocznikiem, w celu zmniejszenia ryzyka hipoglikemii można rozważyć podanie mniejszej dawki sulfonylomocznika.

Nie zaleca się podawania dawek większych niż 100 mg.

W razie pominięcia dawki leku, należy ją przyjąć tak szybko jak tylko pacjent sobie o niej przypomni.

Nie należy stosować dawki podwójnej w tym samym dniu.

Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności wildagliptyny w trzylekowej terapii doustnej - w skojarzeniu z metforminą i tiazolidynodionem.

Pacjenci w podeszłym wieku (≥65 lat). Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów w podeszłym wieku.

Zaburzenia czynności nerek. Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek (Cl_Cr ≥50 ml/min).

U pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek (ang. ESRD), zalecana dawka produktu to 50 mg raz/dobę.

Zaburzenia czynności wątroby. Nie należy stosować produktu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, w tym u pacjentów, u których aktywność AlAT lub AspAT przed zastosowaniem leczenia przekraczała ponad 3 razy górną granicę normy (ang. ULN).

Dzieci i młodzież. Produkt nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży (<18 lat). Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu u dzieci i młodzieży (<18 lat). Brak dostępnych danych.

Produkt można podawać podczas posiłku lub niezależnie od posiłku.

Wildagliptyna, lek z grupy związków poprawiających czynność wysepek Langerhansa, jest silnym i selektywnym inhibitorem DPP-4. Podanie wildagliptyny powoduje szybkie i całkowite zahamowanie aktywności DPP-4, powodując zwiększenie stężenia endogennych inkretyn GLP-1 (glukagonopodobnego peptydu 1) i GIP (żołądkowego peptydu hamującego), zarówno na czczo jak i po posiłku.

1 tabl. zawiera 50 mg wildagliptyny.

Potencjalne oddziaływanie wildagliptyny z równocześnie podawanymi produktami leczniczymi jest niewielkie. Ponieważ wildagliptyna nie jest substratem enzymu cytochromu P (CYP) 450 i nie hamuje ani nie indukuje enzymów CYP 450 prawdopodobieństwo, by wildagliptyna wchodziła w interakcje z jednocześnie podawanymi produktami leczniczymi będącymi substratami, inhibitorami lub induktorami tych enzymów jest niewielkie.

Stosowanie w skojarzeniu z pioglitazonem, metforminą i gliburydem: wyniki badań przeprowadzonych z tymi doust. lekami przeciwcukrzycowymi nie wykazały klinicznie istotnych interakcji farmakokinetycznych.

Digoksyna (substrat Pgp), warfaryna (substrat CYP2C9): badania kliniczne prowadzone u zdrowych ochotników nie wykazały klinicznie istotnych interakcji farmakokinetycznych. Nie zostało to jednak ustalone w docelowej populacji.

Stosowanie w skojarzeniu z amlodypiną, ramiprylem, walsartanem lub symwastatyną: badania interakcji lekowych z amlodypiną, ramiprylem, walsartanem i symwastatyną, przeprowadzono u zdrowych ochotników. W tych badaniach nie zaobserwowano żadnych klinicznie istotnych interakcji farmakokinetycznych po jednoczesnym podaniu tych leków z wildagliptyną.

Stosowanie w skojarzeniu z inhibitorami ACE: u pacjentów jednocześnie przyjmujących inhibitory ACE może zwiększyć się ryzyko obrzęku naczynioruchowego.

Hipoglikemizujące działanie wildagliptyny może być osłabione przez niektóre substancje czynne, w tym tiazydy, kortykosteroidy, leki stosowane w leczeniu tarczycy i sympatykomimetyki.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Produkt nie jest środkiem zastępującym insulinę u pacjentów wymagających podawania insuliny.

Produktu leczniczego nie należy podawać pacjentom z cukrzycą typu 1 lub w leczeniu cukrzycowej kwasicy ketonowej.

Doświadczenie ze stosowaniem u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek (ESRD) poddawanych hemodializie jest ograniczone. Dlatego należy zachować ostrożność stosując produkt u tych pacjentów.

Nie należy stosować produktu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, w tym u pacjentów, u których aktywność AlAT lub AspAT przed zastosowaniem leczenia przekraczała ponad 3x ULN.

Rzadko zgłaszano zaburzenia czynności wątroby (w tym zapalenie wątroby). W tych przypadkach, przebiegały one zazwyczaj bezobjawowo, bez następstw klinicznych, a wyniki badań czynności wątroby wracały do normy po zaprzestaniu leczenia.

Badania czynności wątroby należy wykonywać przed rozpoczęciem leczenia wildagliptyną w celu ustalenia wartości wyjściowej u danego pacjenta.

Czynność wątroby należy monitorować w czasie leczenia wildagliptyną w odstępach 3-m-cznych w 1-szym roku leczenia, a następnie okresowo.

U pacjentów, u których nastąpi zwiększenie aktywności aminotransferaz, należy wykonać powtórnie badanie czynności wątroby, w celu potwierdzenia wcześniejszego wyniku, a kolejne badania powinny być wykonywane często, aż do ustąpienia zaburzenia(ń).

W razie utrzymywania się aktywności AspAT lub AlAT co najmniej 3x większej od ULN, zaleca się przerwanie leczenia wildagliptyną.

Pacjenci, u których wystąpi żółtaczka lub inne objawy wskazujące na zaburzenia czynności wątroby powinni przerwać stosowanie wildagliptyny.

Po przerwaniu leczenia produktem i uzyskaniu prawidłowych wyników prób czynnościowych wątroby, nie należy ponownie rozpoczynać leczenia produktem wildagliptyną.

W badaniu klinicznym z zastosowaniem wildagliptyny u pacjentów z niewydolnością serca stopnia I-III wg NYHA (ang. NYHA) wykazano, że leczenie wildagliptyną nie wiązało się ze zmianą czynności lewej komory lub nasileniem wcześniej występującej zastoinowej niewydolności serca (ang. CHF), w porównaniu z placebo.

Doświadczenie kliniczne u pacjentów z niewydolnością serca stopnia III wg NYHA leczonych wildagliptyną jest nadal ograniczone, a wyniki są niejednoznaczne.

Nie ma doświadczenia z zastosowaniem wildagliptyny w badaniach klinicznych u pacjentów z niewydolnością serca stopnia IV wg NYHA i dlatego stosowanie wildagliptyny u tych pacjentów nie jest zalecane.

W nieklinicznych badaniach toksykologicznych na małpach zgłaszano zmiany chorobowe skóry kończyn, w tym powstawanie pęcherzy i owrzodzeń.

Mimo iż w badaniach klinicznych nie obserwowano zwiększonej częstości zmian chorobowych skóry, istnieje ograniczone doświadczenie dotyczące pacjentów ze skórnymi powikłaniami cukrzycowymi.

Ponadto, po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano przypadki występowania pęcherzowych i złuszczających zmian skórnych.

Dlatego też, w ramach rutynowej opieki pacjentów z cukrzycą zaleca się monitorowanie zaburzeń skóry, takich jak powstawanie pęcherzy lub owrzodzeń.

Stosowanie wildagliptyny jest związane z ryzykiem wystąpienia ostrego zapalenia trzustki.

Należy poinformować pacjentów o charakterystycznym objawie ostrego zapalenia trzustki.

W razie podejrzenia wystąpienia zapalenia trzustki, należy przerwać stosowanie wildagliptyny; w razie potwierdzenia ostrego zapalenia trzustki, nie należy wznawiać stosowania wildagliptyny.

Należy zachować ostrożność u pacjentów z ostrym zapaleniem trzustki w wywiadzie.

Wiadomo, że pochodne sulfonylomocznika powodują hipoglikemię.

U pacjentów otrzymujących wildagliptynę w skojarzeniu z sulfonylomocznikiem może wystąpić ryzyko hipoglikemii. Z tego względu można rozważyć podanie mniejszej dawki sulfonylomocznika, aby zmniejszyć ryzyko hipoglikemii.

Produkt zawiera laktozę.

Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego leku.

Produkt zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w 1 tabl., to znaczy produkt uznaje się za „wolny od sodu”.

Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu leczniczego na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Pacjenci, u których wystąpią zawroty głowy jako działanie niepożądane nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

Dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania pochodzą od całkowitej liczby 3784 pacjentów przyjmujących wildagliptynę w dawce dobowej 50 mg (raz/dobę) lub 100 mg (50 mg 2x/dobę lub 100 mg raz/dobę) w kontrolowanych badaniach klinicznych trwających co najmniej 12 tyg.

Spośród tych pacjentów, 2264 pacjentów otrzymywało wildagliptynę w monoterapii, a 1520 pacjentów otrzymywało wildagliptynę w skojarzeniu z innym produktem leczniczym.

Wildagliptyna w dawce 100 mg/dobę (50 mg 2x/dobę lub 100 mg raz/dobę) leczono 2682 pacjentów, a 1102 pacjentów leczono wildagliptyną w dawce 50 mg raz/dobę.

Działania niepożądane występujące w tych badaniach były w większości łagodne i przemijające i nie wymagały przerwania leczenia.

Nie stwierdzono korelacji pomiędzy występowaniem działań niepożądanych a wiekiem, grupą etniczną pacjenta, czasem leczenia i wielkością dawki dobowej.

Rzadko zgłaszano zaburzenia czynności wątroby (w tym zapalenie wątroby).

W tych przypadkach, przebiegały one zazwyczaj bezobjawowo, bez następstw klinicznych, a wyniki prób czynnościowych wątroby wracały do normy po zaprzestaniu leczenia.

W kontrolowanych, trwających do 24 tyg. badaniach, w których lek stosowano w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami, częstość zwiększenia AlAT lub AspAT przekraczająca ≥3x ULN (stwierdzona w trakcie co najmniej 2 kolejnych pomiarów lub ostatniej wizyty w czasie leczenia) wynosiła odpowiednio 0,2%, 0,3% i 0,2% dla wildagliptyny w dawce 50 mg raz/dobę, wildagliptyny w dawce 50 mg 2x/dobę i wszystkich leków porównywanych.

Te zwiększenia aktywności aminotransferaz były zazwyczaj bezobjawowe, z natury nie postępujące i nie związane z cholestazą ani żółtaczką.

Podczas stosowania wildagliptyny rzadko zgłaszano przypadki obrzęku naczynioruchowego - z częstością porównywalną do grupy kontrolnej.

Częściej zgłaszano je, gdy wildagliptyna stosowana była w skojarzeniu z inhibitorem ACE.

Większość zdarzeń miała łagodny charakter i ustępowała w czasie leczenia wildagliptyną.

Działania niepożądane występujące u pacjentów otrzymujących wildagliptynę w monoterapii i w skojarzeniu z innymi lekami, w trakcie badań z podwójnie ślepą próbą.

W skojarzeniu z metforminą.

Działania niepożądane zgłaszane u pacjentów otrzymujących 100 mg produktu leczniczego/dobę w skojarzeniu z metforminą w badaniach z podwójnie ślepą próbą (n=208).

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania:

• (często) hipoglikemia.

Zaburzenia układu nerwowego:

• (często) drżenie, ból głowy, zawroty głowy;
• (niezbyt często) zmęczenie.

Zaburzenia żołądka i jelit:

• (często) nudności.

W kontrolowanych badaniach klinicznych w których podawano 100 mg wildagliptyny/dobę w skojarzeniu z metforminą, nie zgłoszono żadnego przypadku odstawienia leku z powodu działań niepożądanych ani w grupie otrzymującej 100 mg wildagliptyny/dobę w skojarzeniu z metforminą, ani w grupie otrzymującej placebo oraz metforminę.

W badaniach klinicznych, hipoglikemia występowała często u pacjentów otrzymujących 100 mg wildagliptyny/dobę w skojarzeniu z metforminą (1%) oraz niezbyt często u pacjentów otrzymujących placebo i metforminę (0,4%).

W grupie otrzymującej wildagliptynę nie zgłoszono ciężkich przypadków hipoglikemii.

W badaniach klinicznych, mc. nie uległa zmianie w stosunku do wartości wyjściowej, gdy wildagliptynę podawano w dawce 100 mg/dobę w skojarzeniu z metforminą (odpowiednio +0,2 kg i -1,0 kg dla wildagliptyny i placebo).

Badania kliniczne trwające maks. ponad 2 lata nie ujawniły żadnych dodatkowych sygnałów związanych z bezpieczeństwem stosowania ani nieprzewidzianego ryzyka, kiedy wildagliptyna była stosowana w skojarzeniu z metforminą.

W skojarzeniu z sulfonylomocznikiem.

Działania niepożądane odnotowane u pacjentów otrzymujących 50 mg produktu leczniczego w skojarzeniu z sulfonylomocznikiem w badaniach z podwójnie ślepą próbą (N=170).

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze:

• (bardzo rzadko) zapalenie błony śluzowej nosogardzieli.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania:

• (często) hipoglikemia.

Zaburzenia układu nerwowego:

• (często) drżenie, ból głowy, zawroty głowy, astenia.

Zaburzenia żołądka i jelit:

• (niezbyt często) zaparcia.

W kontrolowanych badaniach klinicznych, w których wildagliptynę w dawce 50 mg podawano w skojarzeniu z sulfonylomocznikiem, całkowita częstość przerwania leczenia spowodowana występowaniem działań niepożądanych wynosiła 0,6% gdy podawano 50 mg wildagliptyny i sulfonylomocznik, w porównaniu do 0% dla grupy otrzymującej placebo i sulfonylomocznik.

W badaniach klinicznych, hipoglikemia występowała z częstością 1,2%, gdy wildagliptynę w dawce 50 mg raz/dobę dodano do glimepirydu, w porównaniu z 0,6%, gdy podawano placebo i glimepiryd.

W grupie otrzymującej wildagliptynę nie zgłaszano ciężkich przypadków hipoglikemii.

W badaniach klinicznych, mc. nie uległa zmianie w stosunku do wartości wyjściowej, gdy wildagliptynę w dawce 50 mg/dobę dodano do glimepirydu (odpowiednio -0,1 kg i -0,4 kg dla wildagliptyny i placebo).

W skojarzeniu z tiazolidynodionem.

Działania niepożądane odnotowane u pacjentów otrzymujących 100 mg produktu leczniczego/dobę w skojarzeniu z tiazolidynodionem w badaniach z podwójnie ślepą próbą (n=158).

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania:

• (często) zwiększenie mc.;
• (niezbyt często) hipoglikemia.

Zaburzenia układu nerwowego:

• (niezbyt często) ból głowy;
• (niezbyt często) astenia.

Zaburzenia naczyniowe:

• (często) obrzęk obwodowy.

W kontrolowanych badaniach klinicznych, w których wildagliptynę w dawce 100 mg/dobę podawano w skojarzeniu z tiazolidynodionem, nie zgłoszono żadnego przypadku odstawienia produktu leczniczego z powodu działań niepożądanych ani w grupie leczonej wildagliptyną w dawce 100 mg/dobę i tiazolidynodionem, ani w grupie otrzymującej placebo i tiazolidynodion.

W badaniach klinicznych, u pacjentów otrzymujących wildagliptynę i pioglitazon hipoglikemia występowała niezbyt często (0,6%), natomiast często występowała u pacjentów otrzymujących placebo i pioglitazon (1,9%).

W grupie pacjentów otrzymujących wildagliptynę nie zgłaszano ciężkich przypadków hipoglikemii.

W badaniu, w którym dodatkowo podawano pioglitazon, bezwzględne zwiększenie mc. u pacjentów otrzymujących placebo i produkt leczniczy w dawce 100 mg/dobę wynosiło odpowiednio 1,4 oraz 2,7 kg.

Częstość występowania obrzęków obwodowych, gdy wildagliptynę w dawce 100 mg/dobę dołączono do podstawowego leczenia pioglitazonem (stosowanego w maks. dawce 45 mg raz/dobę), wynosiła 7% w porównaniu do 2,5% w leczeniu podstawowym samym pioglitazonem.

Monoterapia.

Działania niepożądane odnotowane u pacjentów otrzymujących w dawce 100 mg/dobę w monoterapii w badaniach z podwójnie ślepą próbą (n=1 855).

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze:

• (bardzo rzadko) zakażenia górnych dróg oddechowych, zapalenie błony śluzowej nosogardzieli.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania:

• (niezbyt często) hipoglikemia.

Zaburzenia układu nerwowego:

• (często) zawroty głowy;
• (niezbyt często) ból głowy.

Zaburzenia naczyniowe:

• (niezbyt często) obrzęk obwodowy.

Zaburzenia żołądka i jelit:

• (niezbyt często) zaparcia.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej:

• (niezbyt często) ból stawów.

Ponadto, w kontrolowanych badaniach z wildagliptyną w monoterapii, całkowita częstość przerwania leczenia z powodu działań niepożądanych nie była większa u pacjentów leczonych wildagliptyną w dawce 100 mg/dobę (0,3%) niż u pacjentów otrzymujących placebo (0,6%) lub leki porównawcze (0,5%).

W kontrolowanych badaniach porównawczych, w których stosowano produkt leczniczy w monoterapii, hipoglikemia występowała niezbyt często; zgłaszano ją u 0,4% (7 spośród 1 855) pacjentów leczonych wildagliptyną w dawce 100 mg/dobę w porównaniu do 0,2% (2 spośród 1 082) pacjentów w grupach leczonych czynnym lekiem porównawczym lub otrzymujących placebo, przy czym nie zgłoszono żadnego poważnego ani ciężkiego działania niepożądanego.

W badaniach klinicznych, mc. nie uległa zmianie w odniesieniu do wartości wyjściowej, gdy wildagliptynę w dawce 100 mg/dobę podawano w monoterapii (odpowiednio -0,3 kg i -1,3 kg dla wildagliptyny i placebo).

Badania kliniczne trwające maks. ponad 2 lata nie ujawniły żadnych dodatkowych sygnałów związanych z bezpieczeństwem stosowania ani nieprzewidzianego ryzyka, kiedy wildagliptyna była stosowana w monoterapii.

Leczenie skojarzone z metforminą i sulfonylomocznikiem.

Działania niepożądane zgłaszane u pacjentów, którzy przyjmowali produkt leczniczy w dawce 50 mg 2x/dobę w skojarzeniu z metforminą i sulfonylomocznikiem (n=157).

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania:

• (często) hipoglikemia.

Zaburzenia układu nerwowego:

• (często) zawroty głowy, drżenie.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:

• (często) nadmierne pocenie się.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania:

• (często) astenia.

Nie odnotowano żadnych przypadków przerwania leczenia z powodu działań niepożądanych w grupie otrzymującej wildagliptynę z metforminą i glimepirydem, w porównaniu z 0,6% przypadków w grupie otrzymującej placebo z metforminą i glimepirydem.

Hipoglikemia występowała często w obu grupach leczonych (5,1% w grupie otrzymującej wildagliptynę z metforminą i glimepirydem, w porównaniu z 1,9% w grupie otrzymującej placebo z metforminą i glimepirydem).

W grupie otrzymującej wildagliptynę odnotowano 1 przypadek ciężkiej hipoglikemii.

Pod koniec badania wpływ leczenia na średnią mc. pacjentów był obojętny (+0,6 kg w grupie otrzymującej wildagliptynę oraz -0,1 kg w grupie otrzymującej placebo).

Leczenie skojarzone z insuliną.

Działania niepożądane zgłaszane u pacjentów otrzymujących produkt leczniczy w dawce 100 mg/dobę w skojarzeniu z insuliną (z metforminą lub bez niej) w badaniach prowadzonych metodą podwójnie ślepej próby (n=371).

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania:

• (często) zmniejszenie stężenia glukozy we krwi

Zaburzenia układu nerwowego:

• (często) bóle głowy, dreszcze.

Zaburzenia żołądka i jelit:

• (często) nudności, choroba refluksowa przełyku;
• (niezbyt często) biegunka, wzdęcia.

W kontrolowanych badaniach klinicznych z zastosowaniem wildagliptyny w dawce 50 mg 2x/dobę w skojarzeniu z insuliną i metforminą lub bez metforminy, całkowita częstość przypadków przerwania leczenia z powodu działań niepożądanych wyniosła 0,3% w grupie otrzymującej wildagliptynę wobec braku takich przypadków w grupie otrzymującej placebo.

Częstość występowania hipoglikemii była podobna w obu grupach leczenia (14% w grupie wildagliptyny w porównaniu do 16,4% w grupie placebo).

W grupie otrzymującej wildagliptynę 2. pacjentów zgłosiło wystąpienie ciężkich zdarzeń hipoglikemii i 6 pacjentów z grupy otrzymującej placebo.

Na koniec badania wpływ leczenia na średnią mc. był obojętny (zmiana względem stanu wyjściowego o +0,6 kg w grupie otrzymującej wildagliptynę oraz brak zmian mc. w grupie placebo).

Działania niepożądane zgłaszane po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu.

Zaburzenia żołądka i jelit:

• (nieznana) zapalenie trzustki.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych:

• (nieznana) zapalenie wątroby (ustępujące po zaprzestaniu stosowania produktu leczniczego), nieprawidłowe wyniki prób wątrobowych (ustępujące po zaprzestaniu stosowania produktu leczniczego).

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej:

• (nieznana) ból mięśni.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:

• (nieznana) pokrzywka, złuszczające i pęcherzowe zmiany skórne, w tym pemfigoid pęcherzowy.

Nie ma wystarczających danych dotyczących stosowania wildagliptyny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję po podaniu dużych dawek. Potencjalne zagrożenie dla człowieka nie jest znane. Ze względu na brak danych dotyczących stosowania u ludzi, produktu leczniczego nie wolno stosować w okresie ciąży.

Nie wiadomo, czy wildagliptyna przenika do mleka ludzkiego. Badania na zwierzętach wykazały przenikanie wildagliptyny do mleka. Produktu nie należy stosować w okresie karmienia piersią.

Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na płodność u ludzi.

Informacje dotyczące przedawkowania wildagliptyny są ograniczone.

Obiawy: informacje o prawdopodobnych objawach przedawkowania pochodzą z badania tolerancji produktu podawanego w coraz większych dawkach osobom zdrowym przez 10 dni.

W przypadku stosowania dawki 400 mg odnotowano trzy przypadki bólu mięśni oraz pojedyncze przypadki łagodnych i przemijających parestezji, gorączki, obrzęku oraz przemijającego zwiększenia aktywności lipazy.

W przypadku stosowania dawki 600 mg, u 1 osoby wystąpił obrzęk stóp i dłoni oraz zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej (CPK), AspAT, stężenia białka CRP oraz mioglobiny.

U 3 innych osób wystąpił obrzęk stóp, w tym w 2 przypadkach parestezje.

Wszystkie objawy i nieprawidłowości w wynikach badań laboratoryjnych ustąpiły po odstawieniu badanego produktu leczniczego bez konieczności leczenia.

Postępowanie: w przypadku przedawkowania, zaleca się leczenie podtrzymujące.

Wildagliptyny nie można usunąć z organizmu za pomocą hemodializy.

Jednak, główny metabolit będący produktem hydrolizy (LAY 151) może być usuwany z organizmu podczas hemodializy.