Gliptivil

Produkt leczniczy jest wskazany do stosowania jako uzupełnienie diety i ćwiczeń fizycznych w celu poprawy kontroli glikemii u osób dorosłych z cukrzycą typu 2: w monoterapii u pacjentów, u których metformina jest nieodpowiednia z powodu występowania przeciwwskazań lub nietolerancji; w skojarzeniu z innymi produktami leczniczymi stosowanymi w leczeniu cukrzycy, w tym z insuliną, gdy produkty te nie zapewniają wystarczającej kontroli glikemii (dostępne dane o różnych terapiach skojarzonych, patrz ChPL).

Dorośli. W monoterapii, w skojarzeniu z metforminą, w skojarzeniu z tiazolidynodionem, w skojarzeniu z metforminą i sulfonylomocznikiem lub w skojarzeniu z insuliną (z metforminą lub bez niej), zalecana dawka dobowa wildagliptyny wynosi 100 mg, podawana w dawce pojedynczej 50 mg rano i w dawce pojedynczej 50 mg wieczorem. Gdy produkt stosowany jest w terapii dwulekowej, w skojarzeniu z sulfonylomocznikiem, zalecana dawka wildagliptyny to 50 mg raz/dobę, podawana rano. W tej populacji pacjentów wildagliptyna stosowana w dawce 100 mg/dobę nie była bardziej skuteczna niż wildagliptyna w dawce 50 mg raz/dobę. W przypadku stosowania w skojarzeniu z sulfonylomocznikiem, w celu zmniejszenia ryzyka hipoglikemii można rozważyć podanie mniejszej dawki sulfonylomocznika. Nie zaleca się podawania dawek większych niż 100 mg. W razie pominięcia dawki produktu, należy ją przyjąć tak szybko jak tylko pacjent sobie o niej przypomni. Nie należy stosować dawki podwójnej w tym samym dniu. Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności wildagliptyny w trzylekowej terapii doust. w połączeniu z metforminą i tiazolidynodionem.

Osoby w podeszłym wieku (≥65 lat). Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów w podeszłym wieku.

Zaburzenia czynności nerek. Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek (Cl_Cr ≥50 ml/min). U pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek (ang. ESRD), zalecana dawka produktu to 50 mg raz/dobę.

Zaburzenia czynności wątroby. Nie należy stosować produktu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, w tym u pacjentów, u których aktywność AlAT lub AspAT przed zastosowaniem leczenia przekraczała ponad 3x GGN.

Dzieci i młodzież. Produkt nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży (<18 lat). Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu u dzieci i młodzieży (<18 lat). Dane nie są dostępne.

Produkt można podawać podczas posiłku lub niezależnie od posiłku.

Wildagliptyna, lek z grupy związków poprawiających czynność wysepek Langerhansa, jest silnym selektywnym inhibitorem DPP-4.

Podanie wildagliptyny powoduje szybkie i całkowite zahamowanie aktywności DPP-4, powodując zwiększenie stężenia endogennych inkretyn GLP-1 (glukagonopodobnego peptydu 1) i GIP (żołądkowego peptydu hamującego), zarówno na czczo jak i po posiłku.

1 tabl. zawiera 50 mg wildagliptyny.

Potencjalne oddziaływanie wildagliptyny z równocześnie podawanymi produktami leczniczymi jest niewielkie. Ponieważ wildagliptyna nie jest substratem enzymu cytochromu P (CYP) 450 i nie hamuje ani nie indukuje enzymów CYP 450 prawdopodobieństwo, by wildagliptyna wchodziła w interakcje z jednocześnie podawanymi produktami leczniczymi będącymi substratami, inhibitorami lub induktorami tych enzymów jest niewielkie.

• Stosowanie w skojarzeniu z pioglitazonem, metforminą i gliburydem: wyniki badań przeprowadzonych z tymi doust. lekami przeciwcukrzycowymi nie wykazały klinicznie istotnych interakcji farmakokinetycznych.
• Digoksyna (substrat Pgp), warfaryna (substrat CYP2C9): badania kliniczne prowadzone u zdrowych ochotników nie wykazały klinicznie istotnych interakcji farmakokinetycznych. Nie zostało to jednak ustalone w docelowej populacji.
• Stosowanie w skojarzeniu z amlodypiną, ramiprylem, walsartanem lub symwastatyną: przeprowadzono badania interakcji lek-lek z amlodypiną, ramiprylem, walsartanem i symwastatyną, które podawano zdrowym ochotnikom. W badaniach tych nie zaobserwowano żadnych klinicznie istotnych interakcji farmakokinetycznych po jednoczesnym podaniu tych leków z wildagliptyną.
• U pacjentów jednocześnie przyjmujących inhibitory ACE może zwiększyć się ryzyko obrzęku naczynioruchowego.
• Hipoglikemizujące działanie wildagliptyny może być osłabione pod wpływem niektórych substancji czynnych, w tym tiazydów, kortykosteroidów, leków stosowanych w leczeniu gruczołu tarczowego i sympatykomimetyków.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Produkt nie jest środkiem zastępującym insulinę u pacjentów wymagających podawania insuliny.

Produktu nie należy podawać pacjentom z cukrzycą typu 1 lub w leczeniu cukrzycowej kwasicy ketonowej.

Doświadczenie ze stosowaniem u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek (ESRD) poddawanych hemodializie jest ograniczone.

Dlatego należy zachować ostrożność stosując produkt u tych pacjentów.

Nie należy stosować produktu u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, w tym u pacjentów, u których aktywność AlAT lub AspAT przed zastosowaniem leczenia przekraczała ponad 3x GGN.

Zaburzenia czynności wątroby (w tym zapalenie wątroby) zgłaszano rzadko.

W przypadkach tych, przebiegały one zazwyczaj bezobjawowo, bez następstw klinicznych, a wyniki testów czynnościowych wątroby wracały do normy po zaprzestaniu leczenia.

Testy czynnościowe wątroby należy wykonywać przed rozpoczęciem leczenia wildagliptyną w celu poznania wartości wyjściowej u danego pacjenta.

Czynność wątroby należy monitorować w czasie leczenia wildagliptyną w odstępach trzymiesięcznych w czasie pierwszego roku, a następnie okresowo.

U pacjentów, u których wystąpi zwiększona aktywność aminotransferaz, należy wykonać powtórnie testy wątrobowe, w celu potwierdzenia wcześniejszego wyniku.

Kolejne badania powinny być wykonywane często, aż do ustąpienia zaburzenia(ń).

W razie utrzymywania się aktywności AspAT lub AlAT co najmniej 3x większej od GGN, zaleca się przerwanie leczenia wildagliptyną.

Pacjenci, u których wystąpi żółtaczka lub inne objawy wskazujące na zaburzenia czynności wątroby powinni przerwać stosowanie produktu.

Po przerwaniu leczenia wildagliptyną i uzyskaniu prawidłowych wyników testów czynnościowych wątroby, nie należy ponownie rozpoczynać leczenia wildagliptyną.

W badaniu klinicznym z zastosowaniem wildagliptyny u pacjentów z niewydolnością serca stopnia I-III wg NYHA (ang. NYHA) wykazano, że leczenie wildagliptyną nie wiązało się ze zmianą czynności lewej komory lub nasileniem wcześniej występującej zastoinowej niewydolności serca, w porównaniu z placebo.

Doświadczenie kliniczne u pacjentów z niewydolnością serca stopnia III wg NYHA leczonych wildagliptyną jest nadal ograniczone, a wyniki są niejednoznaczne.

Nie ma doświadczenia z zastosowaniem wildagliptyny w badaniach klinicznych u pacjentów z niewydolnością serca stopnia IV wg NYHA i dlatego stosowanie wildagliptyny u tych pacjentów nie jest zalecane.

W nieklinicznych badaniach toksykologicznych na małpach zgłaszano zmiany chorobowe skóry kończyn, w tym powstawanie pęcherzy i owrzodzeń.

Mimo iż w badaniach klinicznych nie obserwowano zwiększonej częstości zmian chorobowych skóry, istnieje ograniczone doświadczenie dotyczące pacjentów ze skórnymi powikłaniami cukrzycowymi.

Ponadto, po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu zgłaszano przypadki występowania pęcherzowych i złuszczających zmian skórnych.

Dlatego też, w ramach rutynowej opieki pacjentów z cukrzycą zaleca się monitorowanie zaburzeń skóry, takich jak powstawanie pęcherzy lub owrzodzeń.

Stosowanie wildagliptyny jest związane z ryzykiem wystąpienia ostrego zapalenia trzustki.

Należy poinformować pacjentów o charakterystycznym objawie ostrego zapalenia trzustki.

W razie podejrzenia wystąpienia zapalenia trzustki, należy przerwać stosowanie wildagliptyny; w razie potwierdzenia ostrego zapalenia trzustki, nie należy wznawiać stosowania wildagliptyny.

Należy zachować ostrożność u pacjentów z ostrym zapaleniem trzustki w wywiadzie.

Znanym działaniem sulfonylomoczników jest wywoływanie hipoglikemii.

U pacjentów otrzymujących wildagliptynę w skojarzeniu z sulfonylomocznikiem może wystąpić ryzyko hipoglikemii.

Z tego względu można rozważyć podanie mniejszej dawki sulfonylomocznika, aby zmniejszyć ryzyko hipoglikemii.

produkt leczniczy zawiera laktozę.

Produkt nie powinien być stosowany u pacjentów z

• rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy,
• brakiem laktazy
• lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Produkt zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu/tabl., to znaczy produkt uznaje się za „wolny od sodu”.

Nie przeprowadzono badań nad wpływem na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Pacjenci, u których mogą wystąpić zawroty głowy jako działanie niepożądane nie powinni prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

Dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania pochodzą od całkowitej liczby 3 784 pacjentów przyjmujących wildagliptynę w dawce dobowej 50 mg (raz/dobę) lub 100 mg (50 mg 2x/dobę lub 100 mg raz/dobę) w kontrolowanych badaniach klinicznych trwających co najmniej 12 tyg. Spośród tych pacjentów, 2 264 pacjentów otrzymywało wildagliptynę w monoterapii, a 1 520 pacjentów otrzymywało wildagliptynę w skojarzeniu z innym produktem leczniczym. Wildagliptyną w dawce 100 mg/dobę (50 mg 2x/dobę lub 100 mg raz/dobę) leczono 2 682 pacjentów, a 1 102 pacjentów leczono wildagliptyną w dawce 50 mg raz/dobę.

Działania niepożądane występujące w tych badaniach były w większości łagodne i przemijające i nie wymagały przerwania leczenia. Nie stwierdzono korelacji pomiędzy występowaniem działań niepożądanych a wiekiem, grupą etniczną pacjenta, czasem leczenia i wielkością dawki dobowej.

Zaburzenia czynności wątroby (w tym zapalenie wątroby) zgłaszano rzadko. W przypadkach tych, przebiegały one zazwyczaj bezobjawowo, bez następstw klinicznych, a wyniki testów czynnościowych wątroby wracały do normy po zaprzestaniu leczenia.

W kontrolowanych, trwających do 24 tyg. badaniach, w których lek stosowano w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami, częstość zwiększenia AlAT lub AspAT przekraczająca 3 lub więcej razy GGN (stwierdzona w trakcie co najmniej 2 kolejnych pomiarów lub ostatniej wizyty w czasie leczenia) wynosiła odpowiednio 0,2%, 0,3% i 0,2% dla wildagliptyny w dawce 50 mg raz/dobę, wildagliptyny w dawce 50 mg 2x/dobę i wszystkich leków porównywanych. Te zwiększenia aktywności aminotransferaz były zazwyczaj bezobjawowe, z natury nie postępujące i nie związane z cholestazą ani żółtaczką.

Podczas stosowania wildagliptyny rzadko zgłaszano przypadki obrzęku naczynioruchowego - z częstością porównywalną do grupy kontrolnej. Częściej zgłaszano je, gdy wildagliptyna stosowana była w skojarzeniu z inhibitorem enzymu konwertującego angiotensynę (inhibitorem ACE). Większość zdarzeń miała łagodny charakter i ustępowała w czasie leczenia wildagliptyną.

Poniżej, w odniesieniu do każdego wskazania, wymieniono działania niepożądane występujące u pacjentów otrzymujących produkt leczniczy - w podwójnie zaślepionych badaniach w monoterapii i w leczeniu skojarzonym - według klasyfikacji układów i narządów oraz bezwzględnej częstości występowania.

W skojarzeniu z metforminą.

Działania niepożądane zgłaszane u pacjentów otrzymujących 100 mg wildagliptyny/dobę w skojarzeniu z metforminą w badaniach z podwójnie ślepą próbą (n=208).

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) hipoglikemia.

Zaburzenia układu nerwowego: (często) drżenie, ból głowy, zawroty głowy; (niezbyt często) zmęczenie.

Zaburzenia żołądka i jelit: (często) nudności.

Opis wybranych działań niepożądanych: w kontrolowanych badaniach klinicznych, w których podawano 100 mg wildagliptyny/dobę w skojarzeniu z metforminą, nie zgłoszono żadnego przypadku odstawienia leku z powodu działań niepożądanych ani w grupie otrzymującej 100 mg wildagliptyny/dobę w skojarzeniu z metforminą, ani w grupie otrzymującej placebo oraz metforminę. W badaniach klinicznych, hipoglikemia występowała często u pacjentów otrzymujących 100 mg wildagliptyny na dobę w skojarzeniu z metforminą (1%) oraz niezbyt często u pacjentów otrzymujących placebo i metforminę (0,4%). W grupie otrzymującej wildagliptynę nie zgłoszono ciężkich przypadków hipoglikemii. W badaniach klinicznych, mc. nie uległa zmianie w stosunku do wartości wyjściowej, gdy wildagliptynę podawano w dawce 100 mg/dobę w skojarzeniu z metforminą (odpowiednio +0,2 kg i -1,0 kg dla wildagliptyny i placebo). Badania kliniczne trwające maks. ponad 2 lata nie ujawniły żadnych dodatkowych sygnałów związanych z bezpieczeństwem stosowania ani nieprzewidzianego ryzyka, kiedy wildagliptyna była stosowana w skojarzeniu z metforminą.

W skojarzeniu z sulfonylomocznikiem.

Działania niepożądane odnotowane u pacjentów otrzymujących 50 mg wildagliptyny w skojarzeniu z sulfonylomocznikiem w badaniach z podwójnie ślepą próbą (n=170).

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo rzadko) zapalenie błony śluzowej nosogardzieli.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) hipoglikemia.

Zaburzenia układu nerwowego: (często) drżenie, ból głowy, zawroty głowy, osłabienie.

Zaburzenia żołądka i jelit: (niezbyt często) zaparcia.

Opis wybranych działań niepożądanych: w kontrolowanych badaniach klinicznych, w których wildagliptynę w dawce 50 mg podawano w skojarzeniu z sulfonylomocznikiem, całkowita częstość przerwania leczenia spowodowana występowaniem działań niepożądanych wynosiła 0,6% gdy podawano 50 mg wildagliptyny i sulfonylomocznik, w porównaniu do 0% dla grupy otrzymującej placebo i sulfonylomocznik. W badaniach klinicznych, hipoglikemia występowała z częstością 1,2%, gdy wildagliptynę w dawce 50 mg raz/dobę dodano do glimepirydu, w porównaniu z 0,6%, gdy podawano placebo i glimepiryd. W grupie otrzymującej wildagliptynę nie zgłaszano ciężkich przypadków hipoglikemii. W badaniach klinicznych, mc. nie uległa zmianie w stosunku do wartości wyjściowej, gdy wildagliptynę w dawce 50 mg/dobę dodano do glimepirydu (odpowiednio -0,1 kg i -0,4 kg dla wildagliptyny i placebo).

W skojarzeniu z tiazolidynodionem.

Działania niepożądane odnotowane u pacjentów otrzymujących 100 mg wildagliptyny na dobę w skojarzeniu z tiazolidynodionem w badaniach z podwójnie ślepą próbą (n=158).

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) zwiększenie mc.; (niezbyt często) hipoglikemia.

Zaburzenia układu nerwowego: (niezbyt często) ból głowy, astenia.

Zaburzenia naczyniowe: (często) obrzęk obwodowy.

Opis wybranych działań niepożądanych: w kontrolowanych badaniach klinicznych, w których wildagliptynę w dawce 100 mg/dobę podawano w skojarzeniu z tiazolidynodionem, nie zgłoszono żadnego przypadku odstawienia produktu leczniczego z powodu działań niepożądanych ani w grupie leczonej wildagliptyną w dawce 100 mg/dobę i tiazolidynodionem, ani w grupie otrzymującej placebo i tiazolidynodion. W badaniach klinicznych, u pacjentów otrzymujących wildagliptynę i pioglitazon hipoglikemia występowała niezbyt często (0,6%), natomiast często występowała u pacjentów otrzymujących placebo i pioglitazon (1,9%). W grupie pacjentów otrzymujących wildagliptynę nie zgłaszano ciężkich przypadków hipoglikemii. W badaniu, w którym dodatkowo podawano pioglitazon, bezwzględne zwiększenie mc. u pacjentów otrzymujących placebo i wildagliptynę w dawce 100 mg/dobę wynosiło odpowiednio 1,4 oraz 2,7 kg. Częstość występowania obrzęków obwodowych, gdy wildagliptynę w dawce 100 mg/dobę dołączono do podstawowego leczenia pioglitazonem (stosowanego w maks. dawce 45 mg raz/dobę), wynosiła 7% w porównaniu do 2,5% w leczeniu podstawowym samym pioglitazonem.

Monoterapia.

Działania niepożądane odnotowane u pacjentów otrzymujących wildagliptynę w dawce 100 mg na dobę w monoterapii w badaniach z podwójnie ślepą próbą (n=1 855).

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (bardzo rzadko) zakażenia górnych dróg oddechowych, zapalenie błony śluzowej nosogardzieli.

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (niezbyt często) hipoglikemia.

Zaburzenia układu nerwowego: (często) zawroty głowy; (niezbyt często) ból głowy.

Zaburzenia naczyniowe: (niezbyt często) obrzęk obwodowy.

Zaburzenia żołądka i jelit: (niezbyt często) zaparcia.

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (niezbyt często) ból stawów.

Opis wybranych działań niepożądanych: w kontrolowanych badaniach z wildagliptyną w monoterapii, całkowita częstość przerwania leczenia z powodu działań niepożądanych nie była większa u pacjentów leczonych wildagliptyną w dawce 100 mg/dobę (0,3%) niż u pacjentów otrzymujących placebo (0,6%) lub leki porównawcze (0,5%). W kontrolowanych badaniach porównawczych, w których stosowano produkt leczniczy w monoterapii, hipoglikemia występowała niezbyt często; zgłaszano ją u 0,4% (7 spośród 1 855) pacjentów leczonych wildagliptyną w dawce 100 mg/dobę w porównaniu do 0,2% (2 spośród 1 082) pacjentów w grupach leczonych czynnym lekiem porównawczym lub otrzymujących placebo, przy czym nie zgłoszono żadnego poważnego ani ciężkiego działania niepożądanego. W badaniach klinicznych, mc. nie uległa zmianie w odniesieniu do wartości wyjściowej, gdy wildagliptynę w dawce 100 mg/dobę podawano w monoterapii (odpowiednio -0,3 kg i -1,3 kg dla wildagliptyny i placebo). Badania kliniczne trwające maks. ponad 2 lata nie ujawniły żadnych dodatkowych sygnałów związanych z bezpieczeństwem stosowania ani nieprzewidzianego ryzyka, kiedy wildagliptyna była stosowana w monoterapii.

Leczenie skojarzone z metforminą i sulfonylomocznikiem.

Działania niepożądane zgłaszane u pacjentów, którzy przyjmowali wildagliptynę w dawce 50 mg 2x/dobę w skojarzeniu z metforminą i sulfonylomocznikiem (n=157).

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) hipoglikemia.

Zaburzenia układu nerwowego: (często) zawroty głowy, drżenie.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) nadmierne pocenie się.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) astenia.

Opis wybranych działań niepożądanych: nie odnotowano żadnych przypadków przerwania leczenia z powodu działań niepożądanych w grupie otrzymującej wildagliptynę plus metforminę, plus glimepiryd w porównaniu z 0,6% przypadków w grupie otrzymującej placebo plus metforminę, plus glimepiryd. W obu grupach leczenia hipoglikemia występowała często (5,1% w grupie otrzymującej wildagliptynę plus metforminę, plus glimepiryd, w porównaniu z 1,9% w grupie placebo plus metformina, plus glimepiryd). Jedno ciężkie zdarzenie hipoglikemii odnotowano w grupie otrzymującej wildagliptynę. Pod koniec badania wpływ leczenia na średnią mc. pacjentów był obojętny (+0,6 kg w grupie otrzymującej wildagliptynę oraz -0,1 kg w grupie otrzymującej placebo).

Leczenie skojarzone z insuliną.

Działania niepożądane zgłaszane u pacjentów otrzymujących wildagliptynę w dawce 100 mg/dobę w skojarzeniu z insuliną (z metforminą lub bez niej) w badaniach prowadzonych metodą podwójnie ślepej próby (n=371).

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) zwiększenie stężenia glukozy we krwi.

Zaburzenia układu nerwowego: (często) ból głowy, dreszcze.

Zaburzenia żołądka i jelit: (często) nudności, choroba refluksowa przełyku; (niezbyt często) biegunka, wzdęcia.

Opis wybranych działań niepożądanych: w kontrolowanych badaniach klinicznych z zastosowaniem wildagliptyny w dawce 50 mg 2x/dobę w skojarzeniu z insuliną, z jednoczesnym podawaniem metforminy lub bez jej podawania, całkowita częstość przerwania terapii z powodu działań niepożądanych wyniosła 0,3% w grupie otrzymującej wildagliptynę, a w grupie otrzymującej placebo nie było żadnego takiego przypadku. Częstość występowania hipoglikemii była podobna w obu grupach leczenia (14% w grupie wildagliptyny w porównaniu do 16,4% w grupie placebo). W grupie otrzymującej wildagliptynę 2 pacjentów zgłosiło wystąpienie ciężkich zdarzeń hipoglikemii, a w grupie otrzymującej placebo 6 pacjentów zgłosiło wystąpienie takich zdarzeń. Pod koniec badania wpływ leczenia na średnią mc. był obojętny (zmiana względem stanu wyjściowego o +0,6 kg w grupie otrzymującej wildagliptynę oraz brak zmian mc. w grupie placebo).

Działania niepożądane zgłaszane po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu.

Zakażenia żołądka i jelit: (nieznana) zapalenie trzustki.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (nieznana) zapalenie wątroby (ustępujące po zaprzestaniu stosowania produktu leczniczego), nieprawidłowe wyniki testów wątrobowych (ustępujące po zaprzestaniu stosowania produktu leczniczego).

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (nieznana) ból mięśni.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) pokrzywka, złuszczające i pęcherzowe zmiany skórne, w tym pemfigoid pęcherzowy.

Nie ma wystarczających danych dotyczących stosowania wildagliptyny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję po podaniu dużych dawek. Potencjalne zagrożenie dla człowieka nie jest znane. Ze względu na brak danych dotyczących stosowania u ludzi, produktu nie wolno stosować w okresie ciąży. Nie wiadomo, czy wildagliptyna przenika do mleka ludzkiego. Badania na zwierzętach wykazały przenikanie wildagliptyny do mleka. Produktu nie należy stosować w okresie karmienia piersią. Nie przeprowadzono badań nad wpływem wildagliptyny na płodność u ludzi.

Informacje dotyczące przedawkowania wildagliptyny są ograniczone.

Objawy: informacje o prawdopodobnych objawach przedawkowania pochodzą z badania tolerancji wildagliptyny podawanej w coraz większych dawkach osobom zdrowym przez 10 dni. W przypadku stosowania dawki 400 mg odnotowano 3 przypadki bólu mięśni oraz pojedyncze przypadki łagodnych i przemijających parestezji, gorączki, obrzęku oraz przemijającego zwiększenia aktywności lipazy. W przypadku stosowania dawki 600 mg, u 1 osoby wystąpił obrzęk stóp i dłoni oraz zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej (CPK), AspAT, stężenia CRP oraz mioglobiny. U 3 innych osób wystąpił obrzęk stóp, w tym w 2 przypadkach parestezje. Wszystkie objawy i nieprawidłowości w wynikach badań laboratoryjnych ustąpiły po odstawieniu badanego produktu leczniczego bez konieczności leczenia.

Postępowanie: w przypadku przedawkowania, zaleca się leczenie podtrzymujące.

Wildagliptyny nie można usunąć z organizmu za pomocą hemodializy. Jednak, główny metabolit będący produktem hydrolizy (LAY 151) może być usuwany z organizmu podczas hemodializy.