Wyszukaj w szybkich pytaniach
O czym mogą świadczyć objaw Trendelenburga i objaw Duchenne’a?
W codziennej praktyce POZ ocena chodu oraz postawy pacjenta dostarcza cennych informacji diagnostycznych. Dwa charakterystyczne zaburzenia – objaw Trendelenburga i objaw Duchenne’a – mogą wskazywać na poważne zaburzenia w układzie mięśniowo-szkieletowym. Zrozumienie ich mechanizmu oraz implikacji klinicznych jest kluczowe dla wczesnego rozpoznania patologii układu ruchu, w szczególności w obrębie obręczy biodrowej.
Objaw Trendelenburga
Objaw Trendelenburga to opadanie miednicy po stronie przeciwnej do kończyny podporowej w trakcie chodu lub stania na jednej nodze. Świadczy on o osłabieniu mięśni odwodzicieli stawu biodrowego – przede wszystkim mięśnia pośladkowego średniego i małego – po stronie kończyny podporowej.
Do najczęstszych przyczyn występowania tego zaburzenia należą:
- dysplazja stawu biodrowego,
- neuropatia nerwu pośladkowego górnego,
- urazy lub pooperacyjne uszkodzenia mięśni odwodzicieli,
- miopatie, np. dystrofie mięśniowe.
Objaw Duchenne’a
Objaw Duchenne’a jest kompensacyjną reakcją organizmu na objaw Trendelenburga. Polega na bocznym przechyleniu tułowia w stronę kończyny podporowej podczas chodu lub stania. Mechanizm ten ma na celu zmniejszenie momentu siły działającego na staw biodrowy, co pozwala na częściowe zniwelowanie braku stabilności wynikającego z niewydolności odwodzicieli biodra.
Najczęściej objaw Duchenne’a występuje razem z objawem Trendelenburga i wskazuje na zaawansowane osłabienie mięśni lub utrwalone wady biomechaniczne. U dzieci może być pierwszym sygnałem chorób nerwowo-mięśniowych, u dorosłych często towarzyszy zwyrodnieniowym zmianom stawów biodrowych lub konsekwencjom po endoprotezoplastyce.
Zaburzenia chodu – konsekwencje kliniczne
Objawy Trendelenburga i Duchenne’a nie są tylko biomechanicznymi dysfunkcjami – to kliniczne wskaźniki istotnych dysfunkcji obręczy biodrowej i układu mięśniowo-szkieletowego. Ich rozpoznanie w codziennej praktyce POZ może być kluczowe dla skierowania pacjenta na dalszą diagnostykę obrazową, konsultację ortopedyczną lub neurologiczną, a także wdrożenie odpowiedniej rehabilitacji. Wczesne uchwycenie tych objawów może znacząco poprawić rokowanie pacjentów, zwłaszcza w chorobach postępujących.
Kody ICD-10
Choroby układu mięśniowo-szkieletowego i tkanki łącznej
Objawy, cechy chorobowe oraz nieprawidłowe wyniki badań klinicznych i laboratoryjnych niesklasyfikowane gdzie indziej
Referencje
- Lanska, D. (2016). The Relative Contributions of Duchenne and Trendelenburg to Description of Myopathic Gaits (S15.003). Neurology, 86(16_supplement). https://doi.org/10.1212/wnl.86.16_supplement.s15.003
