Tepkinly

Produkt w monoterapii jest wskazany do stosowania u dorosłych pacjentów z nawrotowym lub opornym na leczenie chłoniakiem rozlanym z dużych komórek B (ang. DLBCL) po dwóch lub większej liczbie linii terapii ogólnoustrojowej. Produkt w monoterapii jest wskazany do stosowania u dorosłych pacjentów z nawrotowym lub opornym na leczenie chłoniakiem grudkowym (ang. FL) po 2 lub większej liczbie linii terapii ogólnoustrojowej.

Produkt musi być podawany wyłącznie pod nadzorem osoby należącej do wykwalifikowanego personelu medycznego mającej doświadczenie w stosowaniu leków przeciwnowotworowych. Przed podaniem epkorytamabu w cyklu 1. dostępna powinna być co najmniej 1 dawka tocilizumabu w celu zastosowania w przypadku wystąpienia zespołu uwalniania cytokin (ang. CRS). Należy zapewnić dostęp do dodatkowej dawki tocilizumabu w ciągu 8 h od podania poprzedniej dawki tocilizumabu; szczegóły dotyczące dawkowania, patrz ChPL. Pominięcie lub opóźnienie dawki. Chłoniak rozlany z dużych komórek B. Należy ponownie rozpocząć podawanie epkorytamabu zgodnie z zasadami opisanymi dla cyklu 1. (ze stopniowym zwiększaniem dawki i profilaktyką CRS) w następujących sytuacjach: jeśli między dawką początkową (0,16 mg) a dawką pośrednią (0,8 mg) upłynęło więcej niż 8 dni, lub jeśli między dawką pośrednią (0,8 mg) a 1. pełną dawką (48 mg) upłynęło więcej niż 14 dni, lub jeśli między podaniem pełnych dawek (48 mg) upłynęło więcej niż 6 tyg. Po ponownym podaniu epkorytamabu zgodnie z zasadami dla cyklu 1. pacjent powinien wznowić leczenie w dniu 1. następnego zaplanowanego cyklu leczenia (po cyklu, w którym przyjęto dawkę z opóźnieniem). Chłoniak grudkowy. Należy ponownie rozpocząć podawanie epkorytamabu zgodnie z zasadami opisanymi dla cyklu 1. (ze stopniowym zwiększaniem dawki i profilaktyką CRS) w następujących sytuacjach: jeśli między dawką początkową (0,16 mg) a dawką pośrednią (0,8 mg) upłynęło więcej niż 8 dni, lub jeśli między dawką pośrednią a 2. dawką pośrednią (3 mg) upłynęło więcej niż 8 dni, lub jeśli między 2. dawką pośrednią (3 mg) a 1. pełną dawką (48 mg) upłynęło więcej niż 14 dni, lub jeśli między podaniem dowolnych pełnych dawek (48 mg) upłynęło więcej niż 6 tyg. Po ponownym podaniu epkorytamabu zgodnie z zasadami dla cyklu 1. pacjent powinien wznowić leczenie w dniu 1. następnego zaplanowanego cyklu leczenia (po cyklu, w którym przyjęto dawkę z opóźnieniem). Zaburzenia czynności nerek. Uważa się, że dostosowanie dawki nie jest konieczne u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeń czynności nerek. Nie przeprowadzono badań dotyczących epkorytamabu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub schyłkową niewydolnością nerek. Nie można określić zaleceń dotyczących dawkowania u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek lub schyłkową niewydolnością nerek. Zaburzenia czynności wątroby. Uważa się, że dostosowanie dawki nie jest konieczne u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby. Nie przeprowadzono badań dotyczących epkorytamabu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (określanymi jako stężenie bilirubiny całkowitej >3 x GGN i dowolna wartość AspAT), a dane dotyczące pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (określanymi jako stężenie bilirubiny całkowitej >1,5- do 3 x GGN i dowolna wartość AspAT) są ograniczone. Nie można określić zaleceń dotyczących dawkowania u pacjentów z umiarkowanymi do ciężkich zaburzeń czynności wątroby. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów ≥65 lat. Dzieci i młodzież. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu u dzieci <18 lat. Dane nie są dostępne.

Produkt jest przeznaczony do podania podskórnego i należy go podawać wyłącznie we wstrzyknięciu podskórnym, najlepiej w dolną część brzucha lub udo. Zaleca się zmianę miejsca wstrzyknięcia z lewej na prawą stronę lub odwrotnie, zwłaszcza podczas cotygodniowego schematu podawania (tj. cykli 1.-3.).

Epkorytamab jest humanizowanym przeciwciałem bispecyficznym IgG1, które wiąże się ze specyficznym zewnątrzkomórkowym epitopem CD20 na limfocytach B i z CD3 na limfocytach T. Aktywność epkorytamabu zależy od jednoczesnego zaangażowania komórek nowotworowych wykazujących ekspresję CD20 i endogennych limfocytów T wykazujących ekspresję CD3 przez epkorytamab, który indukuje specyficzną aktywację limfocytów T i zabijanie komórek wykazujących ekspresję CD20 za pośrednictwem limfocytów T.

1 fiol. z 0,8 ml roztw. do wstrzykiwań zawiera 4 mg lub 48 mg epkorytamabu o stężeniu 5 mg/ml lub 60 mg/ml.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji. Przejściowe podwyższenie stężeń niektórych cytokin prozapalnych przez epkorytamab może hamować aktywność enzymu CYP450. Na początku leczenia epkorytamabem u pacjentów leczonych substratami CYP450 o wąskim indeksie terapeutycznym należy rozważyć monitorowanie leczenia.

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

W celu poprawienia identyfikowalności biologicznych produktów leczniczych należy czytelnie zapisać nazwę i numer serii podawanego produktu.

U pacjentów otrzymujących epkorytamab wystąpił zespół uwalniania cytokin (CRS), który może zagrażać życiu lub prowadzić do zgonu.

Do najczęstszych objawów przedmiotowych i podmiotowych CRS należą gorączka, niedociśnienie i niedotlenienie.

Inne objawy przedmiotowe i podmiotowe CRS, które wystąpiły u więcej niż 2 pacjentów, obejmują dreszcze, tachykardię, ból głowy i duszność.

Większość zdarzeń CRS wystąpiła w trakcie cyklu 1. i była związana z podaniem pierwszej pełnej dawki epkorytamabu.

Należy podawać profilaktycznie kortykosteroidy w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia CRS.

Należy monitorować pacjentów pod kątem objawów przedmiotowych i podmiotowych CRS po podaniu epkorytamabu.

W momencie wystąpienia pierwszych objawów przedmiotowych lub podmiotowych CRS należy rozpocząć leczenie wspomagające tocilizumabem i/lub kortykosteroidami, w zależności od sytuacji.

Należy poinformować pacjentów o objawach przedmiotowych i podmiotowych związanych z CRS oraz o konieczności zgłoszenia się po natychmiastową pomoc medyczną w przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów przedmiotowych lub podmiotowych w dowolnym momencie terapii.

Postępowanie w przypadku wystąpienia CRS zależy od stopnia jego nasilenia i może wymagać tymczasowego opóźnienia podania epkorytamabu lub zakończenia leczenia.

Pacjenci z DLBCL powinni być hospitalizowani przez 24 h po podaniu dawki 48 mg w 15. dniu cyklu 1. w celu monitorowania objawów przedmiotowych i podmiotowych wystąpienia CRS.

U pacjentów otrzymujących epkorytamab wystąpiły przypadki ICANS, w tym zdarzenie zakończone zgonem.

ICANS może objawiać się afazją, zmienionym poziomem świadomości, upośledzeniem zdolności poznawczych, osłabieniem motorycznym, napadami drgawkowymi i obrzękiem mózgu.

Większość przypadków ICANS miała miejsce w trakcie 1. cyklu leczenia epkorytamabem, przy czym niektóre wystąpiły z opóźnieniem.

Należy monitorować pacjentów pod kątem objawów przedmiotowych i podmiotowych ICANS po podaniu epkorytamabu.

W momencie wystąpienia pierwszych objawów przedmiotowych lub podmiotowych ICANS należy rozpocząć leczenie odpowiednio kortykosteroidami i lekami przeciwdrgawkowymi, które nie mają działania uspokajającego.

Należy poinformować pacjentów o objawach przedmiotowych i podmiotowych związanych z ICANS oraz o możliwości wystąpienia tych zdarzeń z opóźnieniem.

Należy poinformować pacjentów o konieczności zgłoszenia się po natychmiastową pomoc medyczną w przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów przedmiotowych lub podmiotowych w dowolnym momencie terapii.

Należy opóźnić lub zakończyć leczenie epkorytamabem zgodnie z zaleceniami.

Pacjenci z DLBCL powinni być hospitalizowani przez 24 h po podaniu dawki 48 mg w 15. dniu cyklu 1. w celu monitorowania objawów przedmiotowych i podmiotowych wystąpienia ICANS.

Leczenie epkorytamabem może prowadzić do zwiększonego ryzyka zakażeń.

W badaniach klinicznych obserwowano ciężkie lub śmiertelne zakażenia u pacjentów leczonych epkorytamabem.

Należy unikać podawania epkorytamabu pacjentom, u których występują klinicznie istotne aktywne zakażenia ogólnoustrojowe.

W razie potrzeby należy podać profilaktycznie leki przeciwdrobnoustrojowe przed i podczas leczenia epkorytamabem.

Należy monitorować pacjentów pod kątem objawów przedmiotowych i podmiotowych zakażenia przed i po podaniu epkorytamabu, a także odpowiednio leczyć.

W przypadku gorączki neutropenicznej pacjentów należy ocenić pod kątem zakażenia i leczyć antybiotykami, płynami i z wykorzystaniem innego leczenia wspomagającego, zgodnie z lokalnymi wytycznymi.

U pacjentów otrzymujących epkorytamab zgłaszano wystąpienie zespołu rozpadu guza.

Pacjentom ze zwiększonym ryzykiem TLS zaleca się nawodnienie i profilaktyczne leczenie produktem leczniczym obniżającym stężenie kwasu moczowego.

Pacjentów należy monitorować pod kątem objawów przedmiotowych i podmiotowych TLS, zwłaszcza pacjentów z dużą masą guza lub szybko proliferującymi guzami oraz pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.

Pacjentów należy monitorować pod kątem wyników badań biochemicznych krwi, a nieprawidłowości należy szybko leczyć.

U pacjentów leczonych epkorytamabem zgłaszano przypadki zaostrzenia objawów nowotworu.

Objawy mogą obejmować miejscowy ból i obrzęk.

Zgodnie z mechanizmem działania epkorytamabu, zaostrzenie objawów nowotworu jest prawdopodobnie spowodowane napływem limfocytów T do miejsc w obrębie guza po podaniu epkorytamabu.

Nie zidentyfikowano specyficznych czynników ryzyka wystąpienia zaostrzenia objawów nowotworu, jednak istnieje zwiększone ryzyko pogorszenia stanu zdrowia i zachorowalności z powodu efektu masy, który jest zjawiskiem wtórnym do zaostrzenia objawów nowotworu u pacjentów z masywnymi guzami zlokalizowanymi w pobliżu dróg oddechowych i/lub ważnego narządu.

Pacjenci leczeni epkorytamabem powinni być monitorowani i oceniani pod kątem zaostrzenia objawów nowotworu w kluczowych lokalizacjach anatomicznych.

Istnieją ograniczone dane dotyczące pacjentów z DLBCL z negatywnym wynikiem ekspresji CD20 i pacjentów z chłoniakiem grudkowym z negatywnym wynikiem ekspresji CD20 leczonych epkorytamabem i jest możliwe, że pacjenci z tych grup mogą odnosić mniejszą korzyść w porównaniu, odpowiednio, z pacjentami z DLBCL z pozytywną ekspresją CD20 i z pacjentami z chłoniakiem grudkowym z pozytywną ekspresją CD20.

Należy rozważyć potencjalne ryzyka i korzyści związane z leczeniem epkorytamabem pacjentów z DLBCL i chłoniakiem grudkowym z utratą ekspresji CD20.

Lekarz musi poinformować pacjenta o ryzyku wystąpienia CRS i ICANS oraz wszelkich objawach przedmiotowych i podmiotowych CRS i ICANS.

Pacjentów należy poinstruować, aby natychmiast zwrócili się o pomoc lekarską, jeśli wystąpią u nich objawy przedmiotowe i podmiotowe CRS i/lub ICANS.

Pacjenci powinni otrzymać kartę pacjenta i zostać poinstruowani, aby nosić kartę przez cały czas.

Ta karta opisuje objawy CRS i ICANS, które jeśli wystąpią, powinny skłonić pacjenta do natychmiastowej pomocy lekarskiej.

Podczas terapii epkorytamabem nie należy podawać szczepionek żywych i/lub żywych atenuowanych.

Nie przeprowadzono badań z udziałem pacjentów, którzy otrzymali szczepionki żywe.

Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w każdej fiol., to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

Produkt leczniczy zawiera 21,9 mg sorbitolu w każdej fiol., co odpowiada 27,33 mg/ml.

Produkt leczniczy zawiera 0,42 mg polisorbatu 80 w każdej fiol., co odpowiada 0,4 mg/ml.

Polisorbat 80 może powodować reakcje alergiczne.

Epkorytamab wywiera niewielki wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Ze względu na możliwość wystąpienia ICANS należy poinformować pacjentów o konieczności zachowania ostrożności podczas prowadzenia pojazdów mechanicznych, jazdy na rowerze lub używania ciężkich lub potencjalnie niebezpiecznych maszyn (lub unikanie tych czynności w przypadku wystąpienia objawów).

Bezpieczeństwo stosowania epkorytamabu oceniano w nierandomizowanym jednoramiennym badaniu GCT3013-01 z udziałem 382 pacjentów z nawrotowym lub opornym na leczenie chłoniakiem z dużych komórek B (ang. large B-cell lymphoma) (N=167), chłoniakiem grudkowym (N = 129) i chłoniakiem grudkowym (z zastosowaniem trzypoziomowego schematu dawkowania ze stopniowym zwiększaniem dawki, N = 86) po 2 lub większej liczbie linii terapii ogólnoustrojowej i obejmowało wszystkich pacjentów, którzy zostali zakwalifikowani do przyjmowania dawki 48 mg, i otrzymali co najmniej 1 dawkę epkorytamabu.

Mediana czasu trwania ekspozycji na epkorytamab wynosiła 4,9 m-ca (zakres: <1 do 30 m-cy).

Najczęstszymi działaniami niepożądanymi (≥20%) były

• CRS
• reakcje w miejscu wstrzyknięcia
• zmęczenie
• zakażenie wirusowe
• neutropenia
• ból mięśniowo-szkieletowy
• gorączka i biegunka

Ciężkie działania niepożądane wystąpiły u 50% pacjentów.

Najczęstszym ciężkim działaniem niepożądanym (≥10%) był zespół uwalniania cytokin (34%).

U 14 pacjentów (3,7%) wystąpiło śmiertelne działanie niepożądane (zapalenie płuc u 9 (2,4%) pacjentów, zakażenie wirusowe u 4 (1,0%) pacjentów i ICANS u 1 (0,3%) pacjenta).

Działania niepożądane, które doprowadziły do zakończenia leczenia, wystąpiły u 6,8% pacjentów.

Zakończenie leczenia epkorytamabem z powodu zapalenia płuc wystąpiło u 14 (3,7%) pacjentów, z powodu zakażenia wirusowego u 8 (2,1%) pacjentów, z powodu zmęczenia u 2 (0,5%) pacjentów i z powodu CRS, ICANS lub biegunki każde u 1 (0,3%) pacjenta.

Opóźnienia przyjęcia dawki z powodu działań niepożądanych wystąpiły u 42% pacjentów.

Działania niepożądane prowadzące do opóźnienia podania dawki (≥3%) obejmowały

• zakażenia wirusowe (17%)
• CRS (11%)
• neutropenię (5,2%)
• zapalenie płuc (4,7%)
• zakażenie górnych dróg oddechowych (4,2%)
• gorączkę (3,7%)

Wszystkie stopnie.

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze:

• (bardzo często) zakażenie wirusowe, zapalenie płuc, zakażenie górnych dróg oddechowych
• (często) zakażenie grzybicze, posocznica, zapalenie tkanki łącznej

Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy):

• (często) zaostrzenie objawów nowotworu (reakcja typu tumour flare)

Zaburzenia krwi i układu chłonnego:

• (bardzo często) neutropenia, niedokrwistość, małopłytkowość, limfopenia
• (często) gorączka neutropeniczna

Zaburzenia układu immunologicznego:

• (bardzo często) zespół uwalniania cytokin

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania:

• (bardzo często) zmniejszony apetyt
• (często) hipokaliemia, hipofosfatemia, hipomagnezemia, zespół rozpadu guza

Zaburzenia układu nerwowego:

• (bardzo często) ból głowy
• (często) zespół neurotoksyczności związany z komórkami efektorowymi układu odpornościowego

Zaburzenia serca:

• (często) zaburzenia rytmu serca

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia:

• (często) wysięk opłucnowy

Zaburzenia żołądka i jelit:

• (bardzo często) biegunka, ból brzucha, nudności
• (często) wymioty

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:

• (bardzo często) wysypka
• (często) świąd

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej:

• (bardzo często) ból mięśniowo-szkieletowy

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania:

• (bardzo często) reakcje w miejscu wstrzyknięcia, zmęczenie, gorączka, obrzęk

Badania diagnostyczne:

• (często) zwiększona aktywność AspAT/AlAT, zwiększone stężenie kreatyniny we krwi, zmniejszone stężenie sodu we krwi, zwiększona aktywność fosfatazy zasadowej

Stopień 3.-4.

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze:

• (często) Zakażenie wirusowe, zapalenie płuc, zakażenie górnych dróg oddechowych, zakażenie grzybicze, posocznica, zapalenie tkanki łącznej

Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy):

• (często) zaostrzenie objawów nowotworu (reakcja typu tumour flare)

Zaburzenia krwi i układu chłonnego:

• (bardzo często) neutropenia
• (często) niedokrwistość, małopłytkowość, limfopenia, gorączka neutropeniczna

Zaburzenia układu immunologicznego:

• (bardzo często) zespół uwalniania cytokin

Zaburzenia metabolizmu i odżywiania:

• (często) hipokaliemia, hipofosfatemia
• (niezbyt często) zmniejszony apetyt
• (niezbyt często) hipomagnezemia, zespół rozpadu guza

Zaburzenia układu nerwowego:

• (niezbyt często) ból głowy

Zaburzenia serca:

• (niezbyt często) zaburzenia rytmu serca

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia:

• (często) wysięk opłucnowy

Zaburzenia żołądka i jelit:

• (często) ból brzucha
• (niezbyt często) biegunka, nudności, wymioty

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej:

• (często) ból mięśniowo-szkieletowy

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania:

• (często) zmęczenie, gorączka, obrzęk

Badania diagnostyczne:

• (często) zwiększona aktywność AspAT/AlAT
• (niezbyt często) zmniejszone stężenie sodu we krwi; szczegóły, patrz ChPL

W badaniu GCT3013-01 CRS jakiegokolwiek stopnia wystąpił u 58% (171/296) pacjentów z chłoniakiem z dużych komórek B i chłoniakiem grudkowym leczonych epkorytamabem z zastosowaniem dwupoziomowego schematu zwiększania dawki.

CRS stopnia 1. wystąpił u 35% pacjentów, stopnia 2. u 21% pacjentów, a stopnia 3. u 2,4% pacjentów.

CRS wystąpił ponownie u 21% pacjentów.

CRS dowolnego stopnia wystąpił u 9,8% pacjentów po podaniu dawki początkowej (1. dzień cyklu 1.), u 13% po podaniu dawki pośredniej (8. dzień cyklu 1.), u 51% po podaniu 1. pełnej dawki (15. dzień cyklu 1.), u 6,5% po podaniu drugiej pełnej dawki (22. dzień cyklu 1.) oraz u 3,7% po podaniu trzeciej pełnej dawki (1. dzień cyklu 2.) lub później.

Mediana czasu do wystąpienia CRS od ostatniej podanej dawki epkorytamabu wyniosła 2 dni (zakres: 1 do 12 dni).

Mediana czasu do wystąpienia od podania 1. pełnej dawki wyniosła 19,3 h (zakres: <0,1 do 7 dni).

CRS ustąpił u 99% pacjentów, a mediana czasu trwania zdarzeń CRS wyniosła 2 dni (zakres: 1 do 54 dni).

Spośród 171 pacjentów, u których wystąpił CRS, najczęstsze objawy przedmiotowe i podmiotowe CRS obejmowały gorączkę 99%, niedociśnienie 32% i niedotlenienie 16%.

Pozostałe objawy przedmiotowe i podmiotowe CRS, które wystąpiły u ≥3% pacjentów, obejmowały

• dreszcze (11%)
• tachykardię (w tym tachykardię zatokową (11%))
• ból głowy (8,2%)
• nudności (4,7%)
• wymioty (4,1%)

Przemijająca zwiększona aktywność enzymów wątrobowych (AlAT lub AspAT >3 x GGN) występowała jednocześnie z CRS u 4,1% pacjentów z CRS.

W badaniu GCT3013-01 CRS jakiegokolwiek stopnia wystąpił u 49% (42/86) pacjentów leczonych epkorytamabem w zalecanym dla chłoniaka grudkowego trzypoziomowym schemacie zwiększania dawki.

Częstość występowania stopnia 1. wynosiła 40%, a stopnia 2. - 9%.

Nie zgłoszono żadnych zdarzeń CRS stopnia ≥3.

CRS wystąpił ponownie u 23% pacjentów.

Większość zdarzeń CRS wystąpiła w cyklu 1., podczas którego takie zdarzenie wystąpiło u 48% pacjentów.

W cyklu 1. CRS wystąpił u 12% pacjentów po podaniu dawki początkowej (1. dzień cyklu 1.), u 5,9% pacjentów po podaniu dawki pośredniej (8. dzień cyklu 1.), u 15% pacjentów po podaniu drugiej dawki pośredniej (15. dzień cyklu 1.) i 37% pacjentów po podaniu 1. pełnej dawki (22. dzień cyklu 1.).

Mediana czasu do wystąpienia CRS od ostatniej podanej dawki epkorytamabu wynosiła 59 h (zakres: 1-8 dni).

Mediana czasu do wystąpienia objawów od podania 1. pełnej dawki wynosiła 61 h (zakres: 1-8 dni).

CRS ustąpił u 100% pacjentów, a mediana czasu trwania zdarzeń CRS wynosiła 2 dni (zakres 1-14 dni).

Ciężkie działania niepożądane związane z CRS wystąpiły u 28% pacjentów otrzymujących epkorytamab.

Opóźnienia w przyjęciu dawki z powodu CRS wystąpiły u 19% pacjentów otrzymujących epkorytamab.

Spośród 42 pacjentów, u których wystąpił CRS po zastosowaniu zalecanej dawki, najczęstsze objawy przedmiotowe i podmiotowe CRS (≥10%) obejmowały gorączkę (100%) i niedociśnienie (14%).

Oprócz stosowania kortykosteroidów, u 12% pacjentów w leczeniu zdarzenia CRS stosowano tocilizumab.

W badaniu GCT3013-01 ICANS wystąpił u 4,7% (18/382) pacjentów leczonych epkorytamabem, w tym u 3,1% - stopnia 1., a u 1,3% - stopnia 2.

U 1. pacjenta (0,3%) wystąpiło zdarzenie ICANS stopnia 5. (śmiertelne).

Mediana czasu do 1. wystąpienia ICANS od rozpoczęcia leczenia epkorytamabem (1. dzień cyklu 1.) wynosiła 18 dni (zakres: 8 do 141 dni).

ICANS ustąpił u 94% (17/18) pacjentów po zastosowaniu leczenia wspomagającego.

Mediana czasu do ustąpienia ICANS wynosiła 2 dni (zakres: 1-9 dni).

Spośród 18 pacjentów z ICANS, początek ICANS miał miejsce przed CRS u 11% pacjentów, jednocześnie z CRS u 44%, po wystąpieniu CRS u 17% i bez CRS u 28%.

W badaniu GCT3013-01 ciężkie zakażenia jakiegokolwiek stopnia wystąpiły u 25% (41/167) pacjentów z chłoniakiem z dużych komórek B leczonych epkorytamabem.

Najczęstsze ciężkie zakażenia obejmowały

• COVID-19 (6,6%)
• zapalenie płuc w przebiegu COVID-19 (4,2%)
• zapalenie płuc (3,6%)
• posocznicę (2,4%)
• zakażenie górnych dróg oddechowych (1,8%)
• bakteriemię (1,2%)
• wstrząs septyczny (1,2%)

Mediana czasu do wystąpienia pierwszego ciężkiego zakażenia od rozpoczęcia leczenia epkorytamabem (1. dzień cyklu 1.) wyniosła 56 dni (zakres: 4 do 631 dni), a mediana czasu trwania 15 dni (zakres: 4 do 125 dni).

Zdarzenia stopnia 5. wystąpiły u 7 (4,2%) pacjentów.

W badaniu GCT3013-01 ciężkie zakażenia dowolnego stopnia wystąpiły u 32% (68/215) pacjentów z chłoniakiem grudkowym leczonych epkorytamabem.

Najczęstsze ciężkie zakażenia obejmowały

• COVID-19 (8,8%)
• zapalenie płuc w przebiegu COVID-19 (5,6%)
• zapalenie płuc (3,7%)
• zakażenie dróg moczowych (1,9%)
• zapalenie płuc wywołane przez Pneumocystis jirovecii (1,4%)

Mediana czasu do wystąpienia pierwszego ciężkiego zakażenia od rozpoczęcia leczenia epkorytamabem (1. dzień. cyklu 1.) wynosiła 81 dni (zakres: 1 do 636 dni), a mediana czasu trwania zakażenia wynosiła 18 dni (zakres: 4 do 249 dni).

Zdarzenia stopnia 5. wystąpiły u 8 (3,7%) pacjentów, z czego u 6 (2,8%) pacjentów zdarzenie opisano jako COVID-19 lub zapalenie płuc w przebiegu COVID-19.

W badaniu GCT3013-01 neutropenia jakiegokolwiek stopnia wystąpiła u 28% (105/382) pacjentów, z czego 23% zdarzeń było stopnia 3.-4.

Mediana czasu do wystąpienia pierwszego zdarzenia neutropenii/zmniejszenia liczby neutrofili wyniosła 65 dni (zakres: 2 do 750 dni), a mediana czasu trwania 15 dni (zakres: 2-415 dni).

Spośród 105 pacjentów, u których wystąpiły przypadki neutropenii/zmniejszenia liczby neutrofili, 61% otrzymało G-CSF w celu leczenia zdarzeń.

W badaniu GCT3013-01 zespół rozpadu guza (TLS) wystąpił u 1,0% (4/382) pacjentów.

Mediana czasu do wystąpienia pierwszego zdarzenia wynosiła 18 dni (zakres: 8-33 dni), a mediana czasu trwania 3 dni (zakres: 2-4 dni).

W badaniu GCT3013-01 zaostrzenie objawów nowotworu wystąpiło u 1,6% (6/382) pacjentów.

Wszystkie zdarzenia miały nasilenie stopnia 2.

Mediana czasu do wystąpienia choroby wynosiła 19,5 dnia (zakres 9-34 dni), a mediana czasu trwania wynosiła 9 dni ( zakres 1-50 dni).

Kobietom w wieku rozrodczym należy zalecić stosowanie skutecznej antykoncepcji podczas leczenia epkorytamabem i przez co najmniej 4 m-ce po przyjęciu ostatniej dawki.

Przed rozpoczęciem leczenia epkorytamabem należy sprawdzić czy pacjentki w wieku rozrodczym nie są w ciąży.

Ze względu na mechanizm działania, epkorytamab podawany kobietom w okresie ciąży może powodować uszkodzenie płodu, w tym limfocytopenię limfocytów B i zmiany w prawidłowej odpowiedzi immunologicznej.

Brak dostępnych danych dotyczących stosowania epkorytamabu u kobiet w ciąży.

Nie przeprowadzono badań na zwierzętach dotyczących toksycznego wpływu epkorytamabu na reprodukcję.

Przeciwciała IgG1, takie jak epkorytamab, mogą przedostawać się do łożyska, powodując narażenie płodu.

Należy poinformować kobiety w ciąży o potencjalnym ryzyku dla płodu.

Epkorytamab nie jest zalecany do stosowania w okresie ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym niestosujących skutecznej metody antykoncepcji.

Nie wiadomo, czy epkorytamab przenika do mleka ludzkiego lub ma wpływ na produkcję mleka.

Ponieważ wiadomo, że immunoglobuliny IgG są obecne w mleku, narażenie noworodka na epkorytamab może nastąpić poprzez transfer w okresie laktacji.

Należy przerwać karmienie piersią podczas leczenia epkorytamabem i przez co najmniej 4 m-ce po przyjęciu ostatniej dawki.

Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu epkorytamabu na płodność.

Wpływ epkorytamabu na płodność u mężczyzn i kobiet jest nieznany.

W przypadku przedawkowania należy monitorować pacjenta pod kątem objawów przedmiotowych lub podmiotowych reakcji niepożądanych i zastosować odpowiednie leczenie wspomagające.