Hydroxyzinum VP

• Leczenie lęku.
• Objawowe leczenie świądu.
• Premedykacja przed zabiegami chirurgicznymi.

Produkt leczniczy należy stosować w najmniejszej skutecznej dawce. Czas leczenia powinien być możliwie jak najkrótszy. U dorosłych i dzieci o mc. powyżej 40 kg: maks. dawka dobowa wynosi 100 mg.

Dorośli.

• Objawowe leczenie lęku: 50 mg/dobę w 2-3 dawkach podzielonych. W ciężkich przypadkach można stosować doustnie dawki do 100 mg/dobę.
• Objawowe leczenie świądu: leczenie należy rozpocząć od dawki 25 mg przed snem. W późniejszym okresie, w razie konieczności, dawkę można zwiększyć do 25 mg, 3-4x/dobę.
• Premedykacja przed zabiegami chirurgicznymi: po 50 mg w dwóch podaniach lub 100 mg w pojedynczej dawce doustnie. Dawkowanie należy dostosowywać indywidualnie, w zakresie zalecanych dawek, zależnie od reakcji pacjenta na leczenie.

Dzieci i młodzież.

• U dzieci o mc. powyżej 40 kg: maks. dawka dobowa wynosi 100 mg.
• U dzieci o mc. do 40 kg: maks. dawka dobowa wynosi 2 mg/kg mc./dobę.

• Objawowe leczenie świądu: dzieci w wieku od 12 m-cy: 1 mg/kg mc. do 2 mg/kg mc./dobę. w dawkach podzielonych.
• Premedykacja przed zabiegami chirurgicznymi: 0,6 mg/kg mc. doustnie, w pojedynczej dawce. Skumulowana dawka dobowa nie powinna przekraczać 2 mg/kg mc./dobę.

Pacjenci w podeszłym wieku. Leczenie należy rozpoczynać stosując połowę dawki zalecanej dla młodszych osób dorosłych. U osób w podeszłym wieku, maks. dawka dobowa wynosi 50 mg.

Pacjenci z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek. Ponieważ u pacjentów z umiarkowaną i ciężką niewydolnością nerek wydalanie cetyryzyny (która jest metabolitem hydroksyzyny) jest zmniejszone, należy u nich stosować mniejsze dawki produktu leczniczego.

Pacjenci z niewydolnością wątroby. U pacjentów z niewydolnością wątroby zaleca się zmniejszenie dawki dobowej o 33%.

Produkt leczniczy stosuje się doustnie.

Chlorowodorek hydroksyzyny jest pochodną difenylometanu, chemicznie niezwiązaną z fenotiazynami, rezerpiną, meprobamatem czy benzodiazepinami. Chlorowodorek hydroksyzyny nie hamuje czynności kory mózgowej. Jego działanie może polegać na hamowaniu aktywności niektórych obszarów podkorowych OUN.

1 ml syropu zawiera 2 mg hydroksyzyny chlorowodorku.

Podczas jednoczesnego stosowania produktu leczniczego z lekami przeciwcholinergicznym lub działającymi depresyjnie na OUN, można spodziewać się nasilenia ich działania.

Dawkowanie należy dostosowywać indywidualnie.

Alkohol nasila działanie produktu leczniczego.

Hydroksyzyna działa antagonistycznie w stosunku do betahistyny i inhibitorów cholinoesterazy.

Osłabia również wpływ adrenaliny na ciśnienie tętnicze.

Należy unikać stosowania produktu leczniczego jednocześnie z inhibitorami MAO.

W badaniach przeprowadzonych na szczurach hydroksyzyna zmniejszała działanie przeciwdrgawkowe fenytoiny.

Wykazano, że cymetydyna podawana w dawce 600 mg 2x/na dobę zwiększa stężenie hydroksyzyny w surowicy o 36%, a stężenie jej metabolitu, cetyryzyny, zmniejsza o 20%.

Hydroksyzyna nie wykazuje działania hamującego na izoenzymy UDP-glukuronylotransferazy w ludzkich mikrosomach wątrobowych.

Jest inhibitorem CYP2D6 i jej stosowanie w dużych dawkach może powodować interakcje z lekami będącymi substratami dla enzymu CYP2D6.

Hamuje również izoenzymy cytochromu P450 2C9, 2C19 i 3A4, jednak dopiero w stężeniach znacznie większych, niż maks. stężenia jakie osiąga w osoczu, w związku z czym jest mało prawdopodobne by wpływała na metabolizm leków będących substratami dla tych enzymów.

Cetyryzyna (metabolit hydroksyzyny), w stężeniu 100 µM nie wykazuje działania hamującego na cytochrom P450 (1A2, 2A6, 2C9, 2C19, 2D6, 2E1 i 3A4), ani izoenzymy UDP-glukuronylotransferazy.

Ponieważ hydroksyzyna jest metabolizowana przez dehydrogenazę alkoholową oraz CYP3A4/5, jej stężenie może ulec zwiększeniu w wyniku jednoczesnego stosowania z lekami, które są potencjalnymi inhibitorami tych enzymów.

W przypadku, gdy hamowany jest tylko 1 ze szlaków metabolicznych, drugi może częściowo go kompensować.

• Nadwrażliwość na substancję czynną, cetyryzynę, inne pochodne piperazyny, aminofilinę, etylenodiaminę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
• Porfiria.
• Ciąża i karmienie piersią.
• Produkt zawiera maltitol ciekły.
• Nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją fruktozy.

Należy zachować ostrożność stosując produkt leczniczy u pacjentów ze zwiększoną skłonnością do drgawek. Małe dzieci są bardziej narażone na występowanie działań niepożądanych dotyczących OUN. Występowanie drgawek zgłaszano u dzieci częściej, niż u osób dorosłych. Ze względu na potencjalne działanie przeciwcholinergiczne, należy zachować ostrożność stosując produkt leczniczy u pacjentów z jaskrą, utrudnionym odpływem moczu z pęcherza moczowego, osłabioną perystaltyką przewodu pokarmowego, miastenią i otępieniem. W przypadku jednoczesnego stosowania produktu leczniczego z innymi lekami działającymi depresyjnie na OUN lub lekami o właściwościach przeciwcholinergicznych, konieczne może być dostosowanie dawkowania. Podczas stosowania produktu leczniczego pacjent powinien unikać spożywania alkoholu. Należy zachować ostrożność stosując produkt leczniczy u pacjentów, u których występują czynniki predysponujące do wystąpienia zaburzeń rytmu serca lub przyjmujących jednocześnie leki mogące wywoływać zaburzenia rytmu serca. U pacjentów z wydłużeniem odcinka QT w wywiadzie należy rozważyć inne metody leczenia. Ponieważ produkt leczniczy może wpływać na wyniki testów alergicznych oraz testu prowokacji oskrzelowej z metacholiną, nie należy go stosować przez co najmniej 5 dni poprzedzających wykonanie takich testów. Ze względu na zawartość maltitolu ciekłego, produkt może mieć lekkie działanie przeczyszczające. Wartość kaloryczna 2,3 kcal/g maltitolu ciekłego. Produkt może zaburzać reakcje i zdolność koncentracji. Należy o tym poinformować pacjentów i przestrzec ich przed prowadzeniem pojazdów mechanicznych oraz obsługiwaniem urządzeń mechanicznych. Należy unikać jednoczesnego stosowania produktu z innymi lekami uspokajającymi lub alkoholem, ponieważ nasila to ich działanie.

Działania niepożądane są związane przede wszystkim z depresyjnym działaniem na OUN lub paradoksalnym działaniem pobudzającym OUN, z działaniem przeciwcholinergicznym lub z reakcjami nadwrażliwości. Działania niepożądane, które obserwowano u co najmniej 1% pacjentów w badaniach klinicznych z hydroksyzyną, kontrolowanych przy użyciu placebo - szczegóły patrz ChPL.

Zaburzenia układu immunologicznego:

• (rzadko) reakcje nadwrażliwości;
• (bardzo rzadko) wstrząs anafilaktyczny.

Zaburzenia psychiczne:

• (niebyt często) pobudzenie, splątanie;
• (rzadko) dezorientacja, omamy.

Zaburzenia układu nerwowego:

• (bardzo często) senność;
• (często) ból głowy, sedacja;
• (niebyt często) zawroty głowy, bezsenność, drżenie;
• (rzadko) drgawki, dyskineza.

Zaburzenia oka: (rzadko) zaburzenia akomodacji, niewyraźne widzenie.

Zaburzenia serca: (rzadko) tachykardia.

Zaburzenia naczyniowe: (rzadko) niedociśnienie tętnicze.

Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (bardzo rzadko) skurcz oskrzeli.

Zaburzenia żołądka i jelit:

• (często) suchość błony śluzowej jamy ustnej;
• (niebyt często) nudności;
• (rzadko) zaparcie, wymioty.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej:

• (rzadko) świąd, wysypka rumieniowa, wysypka grudkowo-plamkowa, pokrzywka, zapalenie skóry;
• (bardzo rzadko) obrzęk naczynioruchowy, wzmożona potliwość, utrwalona wysypka polekowa.

Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (rzadko) zatrzymanie moczu.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania:

• (często) zmęczenie;
• (niebyt często) złe samopoczucie, gorączka.

Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na reprodukcję. Hydroksyzyna przenika przez barierę łożyskową i osiąga w organizmie płodu stężenie większe, niż u matki. Do chwili obecnej nie ma istotnych danych epidemiologicznych dotyczących stosowania produktu podczas ciąży. U noworodków, których matki otrzymywały hydroksyzynę w późnej ciąży i/lub podczas porodu, obserwowano następujące zdarzenia bezpośrednio lub kilka godz. po urodzeniu:

• hipotonię,
• zaburzenia ruchowe (w tym zaburzenia pozapiramidowe, ruchy kloniczne),
• depresję OUN,
• niedotlenienie noworodka,
• zatrzymanie moczu.

Produkt jest przeciwwskazany do stosowania w ciąży i podczas laktacji. Karmienie piersią należy przerwać, jeśli konieczne jest stosowanie produktu.

Objawy obserwowane po znacznym przedawkowaniu związane są głównie z nadmiernym działaniem przeciwcholinergicznym, depresją OUN lub paradoksalnym pobudzeniem OUN.

Należą do nich:

• nudności,
• wymioty,
• tachykardia,
• gorączka,
• senność,
• zaburzenia odruchu źrenicznego,
• drżenie,
• splątanie lub omamy,
• a w późniejszym okresie obniżenie poziomu świadomości,
• depresja oddechowa,
• drgawki,
• niedociśnienie tętnicze lub zaburzenia rytmu serca oraz pogłębiająca się śpiączka i zapaść krążeniowo-oddechowa.

W przypadku znacznego przedawkowania konieczne jest ścisłe kontrolowanie drożności dróg oddechowych, oddychania i krążenia (ciągły zapis EKG) oraz zapewnienie odpowiedniej podaży tlenu.

Monitorowanie akcji serca oraz ciśnienia tętniczego należy prowadzić przez 24 h, do ustąpienia objawów przedawkowania.

U pacjentów z zaburzeniami świadomości należ ustalić, czy nie przyjmowali jednocześnie innych leków lub alkoholu, oraz podać im tlen, nalokson, glukozę i tiaminę, jeśli zajdzie taka konieczność.

Jeśli zajdzie konieczność podania środka obkurczającego naczynia, należy zastosować noradrenalinę lub metaraminol.

Nie należy stosować adrenaliny.

U tych pacjentów z objawami przedawkowania, u których mogą wystąpić objawy zaburzeń świadomości, śpiączka lub drgawki, nie należy stosować preparatów wymiotnicy ze względu na niebezpieczeństwo wystąpienia zachłystowego zapalenia płuc.

Jeśli doszło do spożycia leku w klinicznie istotnej ilości, można wykonać płukanie żołądka po uprzednim wykonaniu intubacji dotchawiczej.

Istnieje niewiele danych potwierdzających skuteczność stosowania węgla aktywowanego.

Wątpliwe jest, by hemodializa czy hemoperfuzja miały istotne zastosowanie w leczeniu pacjentów, którzy przedawkowali hydroksyzynę.

Brak jest swoistej odtrutki.

Dane literaturowe wskazują, że w przypadku wystąpienia silnego, zagrażającego życiu działania przeciwcholinergicznego opornego na stosowanie innych preparatów, skuteczne może okazać się podanie fizostygminy w dawce terapeutycznej.

Fizostygminy nie należy stosować wyłącznie w celu niedopuszczenia do zapadnięcia pacjenta w sen.

W przypadku jednoczesnego spożycia trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, stosowanie fizostygminy może wywołać drgawki i oporne na leczenie zatrzymanie akcji serca.

Stosowania fizostygminy należy również unikać u pacjentów z zaburzeniami przewodzenia bodźców w obrębie serca.