F45

Zaburzenia występujące pod maską somatyczną

Główną cechą tego zaburzenia są różnorodne, nawracające i często zmieniające się objawy somatyczne, które utrzymują się od co najmniej 2 lat. Większość pacjentów ma za sobą długą i skomplikowaną historię kontaktów z podstawową i specjalistyczną opieką zdrowotną, włącznie z licznymi negatywnymi wynikami badań i bezowocnymi operacjami eksploracyjnymi. Objawy mogą dotyczyć każdej części ciała czy układu. Przebieg zaburzenia jest przewlekły i zmienny i często łączy się z zakłóceniem funkcjonowania społecznego, interpersonalnego i rodzinnego. Krótkotrwałe (trwające krócej niż 2 lata) i mniej jaskrawe objawy należy klasyfikować jako zaburzenia w postaci objawów choroby somatycznej, niezróżnicowane (F45.1)

Zespół Briqueta, złożone zaburzenia psychosomatyczne

Rozpoznanie takiego zaburzenia należy brać pod uwagę, gdy dolegliwości somatyczne są wielorakie, zmienne i uporczywe, ale brak jest pełnego i typowego klinicznego obrazu somatyzacji

Niezróżnicowane zaburzenie psychosomatyczne

Istotną cechą tego zaburzenia jest stałe przekonanie pacjenta, że jest on chory na jedną lub więcej poważnych i postępujących chorób somatycznych. Pacjent ujawnia uporczywe skargi somatyczne albo stale skupia uwagę na ich fizycznej naturze. Normalne czy banalne doznania lub przejawy są często interpretowane przez pacjenta jako nienormalne i przykre, a uwaga skupiona jest zwykle na jednym lub dwóch narządach albo układach ciała. Często występuje wyraźna depresja lub lęk, co może uzasadniać dodatkowe rozpoznanie

Zaburzenia obrazu ciała, dysmorfofobia (nieurojeniowa), nerwica hipochondryczna, hipochondriaza, nozofobia

Pacjent prezentuje objawy tak, jakby były one spowodowane przez fizyczną chorobę całego układu lub narządu, który jest głównie lub wyłącznie unerwiony i kontrolowany przez układ nerwowy wegetatywny, np. układu krążenia, przewodu pokarmowego lub układu moczowo-płciowego. Zazwyczaj występują 2 typy objawów, z których żaden nie jest wyrazem fizycznej choroby narządu lub całego układu. Pierwszy typ obejmuje skargi stanowiące obiektywne objawy pobudzenia układu wegetatywnego, jak przyspieszona czynność serca, poty, zaczerwienienie, drżenie oraz towarzyszący lęk i poczucie zagrożenia chorobą somatyczną. Drugi typ stanowią subiektywne skargi, zmienne i niespecyficzne, jak wędrujące bóle, uczucie pieczenia, ciężaru, ściskania, wzdęcia lub rozdymania, które odnoszone są przez pacjenta do określonego narządu lub układu

Nerwica serca, zespół Da Costy, nerwica żołądka, astenia nerwowo-krążeniowa. Psychogenne formy: aerofagii, kaszlu, biegunki, niestrawności, zaburzeń oddawania moczu, wzdęcia, czkawki, hiperwentylacji, częstomoczu , zespołu jelita drażliwego, kurczu wpustu

Do głównych dolegliwości należy uporczywy, silny i niepokojący ból, którego nie można w pełni wyjaśnić zaburzeniami fizjologicznymi lub chorobami somatycznymi i który występuje w związku z konfliktem emocjonalnym czy problemami psychospołecznymi. Nasilenie tego konfliktu czy problemu uzasadnia przypuszczenie, że stanowią one główną przyczynę dolegliwości. W następstwie uporczywego bólu zwykle wzrasta zainteresowanie i opieka nad pacjentem – zarówno ze strony osób bliskich, jak personelu medycznego. Kategoria ta nie obejmuje bólu klasyfikowanego jako psychogenny, w przebiegu zaburzeń depresyjnych czy schizofrenii

Psychalgia. Psychogenne: bóle krzyża, bóle głowy, zaburzenia bólowe psychogenne

Kategoria ta obejmuje wszystkie inne zaburzenia czuciowe, czynnościowe i behawioralne, które nie są spowodowane przez chorobę somatyczną i które są niezależne od czynności układu nerwowego wegetatywnego. Są one natomiast ograniczone do jednego określonego układu lub narządu i są ściśle powiązane w czasie z wydarzeniami stresowymi lub problemami

Psychogenne: zaburzenia miesiączkowania, zaburzenia połykania (włączając uczucie „kuli w gardle”). Psychogenny: świąd, kręcz karku, zgrzytanie zębami

Zaburzenia psychosomatyczne BNO