Wyszukaj w szybkich pytaniach
Czy każdy pacjent z podwyższonym TSH wymaga leczenia?
Nie każdy pacjent z podwyższonym stężeniem hormonu tyreotropowego (TSH) wymaga włączenia substytucji hormonalnej. Decyzja o leczeniu powinna być zindywidualizowana i opierać się na kompleksowej ocenie klinicznej uwzględniającej wartość TSH, stężenie wolnych hormonów tarczycy, obecność objawów klinicznych oraz współistniejące czynniki ryzyka. Szczególnej uwagi wymagają przypadki subklinicznej niedoczynności tarczycy, gdzie TSH jest podwyższone przy prawidłowych wartościach fT4.
Kiedy leczymy subkliniczną niedoczynność tarczycy?
Objawowa niedoczynność tarczycy stanowi wskazanie do leczenia substytucyjnego. Inaczej jest w przypadku niedoczynności subklinicznej, w której leczenie należy włączyć, gdy:
- pacjent ma rozpoznaną chorobę tarczycy i TSH >4-5 mIU/l,
- pacjent nie ma rozpoznanej choroby tarczycy, ale TSH wynosi >10 mUI/l,
- pacjent ma zwiększone stężenie przeciwciał anty-TPO, chorobę niedokrwienną serca lub niewydolność serca (albo czynniki ryzyka tychże), cukrzycę, wole guzkowe lub miąższowe, przeszedł niecałkowitą tyreoidektomię,
- pacjentka jest w ciąży i ma podwyższony poziom TSH.
U pacjentów bezobjawowych, szczególnie w wieku podeszłym (>80 lat), z TSH ≤10 mIU/l nie włącza się leczenia w subklinicznej niedoczynności tarczycy.
Istotnym aspektem jest również dynamika zmian TSH. Przejściowe podwyższenie TSH może wystąpić w przebiegu otyłości czy chorobach o ostrym przebiegu, co należy brać pod uwagę w procesie diagnostycznym.
Bibliografia
- Szczeklik, A. (2024). Interna Szczeklika 2024.
- Campi, I., Dell’Acqua, M., Grassi, E. S., Vigone, M. C., & Persani, L. (2023). Unusual causes of hyperthyrotropinemia and differential diagnosis of primary hypothyroidism: a revised diagnostic flowchart. European Thyroid Journal, 12(4). https://doi.org/10.1530/etj-23-0012
