Ranlosin Duo

Leczenie umiarkowanych i ciężkich objawów w fazie napełnienia pęcherza (parcie naglące, częstomocz) i w fazie opróżniania pęcherza, związanych z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego (ang. BPH) u mężczyzn, którzy niewystarczająco odpowiadają na leczenie w monoterapii.

Dorośli mężczyźni, w tym osoby starsze. 1 tabl. produktu raz/dobę, przyjmowana doustnie, niezależnie od posiłków; maks. dawka dobowa to 1 tabl. produktu.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu zaburzeń czynności nerek na farmakokinetykę produktu. Natomiast dobrze znany jest wpływ zaburzeń czynności nerek na farmakokinetykę poszczególnych substancji czynnych. Produkt zawierający solifenacynę w skojarzeniu z tamsulosyną można stosować u pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (Cl_Cr >30 ml/min). Należy zachować ostrożność stosując produkt leczniczy u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (Cl_Cr ≤30ml/min), a maksymalna dawka dobowa u tych pacjentów to 1 tabl. produktu.

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby. Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu zaburzeń czynności wątroby na farmakokinetykę produktu leczniczego zawierającego solifenacynę w skojarzeniu z tamsulosyną. Natomiast dobrze znany jest wpływ zaburzeń czynności wątroby na farmakokinetykę poszczególnych substancji czynnych. Produkt leczniczy zawierający solifenacynę w skojarzeniu z tamsulosyną można stosować u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (≤7 punktów w skali Child-Pugh). Należy zachować ostrożność stosując produkt leczniczy u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (7-9 punktów w skali Child-Pugh), a maks. dawka dobowa u tych pacjentów to 1 tabl, produktu. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (>9 punktów w skali Child-Pugh) stosowanie produktu zawierającego solifenacynę w skojarzeniu z tamsulosyną jest przeciwwskazane.

Umiarkowanie silne i silne inhibitory cytochromu P4503A4. Nie należy stosować większej dawki produktu niż 1 tabl./dobę. Należy zachować ostrożność stosując produkt zawierający solifenacynę w skojarzeniu z tamsulosyną u pacjentów leczonych jednocześnie umiarkowanie silnymi lub silnymi inhibitorami cytochromu CYP3A4, takimi, jak werapamil, ketokonazol, rytonawir, nelfinawir, itrakonazol.

Dzieci i młodzież. Nie ma odpowiedniego wskazania do stosowania produktu zawierającego solifenacynę w skojarzeniu z tamsulosyną u dzieci i młodzieży.

Tabl. należy połknąć w całości, nie należy jej rozgryzać ani żuć. Tabl. nie należy rozkruszać.

Produkt zawierający solifenacyny bursztynian i tamsulosyny chlorowodorek jest złożonym produktem leczniczym w postaci tabletek, zawierającym dwie substancje czynne, solifenacynę i tamsulosynę.

Substancje te mają niezależne od siebie, uzupełniające się mechanizmy działania w leczeniu objawów ze strony dolnych dróg moczowych (ang.: LUTS) w fazie napełnienia pęcherza, związanych z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego (BPH).

Solifenacyna to kompetycyjny, wybiórczy antagonista receptora muskarynowego, który nie wykazuje powinowactwa do różnych innych receptorów, enzymów i kanałów jonowych.

Solifenacyna ma największe powinowactwo do receptorów muskarynowych M3, a w dalszej kolejności do receptorów M1 i M2.

Tamsulosyna jest antagonistą receptora adrenergicznego (AR) typu α₁.

Wiąże się wybiórczo i kompetycyjnie z postsynaptyczną częścią AR typu α₁, szczególnie z podtypu α_1A i α_1D i wykazuje silne działanie antagonistyczne w tkankach dolnych dróg moczowych.

1 tabl. zawiera warstwę 6 mg solifenacyny bursztynianu, co odpowiada 4,5 mg solifenacyny oraz warstwę 0,4 mg tamsulosyny chlorowodorku, co odpowiada 0,37 mg tamsulosyny.

Jednoczesne stosowanie z produktami leczniczymi o właściwościach cholinolitycznych może nasilać działanie terapeutyczne oraz działania niepożądane.

Po zakończeniu stosowania produktu zawierającego solifenacynę z tamsulosyną należy zrobić około jednotygodniową przerwę przed rozpoczęciem leczenia antycholinergicznego.

Działanie lecznicze solifenacyny może być słabsze w przypadku jednoczesnego stosowania agonistów receptorów cholinergicznych.

Jednoczesne podawanie solifenacyny z ketokonazolem (silny inhibitor CYP3A4) (200 mg/dobę) powodowało 1,4- i 2,0-krotny wzrost stężenia C_max i pola powierzchni pod krzywą (AUC) solifenacyny, natomiast podawanie ketokonazolu w dawce 400 mg/dobę powodowało 1,5- i 2,8-krotne zwiększenie C_max i AUC solifenacyny.

Jednoczesne podawanie tamsulosyny i ketokonazolu w dawce 400 mg/dobę powodowało odpowiednio 2,2- i 2,8-krotne zwiększenie C_max i AUC tamsulosyny.

Ponieważ jednoczesne podawanie z silnymi inhibitorami CYP3A4, takimi jak

• ketokonazol,
• rytonawir,
• nelfinawir,
• itrakonazol,

może prowadzić do zwiększenia ekspozycji zarówno na solifenacynę jak i tamsulosynę, należy zachować ostrożność stosując produkt leczniczy zawierający solifenacynę w skojarzeniu z tamsulosyną jednocześnie z silnymi inhibitorami cytochromu CYP3A4.

Nie należy podawać produktu leczniczego zawierającego solifenacynę w skojarzeniu z tamsulosyną jednocześnie z silnymi inhibitorami CYP3A4 pacjentom z fenotypowo uwarunkowanym zaburzeniem metabolizmu z udziałem CYP2D6 lub pacjentom, którzy już stosują inhibitory CYP2D6.

Jednoczesne podawanie produktu zawierającego solifenacynę z tamsulosyną z werapamilem (umiarkowanie silnym inhibitorem CYP3A4) powodowało w przybliżeniu 2,2-krotne zwiększenie C_max i AUC tamsulosyny i ok. 1,6-krotne zwiększenie C_max i AUC solifenacyny.

Należy zachować ostrożność stosując produkt leczniczy zawierający solifenacynę w skojarzeniu z tamsulosyną jednocześnie z umiarkowanie silnymi inhibitorami CYP3A4.

Jednoczesne podawanie tamsulosyny ze słabym inhibitorem CYP3A4 cymetydyną (400 mg, co 6 h), powodowało 1,44-krotne zwiększenie AUC tamsulosyny, podczas gdy C_max nie zmieniło się w sposób istotny.

Produkt zawierający solifenacynę w skojarzeniu z tamsulosyną można stosować jednocześnie ze słabymi inhibitorami CYP3A4.

Jednoczesne podawanie tamsulosyny z silnym inhibitorem CYP2D6 paroksetyną (20 mg/dobę), powodowało odpowiednio 1,3- i 1,6-krotne zwiększenie C_max i AUC tamsulosyny.

Produkt zawierający solifenacynę w skojarzeniu z tamsulosyną można stosować jednocześnie z inhibitorami CYP2D6.

Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu indukcji enzymatycznej na farmakokinetykę solifenacyny i tamsulosyny.

Ponieważ solifenacyna i tamsulosyna metabolizowane są z udziałem CYP3A4, mogą wystąpić interakcje farmakokinetyczne z substancjami indukującymi CYP3A4 (np. z ryfampicyną), które mogą zmniejszać stężenia solifenacyny i tamsulosyny w osoczu.

Poniższe informacje przedstawiono w oparciu o dostępne dane dotyczące poszczególnych substancji czynnych.

Solifenacyna może zmniejszać działanie produktów stymulujących motorykę przewodu pokarmowego, takich jak

• metoklopramid
• i cyzapryd.

Badania in vitro wykazały, że w stężeniach terapeutycznych solifenacyna nie hamuje działania

• CYP1A1/2,
• 2B6,
• 2C8,
• 2C9,
• 2C19,
• 2D6,
• 2E1 lub 3A4.

Dlatego, nie należy się spodziewać interakcji pomiędzy solifenacyną a produktami metabolizowanymi przez wymienione enzymy cytochromu.

Przyjmowanie solifenacyny nie wpływało na farmakokinetykę R-warfaryny ani S-warfaryny, i nie zmieniało ich wpływu na czas protrombinowy.

Przyjmowanie solifenacyny nie wpływało w żaden sposób na farmakokinetykę digoksyny.

Jednoczesne podawanie z antagonistami receptorów adrenergicznych typu α₁ może prowadzić do działania hipotensyjnego.

W badaniach in vitro,

• diazepam,
• propranol,
• trichlormetiazyd,
• chlormadinon,
• amitryptylina,
• diklofenak,
• glibenklamid,
• symwastatyna
• i warfaryna nie wpływały na stężenie wolnej frakcji tamsulosyny w ludzkim osoczu.

Tamsulosyna nie wpływa na stężenie wolnej frakcji diazepamu, propranololu, trichlormetiazydu oraz chlormadinonu.

Jednakże

• diklofenak
• i warfaryna mogą zwiększać wydalanie tamsulosyny z organizmu.

Jednoczesne podawanie z furosemidem powoduje zmniejszenie stężenia tamsulosyny w osoczu, ale dopóki stężenie utrzymuje się w granicach normy, dopuszcza się jednoczesne stosowanie.

Badania in vitro wykazały, że w stężeniach terapeutycznych tamsulosyna nie hamuje działania

• CYP1A2,
• 2C9,
• 2C19,
• 2D6,
• 2E1 lub 3A4.

Dlatego, nie należy się spodziewać interakcji pomiędzy tamsulosyną a produktami leczniczymi metabolizowanymi przez wymienione enzymy cytochromu.

Nie obserwowano interakcji w przypadku jednoczesnego podawania tamsulosyny z

• atenololem,
• enalaprylem
• ani teofiliną.

• Pacjenci z nadwrażliwością na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
• Pacjenci poddawani hemodializie.
• Pacjenci z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby.
• Pacjenci z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek, którzy jednocześnie są leczeni silnym inhibitorem cytochromu P450(CYP) 3A4, np. ketokonazolem.
• Pacjenci z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, którzy jednocześnie są leczeni silnym inhibitorem CYP3A4, np. ketokonazolem.
• Pacjenci z ciężkimi zaburzeniami żołądka lub jelit (w tym z toksycznym rozszerzeniem okrężnicy), miastenią lub jaskrą z wąskim kątem przesączania, oraz pacjenci, u których istnieje ryzyko wystąpienia tych chorób.
• Pacjenci z hipotonią ortostatyczną w wywiadzie.

Należy zachować ostrożność stosując produkt leczniczy zawierający solifenacynę w skojarzeniu z tamsulosyną: u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek; u pacjentów, u których występuje ryzyko zatrzymania moczu; u pacjentów z zaburzeniami drożności żołądka lub jelit; u pacjentów, u których występuje ryzyko zmniejszenia motoryki przewodu pokarmowego; u pacjentów z przepukliną rozworu przełykowego i/lub refluksem żołądkowo-przełykowym jednocześnie przyjmujących produkty lecznicze (np. z grupy bisfosfonianów), które mogą powodować lub nasilać stan zapalny przełyku; u pacjentów z neuropatią wegetatywną.

Należy przeprowadzić badanie przedmiotowe pacjenta w celu wykluczenia obecności innych chorób, które mogą wywoływać objawy podobne do objawów łagodnego rozrostu gruczołu krokowego.

Przed rozpoczęciem stosowania produktu leczniczego zawierającego solifenacynę w skojarzeniu z tamsulosyną należy wykluczyć inne przyczyny częstego oddawania moczu (niewydolność serca lub chorobę nerek).

W przypadku zakażenia układu moczowego należy wdrożyć odpowiednie leczenie przeciwbakteryjne.

U pacjentów z czynnikami ryzyka, takimi, jak wcześniej występujący zespół wydłużonego odstępu QT lub hipokaliemia, w trakcie stosowania solifenacyny bursztynianu obserwowano wydłużenie odstępu QT i zaburzenia rytmu typu torsade de pointes.

U niektórych pacjentów stosujących solifenacyny bursztynian i tamsulosynę zgłaszano występowanie obrzęku naczynioruchowego z niedrożnością dróg oddechowych.

W przypadku wystąpienia obrzęku naczynioruchowego, należy przerwać leczenie i nie należy wznawiać stosowania produktu zawierającego solifenacynę w skojarzeniu z tamsulosyną.

Należy zastosować odpowiednie leczenie i/lub inne konieczne środki.

U niektórych pacjentów stosujących solifenacyny bursztynian zgłaszano występowanie reakcji anafilaktycznej.

U pacjentów, u których wystąpiły reakcje anafilaktyczne, należy przerwać stosowanie produktu leczniczego zawierającego solifenacynę w skojarzeniu z tamsulosyną i zastosować odpowiednie leczenie i/lub inne konieczne środki.

W pojedynczych przypadkach podczas stosowania tamsulosyny może dojść do nagłego zmniejszenia ciśnienia krwi, co rzadko może prowadzić do utraty przytomności.

Pacjentów rozpoczynających leczenie produktem leczniczym zawierającym solifenacynę w skojarzeniu z tamsulosyną należy uprzedzić, aby w razie wystąpienia pierwszych objawów hipotonii ortostatycznej (zawroty głowy, osłabienie) usiedli lub położyli się, do czasu ustąpienia objawów.

U niektórych pacjentów, stosujących tamsulosyny chlorowodorek obecnie lub w przeszłości, w trakcie operacji usunięcia zaćmy lub jaskry obserwowano śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (ang. IFIS).

Zespół IFIS może zwiększać ryzyko komplikacji w trakcie operacji oka oraz ryzyko powikłań pooperacyjnych.

Dlatego nie zaleca się rozpoczynania stosowania produktu zawierającego solifenacynę z tamsulosyną u pacjentów, u których zaplanowano chirurgiczne leczenie zaćmy lub jaskry.

Uważa się, że odstawienie produktu leczniczego zawierającego solifenacynę w skojarzeniu z tamsulosyną na 1-2 tyg. przed operacją zaćmy może być pomocne, jednak nie określono korzyści wynikających z przerwania leczenia.

Podczas badania przedoperacyjnego, zespół lekarzy okulistów lub chirurgów powinien wziąć pod uwagę to, czy pacjent z zaplanowanym leczeniem chirurgicznym jaskry lub zaćmy aktualnie stosuje lub wcześniej stosował produkt leczniczy zawierający solifenacynę w skojarzeniu z tamsulosyną, aby zapewnić odpowiednie środki na wypadek wystąpienia zespołu IFIS w trakcie zabiegu chirurgicznego.

Należy zachować ostrożność stosując produkt leczniczy zawierający solifenacynę w skojarzeniu z tamsulosyną jednocześnie z umiarkowanie silnymi i silnymi inhibitorami CYP3A4, natomiast nie należy stosować tego produktu leczniczego jednocześnie z silnymi inhibitorami CYP3A4, np. z ketokonazolem, u pacjentów z fenotypowo uwarunkowanym zaburzeniem metabolizmu z udziałem CYP2D6, lub u pacjentów, którzy przyjmują silne inhibitory CYP2D6, np. paroksetynę.

Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu produktu zawierającego solifenacynę w skojarzeniu z tamsulosyną na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Należy jednak poinformować pacjentów o możliwości wystąpienia zawrotów głowy, niewyraźnego widzenia, zmęczenia i - niezbyt często - senności, które to objawy mogą negatywnie wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Produkt może powodować działania niepożądane, najczęściej o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu, będące wynikiem działania antycholinergicznego. Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi w badaniach klinicznych, przed dopuszczeniem do obrotu produktu leczniczego zawierającego 6 mg solifenacyny i 0,4 mg tamsulosyny, były: suchość w jamie ustnej (9,5%), a w dalszej kolejności zaparcia (3,2%) oraz niestrawność (włącznie z bólem brzucha, 2,4%). Inne, często występujące działania niepożądane to zawroty głowy (w tym zawroty pochodzenia układowego, 1,4%), niewyraźne widzenie (1,2%), zmęczenie (1,2%) oraz zaburzenia ejakulacji (w tym wytrysk wsteczny, 1,5%). Ostre zatrzymanie moczu (0,3%, niezbyt często) to najcięższe działanie niepożądane, jakie obserwowano podczas stosowania produktu zawierającego solifenacynę z tamsulosyną w badaniach klinicznych.

Produkt.

Zaburzenia układu nerwowego: (często) zawroty głowy. Zaburzenia oka: (często) niewyraźne widzenie. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) suchość w jamie ustnej, niestrawność, zaparcia. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) świąd. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) zatrzymanie moczu. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (często) zaburzenia ejakulacji, w tym wytrysk wsteczny oraz brak wytrysku. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) zmęczenie.

Solifenacyna 5 mg i 10 mg.

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (niezbyt często) zakażenie układu moczowego, zapalenie pęcherza moczowego. Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) reakcja anafilaktyczna. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (nieznana) zmniejszony apetyt, hiperkaliemia. Zaburzenia psychiczne: (bardzo rzadko) omamy, stan dezorientacji; (nieznana) majaczenie. Zaburzenia układu nerwowego: (niezbyt często) senność, zaburzenia smaku; (rzadko) zawroty głowy, ból głowy. Zaburzenia oka: (często) niewyraźne widzenie; (niezbyt często) suchość oka; (nieznana) jaskra. Zaburzenia serca: (nieznana) kołatanie serca, zaburzenia rytmu typu torsade de pointes, wydłużenie odstępu QT w EKG, migotanie przedsionków, częstoskurcz. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (niezbyt często) suchość błony śluzowej nosa; (nieznana) dysfonia. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo często) suchość w jamie ustnej; (często) niestrawność, zaparcia, nudności, ból brzucha; (niezbyt często) choroba refluksowa przełyku, suchość w gardle; (rzadko) wymioty, niedrożność okrężnicy, kamienie kałowe; (nieznana) niedrożność jelit, uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (nieznana) zaburzenia czynności wątroby, nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) suchość skóry; (rzadko) świąd, wysypka; (bardzo rzadko) pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, rumień wielopostaciowy; (nieznana) złuszczające zapalenie skóry. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (nieznana) osłabienie mięśni. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) trudności w oddawaniu moczu; (rzadko) zatrzymanie moczu; (nieznana) zaburzenia czynności nerek. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (niezbyt często) zmęczenie, obrzęk obwodowy.

Tamsulosyna 0,4 mg.

Zaburzenia układu nerwowego: (często) zawroty głowy; (niezbyt często) ból głowy; (rzadko) omdlenie. Zaburzenia oka: (nieznana) niewyraźne widzenie, śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (IFIS), zaburzenia widzenia. Zaburzenia serca: (niezbyt często) kołatanie serca; (nieznana) migotanie przedsionków, arytmia, częstoskurcz. Zaburzenia naczyniowe: (niezbyt często) hipotonia ortostatyczna. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (niezbyt często) zapalenie błony śluzowej nosa; (nieznana) duszność, krwawienie z nosa. Zaburzenia żołądka i jelit: (niezbyt często) zaparcia, nudności, biegunka, wymioty. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) świąd, wysypka, pokrzywka; (rzadko) obrzęk naczynioruchowy; (bardzo rzadko) zespół Stevensa-Johnsona; (nieznana) rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (często) zaburzenia ejakulacji, w tym wytrysk wsteczny oraz brak wytrysku; (bardzo rzadko) priapizm. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (niezbyt często) osłabienie, szczegóły patrz ChPL.

Profil działań niepożądanych obserwowanych w trakcie leczenia trwającego do 1 roku był podobny do tego, jaki obserwowano w badaniach 12-tyg. Skojarzenie solifenacyny bursztynianu i tamsulosyny chlorowodorku jest dobrze tolerowane i podczas długotrwałego stosowania nie wystąpiły żadne szczególne działania niepożądane. Wskazanie do stosowania skojarzenia solifenacyny bursztynianu i tamsulosyny chlorowodorku, umiarkowane i ciężkie objawy w fazie napełnienia pęcherza (parcie naglące, częstomocz) i w fazie opróżniania pęcherza, związane z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego, to choroba występująca u mężczyzn w podeszłym wieku. Badania kliniczne skojarzenia solifenacyny bursztynianu i tamsulosyny chlorowodorku przeprowadzono u pacjentów w wieku 45-91 lat; średnia wieku wynosiła 65 lat. Działania niepożądane w populacji osób w podeszłym wieku były podobne do występujących w populacji osób młodszych.

Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu produktu leczniczego zawierającego solifenacynę w skojarzeniu z tamsulosyną na płodność.

Badania na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu solifenacyny ani tamsulosyny na płodność i wczesny rozwój embrionalny.

Zarówno w krótkotrwałych, jak i w długotrwałych badaniach klinicznych prowadzonych z tamsulosyną obserwowano zaburzenia ejakulacji.

Przypadki zaburzeń wytrysku, wytrysku wstecznego oraz braku wytrysku zgłaszano po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu.

Produkt zawierający solifenacynę w skojarzeniu z tamsulosyną nie jest wskazany do stosowania u kobiet.

Przedawkowanie stosowanych w skojarzeniu solifenacyny i tamsulosyny może powodować nasilone działanie antycholinergiczne oraz ostrą hipotonię. Największa dawka przypadkowo zażyta w trakcie badania klinicznego odpowiadała 126 mg solifenacyny bursztynianu i 5,6 mg tamsulosyny chlorowodorku. Dawka ta była dobrze tolerowana, a jedyne zgłoszone działanie niepożądane to nieznaczna suchość w jamie ustnej, utrzymująca się przez 16 dni. W przypadku przedawkowania solifenacyny i tamsulosyny pacjentowi należy podać węgiel aktywny. Płukanie żołądka jest celowe, o ile wykona się je w ciągu godziny od przedawkowania, nie należy jednak wywoływać wymiotów.

Objawy przedawkowania po przyjęciu solifenacyny można leczyć w następujący sposób:

• ciężkie objawy antycholinergiczne ośrodkowe, takie jak omamy lub nadmierne pobudzenie: należy stosować fizostygminę lub karbachol;
• drgawki lub nadmierne pobudzenie: należy stosować benzodiazepiny;
• niewydolność oddechowa: należy zastosować sztuczne oddychanie;
• częstoskurcz: leczenie objawowe w razie konieczności.

Należy zachować ostrożność stosując β-adrenolityki, ponieważ jednoczesne przedawkowanie solifenacyny i tamsulosyny może wywołać ciężkie niedociśnienie.

Zatrzymanie moczu: należy zastosować cewnikowanie pęcherza.

W przypadku przedawkowania należy zwrócić szczególną uwagę na pacjentów, u których stwierdzono czynniki ryzyka wydłużenia odstępu QT (tj. hipokaliemię, bradykardię i jednoczesne stosowanie produktów leczniczych wydłużających odstęp QT) oraz na pacjentów z chorobami serca (tj. z niedokrwieniem mięśnia sercowego, arytmią, zastoinową niewydolnością serca).

Ostre niedociśnienie, które może wystąpić po przedawkowaniu tamsulosyny, należy leczyć objawowo.

Nie wydaje się, aby hemodializa była skuteczna, ponieważ tamsulosyna jest w dużym stopniu związana z białkami osocza.