Injectio Solutionis Ringeri

Odwodnienie hipoosmotyczne i izoosmotyczne (np. w wyniku długotrwałych wymiotów, utraty płynów przez przetoki żółciowe, jelitowe i okrężnicze). Niedobory elektrolitowe. Nawadnianie w okresie okołooperacyjnym. Wypełnienie łożyska naczyniowego we wstrząsie.

Podawać dożylnie.

Dawkowanie ustala się indywidualnie w zależności od stopnia i rodzaju odwodnienia oraz aktualnych stężeń elektrolitów w osoczu.

Zwykle podaje się w dożylnym wlewie kroplowym 500-3000 ml w ciągu doby.

Nie przekraczać szybkości wlewu 10 ml/minutę.

Uwaga: Podawać natychmiast po założeniu zestawu do wlewu.

Dodatkowy lek należy wprowadzać przez wkłucie w tym samym miejscu butelki, w którym później zostanie podłączony przyrząd do przetaczania.

Dokładnie wymieszać.

Postępować zgodnie z zasadami aseptyki.

Nie należy przechowywać roztworów, do których wprowadzono dodatkowe leki.

Hipertoniczny roztwór elektrolitowy zawierający jony K⁺ i Ca²⁺ w takiej samej proporcji jak w surowicy krwi. Roztwór podany dożylnie wypełnia łożysko naczyniowe i na krótko podwyższa ciśnienie krwi. Po 30-60 minutach woda i elektrolity przenikają przez ściany naczyń krwionośnych i ciśnienie krwi ponownie spada. Jest to spowodowane małym ciśnieniem onkotycznym płynu.

1 ml roztworu zawiera

• 8,6 mg chlorku sodu,
• 0,3 mg chlorku potasu i
• 0,48 mg sześciowodnego chlorku wapnia

.

Osmolarność płynu wynosi 309 mOsm/l.

Można podawać tylko z lekami nie wykazującymi z preparatem niezgodności fizycznych ani chemicznych. W przypadku domieszek leków należy zwracać uwagę na wartość pH oraz stężenie jonów sodu, chloru, potasu i wapnia. Nie należy podawać jednocześnie z glikozydami nasercowymi, antagonistami aldosteronu, diuretykami oszczędzającymi potas, aminoglikozydami, lekami antycholinergicznymi, niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, tetracyklinami i preparatami arsenu. Nie podawać preparatów zawierających fosforany i węglany, roztworów aminokwasów i emulsji tłuszczowych ze względu na zawartość wapnia. Ryzyko wystąpienia nadmiaru sodu może nasilać się, jeśli równocześnie podaje się leki zatrzymujące sód, takie jak: niesteroidowe leki przeciwzapalne, leki blokujące receptory alfa-adrenergiczne oraz karbenoksolon.

• Niewydolność nerek z bezmoczem, przewodnienie, ciężka kwasica metaboliczna.
• Hipernatremia.
• Hiperkaliemia.
• Hiperchloremia.
• Niewydolność krążenia.
• Znaczna hiperosmolarność.
• Obrzęk płuc.

Podczas podawania płynu zaleca się kontrolowanie parametrów gospodarki wodno-elektrolitowej (hematokryt, jonogram) oraz ilości wydalanego moczu.

U pacjentów z hiperkalciurią lub kamicą nerkową należy kontrolować wydalanie wapnia z moczem.

Roztworu nie należy podawać równocześnie z krwią, za pomocą tego samego zestawu do wlewów, ze względu na prawdopodobieństwo koagulacji.

Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.

Przewodnienie, niewydolność nerek.

Zbyt szybkie podawanie może spowodować niewydolność krążenia, obrzęki płuc i obrzęki obwodowe, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku oraz pacjentów z zaburzeniami czynności układu krążenia.

• Hipernatremia.
• Hiperkaliemia.
• Hiperkalcemia.
• Hiperkalciuria.

Może wystąpić podrażnienie żył oraz zakrzepowe zapalenie żył w miejscu wkłucia.

Brak danych dotyczących przeciwwskazań do stosowania w ciąży i w okresie karmienia piersią.

Ostre zatrucia tym lekiem nie są spotykane.

Podawanie dużych objętości roztworu może prowadzić do hiperchloremii, a także do rozwoju lub pogłębienia istniejącej kwasicy metabolicznej.

Zbyt szybkie podawanie może spowodować niewydolność krążenia, obrzęki płuc i obrzęki obwodowe, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku oraz pacjentów z zaburzeniami czynności układu krążenia.

Podawanie nadmiaru sodu może doprowadzić do zmniejszenia poziomu litu w surowicy.

Stosuje się leczenie objawowe.

W obrzęku płuc furosemid dożylnie w dawce 100-200 mg.

W przypadku hipernatremii - hemodializa.