Vinpoven®; forte

Leczenie przewlekłej niewydolności krążenia mózgowego, w tym stanów po udarze niedokrwiennym i otępienia naczyniopochodnego. Łagodzenie psychicznych i neurologicznych objawów niewydolności krążenia mózgowego. Leczenie zaburzeń słuchu o podłożu naczyniowym.

Dawka 5 mg. Produkt leczniczy stosuje się doustnie: 1-2 tabl. (5-10 mg) 3x/dobę (15-30 mg/dobę).

Dawka podtrzymująca: 1 tabl. 3x/dobę.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek i/lub wątroby. Nie ma konieczności zmiany dawki u pacjentów z chorobami wątroby lub nerek.

Dzieci i młodzież. Produkt leczniczy nie jest przeznaczony do stosowania u dzieci. Nie należy podawać produktu leczniczego dzieciom ze względu na brak wystarczających danych klinicznych w tej grupie wiekowej.

Dawka 10 mg. Produkt leczniczy stosuje się doustnie: 0,5-1 tabl. (5-10 mg) 3x/dobę (15-30 mg/dobę).

Dawka podtrzymująca: 1 tabl. 3x/dobę.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek i/lub wątroby. Nie ma konieczności zmiany dawki u pacjentów z chorobami wątroby lub nerek.

Dzieci i młodzież. Produkt leczniczy nie jest przeznaczony do stosowania u dzieci. Nie należy podawać produktu leczniczego dzieciom ze względu na brak wystarczających danych klinicznych w tej grupie wiekowej.

Tabl. należy przyjmować po posiłkach.

Winpocetyna jest związkiem o złożonym mechanizmie działania, wpływającym korzystnie na metabolizm mózgowy i przepływ krwi w mózgu, oraz na właściwości reologiczne krwi. Winpocetyna działa osłonowo na tkankę nerwową: łagodzi szkodliwy wpływ reakcji cytotoksycznych wywołanych przez aminokwasy. Winpocetyna zależnie od stężenia blokuje kanały sodowe (Na⁺) i wapniowe (Ca⁺) oraz hamuje działanie receptorów NMDA i AMPA. Blokowanie kanału sodowego może mieć związek z działaniem neuroprotekcyjnym i przeciwdrgawkowym. Winpocetyna nasila neuroprotekcyjne działanie adenozyny.

1 tabl. zawiera 5 mg lub 10 mg winpocetyny.

W badaniach klinicznych nie obserwowano interakcji, gdy winpocetynę podawano jednocześnie z lekami β -adrenolitycznymi, takimi jak kloranolol, pindolol i klopamid, ani z glibenklamidem, digoksyną, acenokumarolem czy hydrochlorotiazydem. W pojedynczych przypadkach winpocetyna nasila hipotensyjne działanie α-metylodopy, dlatego podczas stosowania takiej terapii skojarzonej zaleca się systematyczną kontrolę ciśnienia krwi. Należy zachować ostrożność podając winpocetynę jednocześnie z lekami działającymi na ośrodkowy układ nerwowy, a także z lekami przeciwarytmicznymi i przeciwzakrzepowymi.

• Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
• Ciąża.
• Karmienie piersią.
• Stosowanie u dzieci ze względu na brak wystarczających danych z badań klinicznych w tej grupie wiekowej.
• Ostra faza udaru krwotocznego.
• Ciężka choroba niedokrwienna serca.
• Ciężkie zaburzenia rytmu serca.

Zaleca się wykonywanie kontrolnych badań EKG u pacjentów z zespołem wydłużonego odstępu QT lub u osób jednocześnie przyjmujących leki, które powodują wydłużenie odstępu QT.

W przypadku pacjentów z nietolerancją laktozy należy wziąć pod uwagę, że każda tabl. 5 mg lub 10 mg produktu leczniczego zawiera 70 mg lub 140 mg laktozy.

Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Nie przeprowadzono badań wpływu winpocetyny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (rzadko) leukopenia.

Zaburzenia układu nerwowego: (niezbyt często)

• zaburzenia snu (bezsenność, senność),
• zawroty i bóle głowy,
• osłabienie.

Objawy te mogą być związane z chorobą podstawową.

Zaburzenia serca: (niezbyt często)

• obniżenie odcinka ST,
• wydłużenie odstępu QT,
• częstoskurcz i dodatkowy skurcz serca.

Objawy te występowały samoistnie i dlatego nie jest pewne, czy powodem wystąpienia tych objawów było zastosowanie produktu leczniczego.

Zaburzenia naczyniowe: (niezbyt często)

• zmiany ciśnienia krwi (głównie obniżenie ciśnienia krwi),
• uderzenia krwi do głowy.

Zaburzenia żołądka i jelit: (niezbyt często)

• nudności,
• zgaga i suchość w jamie ustnej; (rzadko) bóle brzucha

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (niezbyt często) zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) alergiczne odczyny skórne.

Stosowanie winpocetyny w okresie ciąży i karmienia piersią jest przeciwwskazane.

Winpocetyna przenika przez barierę łożyska, przy czym jej stężenie w łożysku i we krwi płodu jest mniejsze niż we krwi matki.

Nie obserwowano teratogennego ani embriotoksycznego działania winpocetyny podawanej kobietom w ciąży.

W badaniach na zwierzętach, które otrzymywały duże dawki winpocetyny, w niektórych przypadkach zaobserwowano krwawienie z łożyska, a także poronienie, prawdopodobnie na skutek zwiększonego przepływu krwi przez łożysko.

Winpocetyna przenika do mleka kobiet karmiących piersią.

Badania ze znakowaną winpocetyną wykazały, że radioaktywność w mleku była 10-krotnie wyższa niż we krwi.

W ciągu 1 h 0,25% podanej dawki winpocetyny przenika do mleka.

Stosowanie u kobiet karmiących piersią jest przeciwwskazane, ponieważ winpocetyna przenika do mleka kobiecego, a nie ma wiarygodnych danych dotyczących jej wpływu na niemowlęta karmione piersią.

Długotrwałe podawanie winpocetyny w dawce dobowej 60 mg jest bezpieczne.

Nawet jednorazowe doustne przyjęcie dawki 360 mg winpocetyny, czyli 6-krotnie większej dawki od dawki zalecanej w praktyce klinicznej nie spowodowało wystąpienia działań niepożądanych.