Tizanor

Tyzanidyna wskazana jest u dorosłych w leczeniu spastyczności związanej ze stwardnieniem rozsianym lub z urazem albo chorobą rdzenia kręgowego.

Tyzanidyna wywiera maks. wpływ na spastyczność po 2-3 h od podania i cechuje się względnie krótkim czasem działania. Godziny i częstość dawkowania produktu należy dostosować do indywidualnych potrzeb pacjenta. Tyzanidynę należy podawać w dawkach podzielonych, do 3-4x/dobę, w zależności od potrzeb pacjenta. Istnieje znaczna zmienność reakcji różnych osób na leczenie, w związku z tym niezbędne jest ostrożne, stopniowe zwiększanie dawkowania do właściwego poziomu. Należy uważać, aby nie przekroczyć dawki prowadzącej do uzyskania pożądanego skutku leczniczego. Zwykle dawkowanie rozpoczyna się od pojedynczej dawki 2 mg, którą zwiększa się o 2 mg w odstępach nie krótszych niż pół tyg. Całkowita dawka dobowa nie powinna przekraczać 36 mg, chociaż na ogół nie jest konieczne przekraczanie dawki 24 mg/dobę. Po podaniu dawek leczniczych mogą wystąpić wtórne działania farmakologiczne, jednak, można je zminimalizować poprzez powolne dostosowywanie dawkowania, w związku z tym u znacznej większości pacjentów nie stanowią one czynnika ograniczającego leczenie.

Osoby w podeszłym wieku. U osób w podeszłym wieku doświadczenia związane ze stosowaniem produktu są ograniczone, dlatego nie zaleca się stosowania tyzanidyny, o ile korzyści z leczenia nie przeważają wyraźnie ryzyka związanego z leczeniem. Dane farmakokinetyczne wskazują na to, że klirens nerkowy produktu u osób w podeszłym wieku może ulec maks. 3-krotnemu zmniejszeniu. Dlatego zaleca się ostrożne stosowanie tyzanidyny u pacjentów w podeszłym wieku.

Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek. U pacjentów z niewydolnością nerek leczenie należy rozpocząć od dawki 2 mg raz/dobę, z powolnym jej zwiększaniem, tak, aby uzyskać skuteczną dawkę. Dawkowanie należy zwiększać za każdym razem o nie więcej niż 2 mg, w zależności od tolerancji i skuteczności leczenia. Zaleca się powolne zwiększanie dawki podawanej raz/dobę przed zwiększeniem częstości podawania produktu. U tych pacjentów należy odpowiednio kontrolować czynność nerek.

Pacjenci z zaburzeniem czynności wątroby. Stosowanie tyzanidyny jest przeciwwskazane u pacjentów z istotnym zaburzeniem czynności wątroby. Tyzanidyny nie należy stosować u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, o ile oczekiwane korzyści nie przewyższają potencjalnego ryzyka dla pacjenta. W każdym przypadku leczenie należy rozpoczynać od najmniejszej dawki, a następnie zwiększać ją ostrożnie, w zależności od tolerancji pacjenta.

Dzieci i młodzież. Istnieje ograniczone doświadczenie dotyczące stosowania tyzanidyny u pacjentów poniżej 18 lat. Nie zaleca się stosowania tyzanidyny u dzieci.

Tyzanidyna jest agonistą receptorów α₂-adrenergicznych w OUN na poziomach ponadrdzeniowym i rdzeniowym. Działanie to wynika z zahamowania wielosynaptycznej aktywności odruchowej. Tyzanidyna nie wywiera bezpośredniego działania na mięśnie szkieletowe, płytkę nerwowo-mięśniową czy na monosynaptyczne odruchy rdzeniowe. U ludzi tyzanidyna zmniejsza patologicznie zwiększone napięcie mięśniowe, w tym opór wobec ruchów biernych, oraz zmniejsza skurcze toniczne i kloniczne.

1 tabl. zawiera 2 mg lub 4 mg tyzanidyny (w postaci tyzanidyny chlorowodorku).

Jednoczesne podawanie leków hamujących aktywność enzymu CYP1A2 może zwiększać poziom stężenia tyzanidyny w osoczu.

Jednoczesne stosowanie tyzanidyny z fluwoksaminą lub cyprofloksacyną, które u człowieka występują jako inhibitory CYP4501A2, jest przeciwwskazane. Równoczesne stosowanie tyzanidyny z fluwoksaminą lub cyprofloksacyna spowodowało odpowiednio 33-krotne i 10-krotne zwiększenie pola pod krzywą AUC.

Klinicznie znaczące i przedłużające się niedociśnienie tętnicze może wywołać senność, zawroty głowy i zaburzenie czynności psychomotorycznych.

Równoczesne podawanie tyzanidyny z innymi inhibitorami CYP1A2, takimi jak

• niektóre leki przeciwarytmiczne (amiodaron, meksyletyna, propafenon)
• cymetydyna
• niektóre fluorochinolony (enoksacyna norfloksacyna, perfloksacyna)
• , rofekoksyb
• , doustne leki antykoncepcyjne
• oraz tyklopidyna

nie jest zalecane.

W wyniku podwyższonego stężenia tyzanidyny w osoczu mogą wystąpić objawy przedawkowania leku, między innymi wydłużenie odcinka QT_c.

Nie zaleca się równoczesnego stosowania tyzanidyny (w wysokich dawkach) z innymi preparatami, które mogą powodować wydłużenie odcinka QT_c.

Równoczesne stosowanie tyzanidyny z lekami obniżającymi ciśnienie krwi, w tym diuretykami, może sporadycznie prowadzić do niedociśnienia tętniczego oraz do bradykardii.Zaleca się zachowanie ostrożności przy równoczesnym stosowaniu tyzanidyny i środków blokujących z grupy α-adrenoreceptorów lub digoksyny, ponieważ takie połączenie może prowadzić do niedociśnienia tętniczego lub bradykardii.

U niektórych pacjentów po nagłym przerwaniu leczenia tyzanidyną stosowaną jednocześnie z lekami obniżającymi ciśnienie krwi obserwowano nadciśnienie z odbicia i tachykardię W skrajnych przypadkach nadciśnienie z odbicia może prowadzić do udaru mózgu.

Dane farmakokinetyczne uzyskane po podaniu jednorazowych i wielokrotnych dawek produktu wskazywały na to, że następuje obniżenie klirensu tyzanidyny o około 50% u kobiet, które przyjmowały jednocześnie leki antykoncepcyjne.

Chociaż nie przeprowadzono żadnego badania farmakokinetycznego, które miałoby na celu dokonanie oceny potencjalnej interakcji pomiędzy doustnymi lekami antykoncepcyjnymi a produktem, należy pamiętać o wystąpieniu reakcji klinicznej i/lub działań niepożądanych po mniejszych dawkach produktu w przypadku przepisywania go pacjentce stosującej tabl. antykoncepcyjne.

W badaniach klinicznych nie obserwowano istotnych klinicznie interakcji. Alkohol lub leki uspokajające mogą nasilić działanie sedatywne produktu.

Znana nadwrażliwość na tyzanidynę lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.

Stosowanie produktu u pacjentów z istotnym zaburzeniem czynności wątroby jest przeciwwskazane, ponieważ produkt jest w znacznym stopniu metabolizowany przez ten narząd.

Jednoczesne stosowanie tyzanidyny z silnymi inhibitorami CYP1A2, takimi jak fluwoksamina lub cyprofloksacyna jest przeciwwskazane.

Równoczesne stosowanie tyzanidyny z inhibitorami CYP1A2 nie jest zalecane.

Należy zachować ostrożność w przypadku stosowania tyzanidyny u pacjentów z chorobą wieńcową i z zaburzeniami sercowo-naczyniowymi.

Podczas leczenia tyzanidyną zalecane są regularne badania laboratoryjne oraz kontrola EKG.

Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek mogą wymagać mniejszych dawek, w związku z tym należy zachować ostrożność w przypadku stosowania produktu u tych pacjentów.

W trakcie leczenia tyzanidyną, a także w wyniku interakcji z inhibitorami CYP1A2 i/lub lekami obniżającymi ciśnienie krwi może wystąpić nadciśnienie tętnicze.

Obserwowano również ostre objawy niedociśnienia tętniczego, w tym utratę przytomności i załamanie wydolności krążenia.

Po nagłym odstawieniu tyzanidyny stosowanej przewlekle i/lub w wysokich dawkach, i/lub jednocześnie z lekami obniżającymi ciśnienie krwi obserwowano nadciśnienie z odbicia i tachykardię.

W skrajnych przypadkach nadciśnienie z odbicia może prowadzić do udaru mózgu.

Ponieważ opisywano przypadki zaburzenia czynności wątroby w związku z podawaniem produktu, ale rzadko w dawkach do 12 mg, zaleca się kontrolowanie czynności wątroby co miesiąc w okresie pierwszych 4 m-cy leczenia u pacjentów otrzymujących dawki 12 mg i wyższe oraz u pacjentów, u których pojawią się kliniczne objawy sugerujące zaburzenia czynności wątroby, takie jak niewyjaśnione nudności, jadłowstręt lub zmęczenie.

Leczenie produktem należy przerwać w przypadku utrzymywania się aktywności aminotransferazy glutaminianowo-pirogronianowej (SGPT) i/lub aminotransferazy glutaminianowo-szczawiooctowej (SGOT) w surowicy na poziomie przekraczającym ponad trzy razy górną granicę normy.

Leczenie produktem leczniczym należy przerwać u pacjentów z objawami zapalenia wątroby lub u których wystąpi żółtaczka.

U pacjentów z niewydolnością nerek leczenie powinno być prowadzone po zmodyfikowaniu dawki zgodnie z zaleceniami.

Produkt leczniczy zawiera laktozę bezwodną.

Produkt nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Pacjenci, u których wystąpi senność, zawroty głowy lub jakiekolwiek objawy niedociśnienia powinni powstrzymać się od wykonywania czynności wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej, np. prowadzenia pojazdu lub obsługi maszyn.

Zaburzenia serca:

• (często) bradykardia, tachykardia;
• (częstość nieznana) wydłużony odstęp QT był zgłaszany po wprowadzeniu produktu do obrotu.

Zaburzenia układu nerwowego:

• (często) senność, ospałość, zawroty głowy;
• (częstość nieznana) bóle głowy, ataksja.

Zaburzenia oka:

• (częstość nieznana) zaburzenia akomodacji oka, zaburzenia żołądka i jelit;
• (często) suchość błony śluzowej jamy ustnej;
• (rzadko) nudności, zaburzenia żołądkowo-jelitowe.

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (rzadko) reakcje alergiczne (np. świąd i wysypka).

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (rzadko) osłabienie mięśni.

Zaburzenia naczyniowe:

• (często) niedociśnienie,
• nadciśnienie tętnicze z odbicia.

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania:

• (często) zmęczenie;
• (częstość nieznana) brak apetytu.

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych:

• (bardzo rzadko) zapalenie wątroby,
• niewydolność wątroby.

Zaburzenia psychiczne:

• (rzadko) omamy, bezsenność, zaburzenia snu;
• (częstość nieznana) nerwica lękowa.

Badania diagnostyczne:

• (często) spadek ciśnienia krwi;
• (rzadko) wzrost poziomu transaminaz.

Po zastosowaniu małych dawek, zalecanych m.in. w celu złagodzenia bolesnych skurczów mięśniowych, odnotowane działania niepożądane takie jak uczucie senności, zmęczenie, zawroty głowy, suchość jamy ustnej, obniżenie ciśnienia krwi, nudności, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, zwiększenie aktywności transaminazy, miały zwykle przebieg łagodny i przejściowy.

Po podaniu większych dawek, zalecanych w celu leczenia spastyczności mięśni, działania niepożądane zgłaszane po zastosowaniu małych dawek występowały częściej i były bardziej nasilone, ale rzadko miały na tyle ciężki przebieg, aby konieczne było odstawienie preparatu.

Ponadto, mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

• niedociśnienie tętnicze,
• bradykardia, osłabienie mięśni, bezsenność, zaburzenia snu, omamy i ostre zapalenie wątroby.

Ponadto mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

• splątanie,
• niedociśnienie tętnicze, bradykardia, osłabienie mięśni, bezsenność, zaburzenia snu, omamy, zapalenie wątroby.

Po nagłym odstawieniu tyzanidyny stosowanej przewlekle i/lub w wysokich dawkach, i/lub jednocześnie z lekami obniżającymi ciśnienie krwi obserwowano nadciśnienie z odbicia i tachykardię.

W skrajnych przypadkach nadciśnienie z odbicia może prowadzić do udaru mózgu.

Badania na zwierzętach wykazały zwiększenie śmiertelności prenatalnej i okołoporodowej przy podawaniu preparatu w dawkach toksycznych dla matki. Ponieważ jednak nie przeprowadzono badań kontrolowanych u kobiet ciężarnych, preparat może być stosowany w czasie ciąży tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści jednoznacznie przewyższają ewentualne ryzyko.

Pomimo, że tyzanidyna jest wydalana z mlekiem zwierząt w niewielkich ilościach, nie należy stosować jej u kobiet karmiących piersią.

W nielicznych doniesieniach dotyczących przedawkowania tyzanidyny opisywano pełne wyzdrowienie pacjenta, który zażył 400 mg preparatu.

• Nudności,
• wymioty,
• niedociśnienie tętnicze,
• wydłużenie odstępu QT_c,
• zawroty głowy,
• senność,
• zwężenie źrenic,
• niepokój ruchowy,
• niewydolność oddechowa,
• śpiączka.

Wskazane jest ogólne leczenie wspomagające i należy podjąć próbę usunięcia niestrawionej substancji z przewodu pokarmowego, stosując płukanie żołądka lub węgiel aktywowany. Pacjenta należy dobrze nawodnić. Wymuszona diureza powinna przyspieszyć eliminację tyzanidyny. Dalsze leczenie powinno mieć charakter objawowy.